ကၽြန္မေယာက်္ား သိၾကားသားေတာ္ Myanmar Zaw Gyi Version

အပိုင္း (၁၅) ဆြဲၾကိဳးက ေရးတဲ့ဘ၀ၾကမၼာ

'အလိုေလး ကုန္ပါျပီေတာ္. . '

အခန္းအတြင္းမွ ဘီရိုအံဆြဲမ်ားပြင့္ေနျပီး ေၾကးမံုေရွ႕တြင္ ပစၥည္းမ်ားပြစာက်ဲေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ မိယြန္းျဖဴကပါ အေနာက္မွလန္႔၍ ထေအာ္လိုက္ေလသည္။

၀ဒီရာ၏ ရတနာမ်ားထည့္ထားေသာ ယြန္းေသတၱာငယ္ကေလးက ပြင့္ေနျပီး အထဲမွ ရတနာမ်ားလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲေနသည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က က်က်နနေမႊေႏွာက္ သြားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မယ္၀ဒီခမ်ာ ဘာစကားမွ ဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ ရတနာေသတၱာရွိရာသို႔ အျမန္ေျပးသြားေလသည္။

>>သြားျပီ. . . ပတၱျမားဘယက္ မရွိေတာ့ဘူး. .<<

'ဟဲ့ လာၾကစမ္း

ငေစာထူးေရ. . ငေစာထူး. . . '

"ဗ်ာ မမေလး"

ငေစာထူးလည္း မယ္၀ဒီ၏ ေဒါသသံေၾကာင့္ အူယားဖားယားႏွင့္ ေျပး၀င္လာေလသည္။

'နင့္ကိုအခန္းေစာင့္ခိုင္းခဲ့တာ. . နင္ကဘယ္သြားေနရတာလဲ။

ငါ့အခန္းကေရာ အဘယ္အေရးေၾကာင့္ ေမႊေႏွာက္ခံတာလဲ'

"ဒါ. . ဒါ. . .မမေလးဘုရား. . ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး "

အခန္း၀မွေနရင္း အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ ငေစာထူးခမ်ာ လက္ေတြဒူးေတြတုန္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ေကြးညႊတ္က်သြားေလသည္။

'ဟဲ့ငေစာထူး. . .နင့္မွာ အလုပ္ဆိုလို႔ ဒီဒရ၀မ္ေစာင့္ရတဲ့ အလုပ္ကေလးတစ္ခုပဲရွိတာကို ေသခ်ာမလုပ္ႏိုင္ဘူး။

ၾကည့္အံုး ငါ့အခန္းထဲကိုေမႊေႏွာက္သြားတာ . . နင္တို႔ကၽြန္ယံုေတြ အလြန္ေပါ့ေလ်ာ့သကိုး. '

"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ေသသင့္ပါတယ္ မမေလးရယ္. ."

'ေျပာစမ္း. . ငါမရွိတုန္း ငါ့အခန္းထဲကို ဘယ္သူ၀င္သြားတာလဲ'

>>ဒါဘယ္သူ႕လက္ခ်က္ျဖစ္ႏိုင္မလဲေနာ္. .၊ စံအိမ္ထဲမွာတင္ ေပ်ာက္သြားတဲ့ကိစၥ

ေသခ်ာတာေတာ့ ငါအိမ္ေရွ႕စံၾကင္ယာေတာ္ျဖစ္မွာကို မနာလိုျဖစ္ေနတဲ့သူ . . .

ထိပ္ဆံုးကဆိုရင္ေတာ့ ဟုိကိုယ္လုပ္ေတာ္ ေခြးခ်ီးမေတြလက္ခ်က္ပဲရွိတာပဲ<<