Gënjeshtarja E Pafajshme

Serish nje mekatare

III

Zeri autoritar i tij,shkeputi gjithe vemendjen e vajzes,mbi ate urdher.Kishte ndalur nje ekzekutim,dhe ishte nje arsye me teper kjo per ta bere vete Heliasin,te gjente nje arsye ne vetevete perse e kishte bere.

-Merreni menjehere ate femer dhe futeni perseri ne qeli!-urdheroje prerazi,duke bere qe dhe vete rojet ta shihnin te habitur.

-Por Madheri...

-Deshiron ta perseris dhe njehere?!-kesaj rradhe fjalet I dolen kercenuese,dhe ai lajmes,u step,I tmerruar po,sepse e dinte nese do te kundershtonte serish,do te gjendej koka e tij ne ate giotine.

Nga krahu tjeter gjendej Atara,e cila ende nuk ishte duke e besuar ngjarjen,perse ai kerkoje ta shpetonte,ose me mire,a ishte duke e shpetuar,apo thjesht po i jepte nje dite me teper vuajtje?

Tek perpiqej te mblidhte veten,sepse trupi i qe prere i teri nga fuqite,asnje muskul nuk arrinte te levizte,mpirje kishte nga koka deri tek kycet e kembve,aqsa per cudi i dhimbnin,syte e saj u bashkuan me ata te Amelise.

Jo,ajo nuk ishte Ameli,ajo figure femre aq e paster,aq e kuruar dhe e bukur,nuk mund te ishte motra e saj.

Copa e mendafshte e fustanit ndriconte nen ato rrezet e djellit,sa kur mendonte cfare mbante ajo ne trup,i ngjallej neveri.

-Atara...-ishte peshperima e Amelise,e shuar sikunder syte e Atares,tek admironin nje princeshe e cila shihte me shperfillje motren e saj ne prag te shtratit te vdekjes,e falur dhe nje nate me teper.

Vezhgoje sesi ata roje e terhiqnin nga dy krahet,dhe kokefortesia e saj nuk e lejonte ate nderin e njollosur si femer,ti uljej.

Kryelartesia e saj nuk i pelqente,por e dinte arsyen se perse kishte ndodhur gjithcka,ndaj u perpoq te kishte simpati ndaj saj,perpiqej...

-Madheri,kerkoje vertet ndjese,lajmerova gjithe sherbyeset mos tju shqetesonin per kete...

-Mos te me shqetesonin?-ndaloje hapat e tij,dhe u kthye drejt Dukes.

E kuptoje se kishte gabuar,por nuk e dha veten,sepse pervec postit te pasur,ishte dhe nje krahe i fuqishem brenda ne ate mbreteri.

-Jeta e djalit tim qendronte ne vije dhe ju vendoset te mos me shqetesoni..-ironizoje me disa te qeshura te hidhura drejtuar tij,dhe Duka thjesht uli koken.

-Ne ndodhte dicka e tille,dhe uro mos te kete nje tjeter,i pari qe do ta marr vesh do te jem une,besoj jam i qarte Duke?-serioz,paralajmeroje,me teper si te ishte nje kercenim,e krahu i djathte i Mbretit,pohoje ende duke respektuar titullin e djalit.

Ndjeu tupin e tij ti kthehej,dhe ngriti koken ngadale per te pare silueten e djalit,te zhdukej ne korridor.

Shtrengoje grushtin e tij,ne perpjekje te nxirte inatin diku,dhe ku me mire sesa te gjente nje te infiltruar mes grumbullit te sherbyesve,nje jete me pak mes tyre,ose ne fije te vdekjes do ta linte,sepse Princi Helias do tja mbante jeten mberthyer spiunes.

Ameli,ajo injoroje te atin,ndonese ai mund ta kishte pare si vegim,por teper i mjerueshem per tu fokusuar ne arsye dytesore,sepse kishte dy vajzat e tij te kunderta,tek luftonin per mbijetese.

Edhe pse te drejten me te madhe e kishte Atara,ndaj Ameli nuk i kushtoje rendesi,sikur do e kishte bere,edhe nese do te ishte ajo qendra e vemendjes.

Pa piken e ndjenjes,pa kurrefare ndjesie prinderore ndaj tij,i ktheu shpinen,dhe u largua per tu futur serish ne pallat,aty ku mendonte se e meritonte te qendronte.

Tashme ishte vetem nje dere e hekurt mes tyre,nje dere e cila u hap,dhe e la princin te futej brenda,ende duke mosbesuar.

-Cohu.-urdheroje ai drejtuar vajzes se mbledhur ne cepin e asaj qelie.