Gënjeshtarja E Pafajshme

Dashuria pertej portes

XV

Nese gjeja e fundit qe Atara do te deshironte,ishte pikerisht te qendronte ne pallatin mbreteror,por me kryesorja ne ate mes qendronte tek,anija e tyre,te demtohej nga hici.

-Oh Madheria juaj,nuk do te donim tju shkaktonim shqetesime ne pallat...

-Jo Duke Emerik,absolutisht mos e mendoni te tille,perkundrazi,do te me behej qejfi nese do te pranonit.-nderpreu fjalet e tij Helias,me shpresen se do te qendronin.

Duke Emerik qe zene ngusht ne ate mes,pas inga njeri krahe qendronte mbesa e tij Atara qe i duhej te perballej perseri me dhimbjet e pasura me pare,kurse nga krahu tjeter fakti se nuk kishin nje vend ku te shkonin,sidhe nje mbreteri pa mbretin e tyre.

U mendua mjaft gjate,hodhi nje veshtrim te shpejte nga Atara,dhe ajo mbante ne fytyre nje cerre te mposhtur ne fytyre,sikur te pranonte oferten e dhene,pa pasur zgjidhje tjeter.

Duke Emerik perseri per tu siguruar vete,u kthye nga familja e tij,e ju drejtua Mbretit Alvar.

-Madheria juaj,cfare mendoni ju?-edhe ai nuk kishte fuqi te mbante peshe gjithe ate problem.

-Princ Helias,a me siguroni nje anije personale per te me kthyer perseri ne Bernson?-gjithe problemi ai qe,per te kthyer mbretin ne shtepine e tij,e te kishte mundesi te vazhdonte udheheqjen e vete.

-Do perpiqem tju jap nje sa me shpejte te jete e mundur Madheri!-zeri i tij doli konfident,sidhe ne gjithe historine,doli fitimtar.

Kurse krahu tjeter,qarte shprehte notat e shqetesimit,sa pamenduar kerkoje llogarite e detyruara,tek personi i gabuar.

-Ku doje te dilte me shkaterrimin e varkes sone Ameli?-kishte mberthyer krahun e te motres fort,sa lekura anes ishte zverdhur nga fuqia e ushtruar.

-Cfare dreqin je duke thene Atara,me lesho krahun menjehere!-perpelitej Ameli,tek perpiqej ti largohej mberthimit te dhimbshem te saj.

-Mos bej lojra,nese e ke problemin tek une merru me mua,jo me familjen time!-ky kercenim i hapur,e beri Ameline te terhiqte krahun gjithe fuqi,te lirohej nga inati qe Atara ishte duke nxjerr.

-Hah,si the,me familjen tende?-ironizoje Ameli.-Shpejt e hodhe poshte babane Atara e dashur,sa paske nje familje te re.-serish vazhdonin ato thumbat e saj,qe te motres nuk i krijonin asnje efekt.

-Po me sos durimin Ameli...

-Me ler te te kujtoje dicka moter,-nderpreu dhe u afrua prane veshit te saj.-Prezenca jote per mua eshte po aq e urryer sa imja per ty,dhe ti mendon se do fusja armikun tim brenda ne shtepi?-perfundoje Ameli,dhe Atara vetem aty kuptoje se sa te drejte kishte mbi fjalet qe tha,sidhe te kuptonte sesa e verber u tregua.

-Prezenca jote nuk ka qene kurre e urryer per mua Ameli,e bere vete veten te tille,-ju kthye vajza pasi krijoje distance me te,e ne fund u kthye me shpine,per te vendosur nje pike,ate me te dhimbshmen.-Edhe nuk jam une ajo qe e harroje babane Ameli,por ti...

Edhe te donte te mos e pranonte,e kishte te pamundur,pasi fjalet e te motres e vrane,e dinte se thelle kishte shume te drejte,por e perzjente ate te vertete me iluzionet e jetuara gjate gjithe atyre pese viteve,ku mendonte se kishte familjen e saj.

Te vetem gje te mundshme,ishte te shihte Ataren sesi largohej,por duke mos e lene me aq,gjithe rrefimin e saj.

-Cdogje ne rregull Madheri.-vuri ne dukje Eiven,tashme i gjendur brenda dhomes se Heliasit.

-Pune e paqshme Eiven,shperbleje dhe te tjeret me keto.-tha,dhe I hodhi nje thes te vogel monedhash floriri.-Nese u nevojiten me,me thuaj.-perforcoje.

-A je i sigurt per kete qe po ben?-toni i Eivenit ndryshoje,sa e beri Heliasin te kthehej e ta shihte disi cuditshem.