ကၽြန္မေယာက်္ား သိၾကားသားေတာ္ Myanmar Zaw Gyi Version

အပိုင္း (၁၉) ကမာၻမီးေလာင္သားေကာင္ခ်နင္း

ျခံစည္းရိုးအနီးမွ သစ္ပင္တစ္ပင္၏အကြယ္တြင္ မယ္၀ဒီတစ္ေယာက္ ေဒါသအၾကီးအက်ယ္ ထြက္လွ်က္ရွိသည္။

>>ေတာက္ . .ဘယ္သူေထာင္လိုက္လို႔လဲမသိဘူး။ ငါခိုးထြက္ေနက် ျခံစည္းရိုးၾကားက ေခြးတိုးေပါက္ကို သူတို႔ပိတ္လိုက္ၾကျပီ။ ဒီအေပါက္နားမွာေရာ၊ အိမ္ေရွ႕ျခံ၀င္းတံခါးမွာေရာ အေစာင့္ေတြက အျပည့္. . .

ဒုကၡပါပဲ. . . <<

ထိုစဥ္ သူမပုန္းကြယ္ေနရာဘက္သို႔ ကင္းလွည့္ေသာအေစာင့္တခ်ိဳ႕ ခပ္သုပ္သုပ္ ေလွ်ာက္လာေနၾကသည္။ သူတို႔၏မီးတုတ္အေရာင္ကို အေ၀းကပင္လွမ္းျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ မယ္၀ဒီအတြက္ ပုန္းခ်ိန္ရရွိသြားေလသည္။ တဖြဲ႕လံုး ျပာယာခတ္ေနသည့္ဟန္. . .

"ေဟ့ေရာင္ေတြ ေသခ်ာရွာေနာ္. . . ဒီည မမေလးကိုျပန္မေတြ႕ရင္ ငါတို႔အားလံုးအေထာင္းခံရျပီမွတ္"

>>ဟိုက္. . သူတို႔ငါေပ်ာက္တာသိသြားၾကျပီ။ အင္းေပါ့ေလ မယ္မယ္လည္း ၾကာၾကာဖံုးမထားႏိုင္ဘူး ထင္ပါရဲ႕. . .<<

'ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာၾကီး. .၊ မမေလးကလည္း ရွိသမွ်တံခါးေတြအကုန္ပိတ္ထားတာကို ျခံ၀န္းထဲကဘယ္လိုမွ ထြက္မေျပးႏိုင္ေလာက္ပါဘူး. .။

ဒီျခံထဲမွာပဲ ရွိေနအံုးမွာပါ။'

"ေအး မင္းတို႔မေပါ့ၾကနဲ႕. . သခင္ၾကီးက ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးမက်န္ ေျမလွန္ရွာဖို႔ ငါတို႔ကိုအမိန္႔ေပးထားတယ္"

သူတို႔အရမ္းမနီးလာခင္ မယ္၀ဒီက ေဘးနားကပန္းပဲဖိုရံုထဲသို႔ တိတ္တိတ္ကေလး ၀င္ပုန္းလိုက္သည္။ ပန္းပဲဖိုထဲတြင္ လူမရွိပဲ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ အလုပ္ရံုခန္းမအတြင္းမွ မီးဖို၏အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ မီးခိုးျပာေရာင္မိႈင္းကာ မဲညစ္ေနေသာ အလုပ္စားပြဲမ်ား၊ သတၱဳကိရိယာမ်ား၊ ျပဳတ္တူမ်ား၊ သံညွပ္သံခြမ်ားကို ေကာင္းစြာျမင္ေတြ႕ရသည္။

အခန္းအလယ္မွေလွ်ာက္လမ္းတြင္ ေတာင္တက္လွ်င္ေက်ာပိုးပစၥည္းထည့္ေသာ ထန္းေခါက္ေတာင္းရွည္ၾကီးတစ္ခုကို စားပြဲႏွင့္ကပ္လွ်က္ေထာင္ထားပါသည္။

ထိုစဥ္

'အင္း. . . အင္း . .ဟင္း. .'

ပန္းပဲဖို၏ ေဘးကအဖီေလးထဲမွ ျငီးျငဴသံၾကားလိုက္ရ၍ သူမ ဆတ္ခနဲၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ၀ပ္ခ်လိုက္သည္။ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္၏ ျငီးျငဴသံ. . .