Gënjeshtarja E Pafajshme

Nen hijet e dashurise II

V

Per here te pare degjoje emrin ti dal nga buzet e Atares,dhe harroje gjithcka,cfare kishte ndodhur,cfare pozicioni kishte,kush ishte,cdogje.

Vetem nje fjale e saj,rrezoje nje figure si ai,e as i beri pershtypje.

Buzeqeshi,po,i buzeqeshi lehte,si te ishte krijese e pambrojtur,dhe per ta siguruar se ishte prane saj,pa kuptuar,ishte prane saj.

Kurse ai,e beri te ndihej e vleresuar,per here te pare u ndje e vleresuar ndaj kerkeses se saj.

Kurre askush nuk i kishte kushtuar rendesi ne deshirat e pasura,madje as kishte marr mundimin ti shprehte,pasi kush do tja realizonte,sa e beri te harronte cfare donte ne te vertete.

-Thash qe do ta mendoja,e mbajta fjalen.-perfundoje ai,duke e bere Ataren te ngjethej e tera,e per te larguar fluturat ne stomak,u fokusua perreth tek shihte cdo raft te mundshem.

-Faleminderit!-ju kthye embel,entuzjaste,teper e lumtur.

E beri te mos donte tja hiqte ate lumturi nga fytyra,te qendronte gjithmone ashtu,e te ishte ai shkaktari.

-Te lutem...-peshperiti nenze dhe e shoqeroje me nje ulje koke.

Me ate pafajsine qe e karakterizonte,hidhej sa nga njeri krahe ne tjetrin per te kapur cfaredo libri te mundshem,e terheqes per te.

-Kam nje pyetje.-foli Helias,ulur ne ate karrige,me teper si nje kolltuk i vogel,duke vezhguar Ataren sesi kapercente cdo raft qe gjente.

-Me thuaj...-u pergjigj pa shkeputur interesin nga kerkimet e saj.

-Ku ke mesuar te lexosh?-pyeti nga hici ai,ende duke e pare.

Mbertheu nje liber me teper ne ate tufen e saj,dhe u afrua per tu ulur perballe me te,e me pas ta hapte ne prehrin e saj.

Cdo veprim te bere nga ajo nuk donte te humbiste,e u mbeshtet pasi ajo gjendej para tij.

-Babai im ka qene lajmes i popullit me para,dhe I duhej te lexonte shpesh letra perballe sheshit,ndaj kur isha e vogel isha kurjoze te dija cfare ishin ato vijat e zeza mbi ate flete.-rrefeu qete teksa shfletonte librin,por nuk permendi Ameline,sepse kishte frike,mos cdogje do te dilte ne drite.

-Aha,paske qene e prapte dhe e vogel.-ju pergjigj ironikisht Helias,dhe Atara ngriti syte e bezdisur.

-Po e marr si nje kompliment.-injoroje fjalet e tij,dhe ai thjesht leshoje nje te qeshur te vogel.

-Ne rregull dorezohem.-ngriti paksa duart ne ajer,gje qe i solli dhe asaj disa te qeshura te njepasnjeshme.

Kishin kaluar thuajse gjysmen e dites ne ate bibloteke,ajo duke lexuar disa faqe librash,duke kerkuar per kushedi cfare ti terhiqte syri,e ai duke mos u lodhur tek e shihte sesi kurjoziteti i saj nuk kishte fund.

Madje per te nuk kishte kaluar as nje ore qe kur ishin aty brenda,vetem kur ndjeu deren e asaj bibloteke te hapej,e beri te permendej,e te zhdukej menjehere.

-Cfare...-nuk e perfundoje dot pyetjen,krahu i tij i kishte mbeshtjelle belin,duke e terhequr ate mes rafteve te fundit te dhomes.

E vendosi perballe vetes,dora mbi buzet e saj,si per ta siguruar mos te bente ze,dhe zemra e saj gati ne te dale.

Ngriti koken per te pare kush ishte futur brenda,dhe vuri re nje Kont me gjithe sherbyesen teksa bisedonin.

Ishte aq i fokusuar tek ta,sa kur u ndesh me fytyren e saj,kuptoje sesa afer qendronin.

Madje dhe frryma e tyre perplasej,ndjenin nxehtesine tek lundronte brenda trupave,dhe kraharoret gati sa nuk prekeshin.

-Perse po fshihemi?-peshperiti thuajse pa ze Atara,me gjithe friken te cilen e kaploje.