Kaybolan Zamanlar

17. Bölüm

Sabah bilerek erken kalkmıştım. Rutinimi halledip odamdan çıktım. Bu sabah abilerim beni değil ben onları uyandıracaktım. Bu yüzden erken kalkmıştım ve bugün hepsine abi diyecektim. Zaten abi demediğim beş kişi kalmıştı ama o beş kişiden birine abi demeyeceğim. O kişi Sarp'tı. Ona da abi demek isterdim ama benden özür dilememişti. Deniz benden özür dileyerek onu affetmemi sağlamıştı. Sarp galiba hâlâ beni sevmiyordu. Neyse bugün üzüntüye yer yok. Hem beni sevmeyeni ben hiç sevmem. İlk olarak üst kata çıkıp Burak abimin odasına girdim. Çok şükür bu sefer onlara abi demek için hazırlıklıydım. Uyuyan Burak abimin yanına gittim. Onu ilk olarak dürttüm.

"Abi uyan."dedim.

Burak abim hemen uyanmıştı.

"Gece."dedi abim.

"Günaydın abi."dedim bende.

Abim beni kendine çekince yatağa düştüm. Abim ise bana sarıldı.

"Şuanki mutluluğumu kimse anlatamaz. Gece beni o kadar çok mutlu ettin ki."dedi abim.

"Abi sen üstünü giyin. Bende diğerlerini uyandırmaya gideyim. "

Dedim ve odadan çıktım. Bu sefer Yağız abimin odasına girdim. Acaba bunu nasıl uyandırsam. Buldum. Biraz değişik bir fikir olacak ama olsun. Önce Yağız abimin battaniyesini alıp katladım ve yere serdim. Yazık ya canı çok acımasın. Onun ters tarafına geçip ileri doğru ittim. Yağız abim battaniyeye düştü. Düşmenin etkisiyle uyanıp etrafa şaşkınca bakındı. Beni görünce ne olduğunu anlayamadı.

"Günaydın abi."dedim.

"Bu bir rüyaysa lütfen hiç uyanmayayım. "dedi abim.

"Hayır, gerçek. Hadi üstünü giyin benim daha diğerlerini uyandırmam lazım. "

Deyip odadan çıktım. Kim bilir şuan ne gibi bir tepki vermişti. Deniz abimin odasına girmeden önce mutfağa gittim ve dolaptan soğuk su çıkardım. Çalışanlar kahvaltıyı hazırlıyordu.

"Gece havalar soğumaya başladı soğuk su içme hasta olursun."dedi Emine teyze.

Eski ailem beni düşünmezdi. Şimdi ise evde ki çalışanlar beni düşünüyordu.

"Yok abla, ben içmeyeceğim sadece biraz yaramazlık yapacağım. "dedim gülerek.

"Kime yaramazlık yapacan kız. "dedi Betül abla.

"Deniz abime."dedim.

"İyi hadi sen Deniz oğlum uyanmadan gitte ne yapacaksan yap."dedi Emine teyze.

Bende sürayiyi alıp tekrar yukarı çıktım ve Denzi abimim odasına girdim. Direk yatağa yaklaşıp soğuk suyu yüzüne boca ettim. Denzi abim yüzüne su döktüğüm an yataktan sıçrayarak uyanıp yere düştü. Yorgana sarıldığı için yorgan ona dolandı. Böyle bir şeyi beklemiyordum ama şuan çok komik gözüküyordu. Onun bu haline kahkahalarla güldüm.

"Ah. Kızım gülmesene. "dedi Denzi abim.

Ama ben gülmemi durduramıyordum gerçekten de gördüğüm görüntü çok komikti.

"Gülmü- gülmüyorum."derken hâlâ gülüyordum.

"Az insaf ya. Madem suyla uyandıracan ılık suyla uyandırsana. "
Dedi abim.

"Valla düşeceğini tahmin etmemiştim abi."dedim.

"Abi miyim gerçekten?"dedi heyecanla.

"Yok dedemsin. Tabiki de abimsin." Dedim.

"Yani affettin mi beni?"dedi bu sefer de.

"Evet affettim. "

Deyip yanıtı beklemeden odadan çıktım. Sıra Doruk abime gelmişti. Doruk abimin odasına girdim. Masasında ki sürayiyi aldım. Onu da suyla uyandıracaktım ama ılık suyla. Suyun yarısını Doruk abimim yüzüne döktüm. Sıçrayarak uyandı.