EFULİ

İkinci Bölüm; Mühür

Herkese merhaba yeni bölüm ile geldim, yavaş yavaş olaylara giriş yapmak istedim, bu bölümde ailesini nasıl kaybettiğini öğreniyoruz üstünkörü bir şekilde, detaylar olmadan.

Egemenin görünen yüzünü  tanımaya başlayacağız, süper kahraman gibi gizli resmen 2 bölümdür :)

Bölümlerde olan şarkılar, ilerde bizlere çok anlamlı gelecek,

Hikaye güncel olarak günümüzde devam edecek aslında, sadece olayları anlamak toparlamak, açısından 1- 2 bölüm geçmişten olacak, ilerleyen bölümlerde geçmişi daha çok -throwback- olarak yazmayı düşünüyorum, siz nasıl okumak istersiniz fikrinizi belirtirseniz çok sevinirim, hikaye hakkında fikirlerinizi, düşünce ve önerilerinizi yorum olarak belirtmeyi, oylamayı ve kitabı kütüphanenize eklemeyi unutmayın lütfen, şimdiden teşekkür ederim...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

'Koşullar ağır, imkanlar sınırlıydı ve ben seni o zamanlar her şeyden çok sevmiştim'

Hayat daha ne kadar zor olabilir ki ? dediğim bir zamanda yedim en büyük darbeyi bir gece ansızın tüm ailenizi kaybettiğinizi düşünün, ama öyle basit bir kaza ile değil baya gözlerinizin önünde yandıklarını düşünün getirin gözünüzün önüne, işte ben tam olarak öyle bir anda kaybettim ailemi, annemi, abimi ve biricik babamı...

Babam... benim için öyle derin bir mevzu ki, hani derler ya hayatının ilk aşkı babası olan kızlar çok şanslı olurlar diye işte ben tam olarak o kızlardan biriydim.

Annem... onun için ne yazık ki aynı şeyleri söyleyemeyeceğim, o kadar çok isterdim ki onunla çok güzel bir anne kız ilişkisi yaşamayı ama maalesef olmadı hayat bana muhteşem bir baba verdi ama anne sevgisini aldı sanki.

Neden mi bunun sebebini asla anlayamayacağım sanırım ya da anne olmayan bilemez bilmiyorum benim aslında bir ikizim varmış, ikiz bir kardeş ah ne kadar isterdim belki kalmazdım böyle kimsesiz.

Doğumda gerçekleşen bir komplikasyondan dolayı önce ben doğmuşum yani doğmak zorunda kalmışım aslında, o sırada ikizim hayatını kaybetmiş ölü doğmuş, benim doğumum zor ve uzun sürdüğü için.

İşte bu olay annemin beni sevmemesine sebebiyet verdi, sevmedi beni ya da hiç göstermedi hiç hissetmedim o anne sıcaklığını, sevgisini, işte o eksikliği babam kapattı her zaman annem varken annesizliği öğrenmemem için çabaladı hep, ve başardı da, içimin burukluğu geçti mi hayır, annem varken annesiz olmayı hiç istemezdim.

Abim... benim en yakın arkadaşım hatta tek arkadaşım kimseyle anlaşamazdım ben kuramazdım iletişim, insanlarda sevmezdi zaten beni 'soğuk nevale' lakaplı bir kızdım işte.

Ama abim hiçbir şeyden eksik kalmamam için hep uğraştı, benimle diziler izleyip maskeler yaptı, fal kapattı dedikodu yaptı, alışverişe çıktı ojelerimi sürdü hiç kısıtlamadı darlamadı beni, bir dağ gibi arkamda olduğunu hep belli etti ama asla sıkmadı,

Ben abim ve babam için çok değerliydim aslında, öyle bir olay yaşanmasa belki annem için de aynısını diyebilirdim ama, her neyse

neden mi değerliydim annem tek çocuk, babam tek çocuk, sanki bir mirasmış gibi hiç bir akrabam yok inanabiliyor musunuz hala, teyze, dayı, amca hiç biri yok aslında bir yönden bu yüzden şimdilerde kimsesiz kalışım.

her neyse devam ediyorum, abim doğduktan 5 yıl sonra almış annem bu müjdeli haberi bize hamileliğini, babama öyle heyecanla söylemiş ki, babamın bana anlatırken ki göz parlamaları hala gözlerimin önüne gelir, daha sonra doktor kontrolüne gittiklerinde 'ikiz' bebek haberi daha da müjdeli bir haber haline geliyor tabi herkes için, sanki o miras bozulmuş gibi, tabi o mirasın hayatlarından büyük bir parça koparacağından habersizler o zamanlar.