• Extra •

74 12 3
                                    

¿Acaso me mirarás alguna vez como yo te miro a ti? Lo dudo

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.


¿Acaso me mirarás alguna vez como yo te miro a ti? Lo dudo. Soy un extraño para ti, aunque para mí, eres el mismo chico de quien me enamoré.

Tu sonrisa, tan dulce y sincera, tus rasgos, tan bellos y perfectos, tus ojos, tan azules como el cielo, incluso el viento lleva tu fragancia.

El calor de tus manos, me hace querer aferrarme a ti, unir nuestros dedos es mi anhelo y contigo, caminar sin rumbo hasta el infinito, hasta desaparecer, solo tú y yo.

Tú y yo. Qué bonito suena, ¿por qué es tan difícil? El universo debe tenerme rencor, pero es angustiante no poder hacer nada, ni siquiera rozar tus labios, tan suaves y delicados.

Me muero de ganas de contarte lo que siento, pero, temo que me rechaces y te alejes de mí, y eso no puedo soportarlo. No lo aguantaría.

No otra vez.

Creí por un momento que podría sustituirlo. Ocupar su lugar y ser yo quien te hiciera feliz y simplemente disfrutar y empezar de nuevo una vida normal.
Pero veo que me equivoqué. No puedo sustituir a alguien que ya estaba destinado a estar contigo, aunque sea solo otra versión de mí...

Creí que podría olvidarte... pero no puedo. Debo cumplir la promesa que me hice de volver a casa, de regresar a mi mundo. Eso es lo que debo hacer, pero tengo miedo. Tengo miedo de no volver a casa... de quedarme atrapado en este lugar... por toda la eternidad.

Te vi desde la distancia por tanto tiempo, te estuve estudiando, observando cada detalle de ti, tus gustos, tus miedos, tus sueños. Eres tan idéntico a él. Y justo cuando vi el momento adecuado, entré a tu vida. Te sonreí, sentí tu calor, tu latido, tu aliento.

Pero no lo soporté. No soporté la culpa, el dolor, la mentira. Me alejé de ti, sin explicarte nada. Sin decirte la verdad. Ahora, te vi, excavando y escribiendo las últimas palabras en este diario que parece tan importante para ti. Lo enterraste bajo un árbol, como si fuera un tesoro.

¿Por qué lo hiciste? ¿Qué te hizo tomar esta decisión? Sé que no está bien que lea esto, pero mi curiosidad es tan grande que no puedo resistirme. Lo abrí, lo leí, lo lloré.

Así que por eso lo olvidaste. Por eso olvidaste a Satoshi. Tienes novio. Alguien que te quiere, que te cuida, que te hace feliz. Alguien que no soy yo.

Yo... conservaré este diario, de ahora en adelante. Lo guardaré como un recuerdo, como una prueba, como una esperanza.

 Lo guardaré como un recuerdo, como una prueba, como una esperanza

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.


















































































































































































































Continuará...

Starchild | SatogouWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu