Sokak Nöbetçilerinin Arasından

12. BÖLÜM

Oy sınırı 23, Yorum sınırı 80

Oy sınırı neden düştü gerçekten çok üzüldüm. Sanırım fazla yüksek sınır yazıyorum neyse bölüm geç geldiği için özür dilerim.
iyi okumalar...

——————————

YAZARDAN

Geçmiş - 11 Yıl Önce

  Sonbahar ayında hava iyice soğumaya başlarken yağmur durmaksızın yağıyordu. O gün belki de dönüm noktasıydı.

  Daha 10 yaşına yeni girmiş küçük kız sokak lambasının altında titreyerek ağlıyordu.

  Bir umut sıcaklık bulur diye sokak lambasına sarıldı. Isınmayacağını bile bile...

  İki kardeş farklı yerde aynı kaderi yaşadıklarını nerden bilebilirlerdi. Biri sokak lambasına sarılarak ısınmayı, diğeri sokak lambasının altında kabullenilmeyi bekliyordu.

  Küçücük bir çocuk kendi bedeninden nefret eder miydi? Belki o zaman etmezdi ama kötü bir şeylerin olduğunu tahmin edebilirdi. Her gün bedenini su bulamadığı için toprakla temizlemeye çalışmasından belliydi. kazıya kazıya canının acısına rağmen pisliği çıkartmaya çalışırdı.

   O gün karar vermişti küçük kız. Ayağa kalktı. Günler öncesinde bulduğu ipi eline alıp yürümeye başladı. Belki annesinin başaramadığını kendisi başarabilirdi.

İpi yüksek bir yere bağlamaya çalıştı. Fazla başarılı olamasa da yapabildiği kadarıyla bağladı annesinin yaptığı gibi diğer tarafını da yuvarlak şekilde bağladı. Annesi böyle kurtulmak istemişti annesi yaptıysa iyi bir şeydir bende kurtulurum diye düşünüyordu.

Çöpten bulduğu kırık sandalyenin üzerine çıktı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Çok korkuyordu. "Anne lütfen gel" ağlaması devam ederken ipi boynuna geçirdi. Aşağıya baktı zaten sandalye sallanıyordu bu yüzden daha fazla korkuyordu.

  İpi başına geçirdi bundan sonra ne yapması gerektiğini düşündü. Annesinin ne yaptığını hatırlamaya çalıştı. Sandalye bir anda daha hızlı sallandı küçücük elleriyle ipi sıkı sıkı tuttu.

Bir anda sandalye devrildi. Ayakları hava da sallanıyordu. Ağlayarak tutunmaya çalıştı.

  O sırada ağlama seslerine gelen işkence çektiği belli olan kızdan daha büyük bir erkek çocuğu içeri girmesiyle kızı gördü. Şaşkınlığı yüzünden okunuyordu. Bir anda kıza doğru koşup bacaklarından tutup kaldırmaya çalıştı. Çocuktu, merhametliydi. Neyin ne olduğunu anlayacak yaşa gelmişti ama sonuçta o da bir çocuktu.

  Kızı zorda olsa kurtardığında onunla birlikte yere çöktü. Kız birden çocuğa sarıldığında çocuğun elleri havada kalmıştı. Belki de kızın ilk ve son kez kendi isteğiyle sarılmasıydı.

  Çocuk sonunda ellerini tedirgince sırtına sardı. "Şş ağlama" dedi. Başka ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Onun da intihara teşebbüs etmişliği vardı. Kız sonunda ayrıldığında göz yaşlarını sildi ama yenileri geliyordu. Bir şey demeden ayağa kalktığında çocukta ayağa kalktı.