Sokak Nöbetçilerinin Arasından

2. BÖLÜM

  Uyandığımda olayları hatırlamaya çalıştım bir adam öldürmüştüm sonra başka bir adam beni götürmüştü etrafıma baktım sokakta ve yerdeydim karnım kanla kaplıydı ve terliyordum o şerefsiz beni burda mı bırakmıştı neden hiç şaşırmıyordum

  Ceketim kanla kaplıydı elimden geldiğince bastırmaya çalıştım kanı durdurmak istedim sadece biraz işe yaramıştı. şimdi ayağa kalkacaksın hastaneye gideceksin ve iyileşeceksin işte bu kadar, bu ilk değil asel başarabilirsin

  Ayağa zorlukla kalktım ateşim çıkmıştı etrafa baktım burası neresiydi lan hiç tanıdık değildi ulan siyah gözlü adam seni bir elime geçireyim var ya o zaman belanı sikeceğim

  Tam bir adım atıp ilerleyecekken arkamdan bir ses duydum "sende kimsin burda ne arıyorsun" arkamı yavaşça dönüp diyen kişiye baktım. kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalkmıştı evladım annenin karnından bebek yerine kas yığını mı çıkmıştı bu ne, karşımda hayatımda ilk defa bu kadar büyük ve kaslı birini görüyordum

  Onu incelemeyi bırakıp sorusuna kaşlarımı çatmıştım "bu seni ilgilendirmez" dedim. Onun gözleri karnımdaydı bunu dememle yüzüme baktı o da kaşlarını çatmıştı "benim evimin önündeysen bana cevap vermek zorundasın hele ki tehlikeli biriysen" dedi yanıma yaklaşarak

  Bu konuşma çabucak bitmeliydi çünkü dayanamayacaktım ama yine de omuzlarımı kaldırıp başımı diktim "ben hiç bir şeye zorunda değilim" dedim. Öfkelendiği belli oluyordu "kızım şansını zorlama lan amına koyayım adam gibi soru sordum adam gibi cevap ver" dedi. Bu neden bana bir yerden tanıdık geliyordu

  "Cevap vermiyorum lan sıkıyorsa konuştur" dedim tamam sadece bir soru sormuştu ama ona bunu söylemeyecektim onu ilgilendirmezdi öfke problemi varsa gidebilirdi.

  Bu dediğimle iyice sinirlenmişti elini yumruk yapıp kaldırdı derin derin nefes alıyordu ama onu beklemeden elimdeki ceketi atıp yumruğunu tuttuğum gibi ters çevirdim "bana bir daha dokunmaya kalkışma" dedim. Bu hareketimle şaşırdı ama daha da öfkelenmişti bileğimi tuttuğu gibi çevirdi önüne aldı yaptığı şeyle yüksek sesle inledim karnım o kadar şiddetli ağrıdı ki artık bayılmak üzereydim, gözlerimin önünde siyah noktalar vardı

  Kurtulmalıydım, kurtulmalıydım, kurtulmalıydım aklımda başka bir şey yoktu sağ ayağımla arkaya doğru ayağına tekme attım öne biraz eğilmesiyle kafamı arkaya attım ve burnuna denk getirdim ellerim gevşemişti arkaya döndüğüm gibi suratına yumruk attım burnu iyice hasar alıp kanamıştı

  Bu sefer gözlerinde öfke yerine şaşkınlık vardı bayılacaktım tam yere çökecekken "BARTU" diye bağıran bir ses duydum ama artık sesler bile kulağıma zor geliyordu ama yine de bağıran kişiye döndüm kumral saçlı bir adamdı yanında başka kişilerde vardı ama benim dikkatimi asıl çeken şey bana doğru jet hızıyla koşan kızdaydı

  Bana saldırmak istediğini anladığımda ve tam üzerime atlayacakken bir anda geriye çekildim üzerime atlayamadı ama hemen kendini toparlayıp önüme geçip elleriyle üzerime atıldı kolunu tutup iteledim tekrar saldırmaya çalıştığında karnımın ve bilimcimin daha kötü olacağını bile bile kolundan tuttuğum gibi ters çevirdim daha sonra karşımdaki kas yığınına doğru fırlatırcasına bıraktım

  Kumral saçlı adam ile yanındakiler buraya doğru gelmeye hatta koşmaya başladılar. Kas yığını bu yaptığımla kızı tuttu ve bana öfkeyle hatta nefretle bakarken bir anda üzerime hızla gelmeye başladı

  Bir elim karnımda iken diğer elimle cebimdeki çakıyı çıkardım ve önüme doğru uzattım diğerleri de gelmişti ama elimdeki çakıya bakıyorlardı. Bilincim iyice kapanmaya başladı zorlukla nefes almaya çalışıyordum "bana dokunmayın zarar verirseniz zarar veririm uzaklaşın zarar vermekten çekinmem" dedim sesimi yüksek tutmaya çalışarak iyice ateşlenmeye başlamıştım