EFULİ

Altıncı Bölüm: Hazırsanız başlıyoruz

Dün de görüşemedik,

İki yüzyıl görüşememişiz gibi geldi.

Ve üç yüzyıllık göresim geldi seni.

Cemal Süreyya

Bölüm Şarkısı; Tanju Okan/ Kadınım

Arven Egemen Demirhan'dan;

Eflin gideli bugün tam 1 yıl oldu, 365 gün, 8766 saat.

Görmediğim, sesini duymadığım 365 gün, 8766 saat.

Bir sabah uyandığımda mektubu bulup okuduğumda, bu kadar uzun süreceğini hiç düşünmemiştim, birlikte olduğumuz süre boyunca hiç ayrı kalmadığımız günlerden,

Birbirimizi hiç görmediğimiz sesimizi duymadığımız 1 yıla.

Zamanında Eflinin psikologluğunu yapmış biri olarak değişikliğini, mutsuzluğunu anlıyordum elbette, ama böyle büyük bir şeye kalkışacağı hiç aklımdan dahi geçmemişti.

Evet benim yanımda olan bir ailem vardı, övünmek istediğim bir konu değildi bu Eflinin yanında, ama onun benden başka kimsesi kalmamıştı ki.

Böyle büyük bir şeye nasıl da cesaret etmişti benim küçük yaralı kızım, hiç mi gözü korkmamıştı,

Ya da ben hiç mi tanıyamamıştım onu.

Beni bütün bu sorularla baş başa tek bir mektup, tek bir şarkıyla ve binlerce anıyla bırakıp gidişini ilk yılıydı bugün.

O günden sonra o şarkıyı kaç kere dinledim, o mektubu kaç kere okudum,

Eflinin yazarken dökülen yaşlarını kaç gözyaşım ıslattı hiç saymadım.

Mektupta söylediği gibi, kaç kediyi efline benzettim, kaç kedi sevdim saymadım.

Dediği her şeyi sanki bir görevmiş gibi yerine getirdim, kedi sahiplendim, benim gibi bir başına kalmış minik bir sokak kedisi.

Eflinin gidişinin 3. ayı falandı sanırım, klinikten çıkmış eve dönerken sahilde eflinle hep oturduğumuz bankta kıvrılmış uyuyan bir minikti,

Uzun süre oturduk birlikte, sanki beni çoktan benimsemiş gibi oturdu kucağıma ne o kalktı, ne de ben, en sonunda beraber eve dönerken bulduk kendimizi.

Adını 'bambi' koydum, küçük kızım olmuştu bunca ay içinde,

Hem Eflinin en sevdiği çizgi filmdi, dediği gibi bambi 'ye eflinle olan videoları izletiyorum.

O videoları çekerken hep söylendiğim bütün vlog videolarını ezbere biliyorum artık.

Bambi Eflinin sesini tanıyor mesela.

1 yıl geçti diye hayıflanırken daha ayrı geçireceğimiz 2 yıl olduğundan habersizdim o zamanlar.

Çok özledim, kızdım en başta anlam veremedim, her şeyi beraber aşabileceğimizi düşünürken beni, bizi bırakışına kızdım.

Ama kendini kurtarmak istemesine, eskiye dönmek istemesine kızamadım.

Ben hep anlardım onu, oda beni.

Benim bir ailem vardı evet ama, onun ailesi bendim ama bilmiyor muydu, ne olursa olsun herkesten kaçıp ona sığındığımı.

1 yıl nasıl geçti, nasıl geçirdim inanın anlatabileceğim bir şey bile olmadı, sadece bambi girdi hayatıma,

Eflinin gidişi, kızımızın gelişi oldu.

2. yıl dayanamadım, elbette biliyordum Eflinin nerde olduğunu, ne yaptığını hangi şartlarda yaşadığını.

Hayaline Ankara'ya kavuşmuştu güzelim.

Kaç kere gidip uzaktan izledim onu, 2 yıl boyunca bana göstermediği gülüşünü izledim, bana duyurmadığı sesini dinledim.

Etrafında dolanan insanları reddetti, işte benim kızım deyip gururlandım, kıskançlığımı bastırdım hepsini tek tek aklıma yazdım.

Mezun oluşunu izledim, gururla o çok istediği cübbeyi giyişini gördüm

Orda olduğumu hissetti biliyorum, görmedi beni ama hissetti bilirim.

Sadece bir kez olacak bir şeyi elbette kaçıramazdım, haberi olmadan bir sürü fotoğrafını ekledim yine albüme.

Çünkü biliyordum bi ayrılık değildi bu, dönecekti bana, bize.

Büyütmemiz gereken bir kızımız vardı,

Anlıyordum eflini, hep kendine güvenen biri olmuştu zaten, gücünün tükendiğini hissettiğinde hep kabuğuna çekilirdi.

Ama bu sefer kabuğunu değiştirmesi gerekmişti sadece, yorulmuştu sevgilim.

Eflinsiz İzmir'in bir anlamı kalmamıştı, tıpkı eflinsiz egemenin anlamsız olduğu gibi.

Uzun süre dayandım, anılarımızı sürekli görmeye katlandım yanımda hissetmeye çalıştım, ama bir yere kadar sürdü.

Tam olmak tamamlanmak için o neredeyse, orda olmam gerekiyordu yanında olamasam bile aynı havayı solumam gerekiyordu, o yüzden her şeyi Ankara'ya taşımam elbette hiç zor olmadı.

Evim oradaydı, ben nasıl İzmir'de durabilir, nefes alabilirdim.

Ankara'da olan ajanım yani çok değerli kardeşim aren, eflinin hep etrafındaydı fark ettirmeden.

Cundaya taşınmaya karar verdiğini, hep hayali olan kafeyi oraya açmak istediğini öğrendiğimde, ilk kolları sıvayan elbette ben oldum.

Ve ileride bizim için çok anlamı olacak olan 'flin' böylece ortaya çıktı.

Eflinle tekrar bir olduğumuzda, benimle beraber o tabela'da tamamlanacaktı ve 'flin' ait olduğu isme dönüşecekti 'Eflin'

Artık hazırdık, kaldığımız yerden devam etmeye, kızımızı büyütmeye özlemi bitirip tekrar kavuşmaya hazırdık.

İzmir'de başlayan sevgimizi cundaya taşımaya, duyurmaya geliyorum sevgilim.

Hazırsanız başlıyoruz....

-------------------------------------------------------------------------

Canım egemenin 'de dediği gibi, hazırsanız başlıyoruz.

Bu kadar ayrılık, hüzün yeter.

Dolu dizgin, bir aşka hazırızdır umarım, yer yer kaoslu kavgalı bana en başından beri bana çok farklı bir vibe veren bu çiftin aşkı için çok heyecanlıyım.

Yeni bölümde Cunda da sıcak kafemizde görüşmek üzere, bi kahveye bekleriz efendim.