"ဒါ မင်းသားရဲ့အခန်းပါခင်ဗျ၊ ဝန်ကြီးချုပ်က ခဏနေ ပြန်လာမယ်လို့ ပြောခိုင်းထားပါတယ်။ မင်းသား လိုတာတစ်ခုခုရှိရင် ကျွန်တော့်ကိုခေါ်လိုက်ပါ"
လိုအပ်သည်ထက်ပို၍ ရို့ရို့ကျိုးကျိုးပြောကာ ဦးညွတ်အရိုသေပေး၍ ထွက်သွားသော အိမ်တော်ထိန်းဖြစ်ဟန်တူသည့် အမျိုးသားအားကြည့်ရင်း ကျန်းဟောင့် စိတ်မသက်မသာဖြင့် သက်ပြင်းချမိသည်။ အမှန်အတိုင်းပြောရပါက ကျန်းဟောင့် ဤနေထိုင်မှုပုံစံများနှင့် အသားမကျသေး။ မွေးလာကတည်းက အနှစ်နှစ်ဆယ်ကျော်နီးပါး သာမန်ပြည်သူများကြား၌ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကြီးပြင်းအရွယ်ရောက်ခဲ့သူအတွက် တောင်ကိုရီးယားက အသက်ရှုကြပ်စရာ နေစရာတစ်ခုထက်မပို။
အိမ်ရှေ့မင်းသမီးဖြစ်သော မာမားက အဖိုးတော် သဘောမတူသည့် လူမျိုးခြား သာမန်တယောဆရာလေးတစ်ယောက်နှင့် တရုတ်အထိ ခိုးရာလိုက်ပြေးခဲ့ပြီးနောက် တော်ဝင်အဆောင်အယောင်များ ရုတ်သိမ်းခံခဲ့ရ၍ နန်းတွင်းသို့ခြေချခွင့်မရှိတော့သလို ခေါင်းမာသော မာမားကလည်း တောင်ကိုရီးယားသို့ လုံးဝမပြန်ဘဲ ပါပါး၏မွေးရပ်မြေဖြစ်သည့် ရှမန်၌သာ အခြေချခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ပါပါးနှင့်မာမား ကားမတော်တဆဖြစ်၍ ကွယ်လွန်ပြီးနောက် ကျန်းဟောင့်ကိုယ်တိုင်လည်း အင်္ဂလန်သို့ထွက်သွားခဲ့ပြီး တောင်ကိုရီးယားသို့ပြန်ရန် အစီအစဥ်မရှိခဲ့သည်မှာ ဆောင်းဟန်ဘင်းဆိုသူ အိမ်တံခါးဝသို့ ရောက်မလာခင်အထိ။
ထိုသူက သူ့ကိုယ်သူ မာမား၏မောင်တစ်ဝမ်းကွဲဖြစ်သော လက်ရှိမင်းကြီးက စေလွှတ်လိုက်သည့် တာဝန်ရှိသူတစ်ယောက်အဖြစ် မိတ်ဆက်လာပြီး တောင်ကိုရီးယားသို့ အလည်ပြန်လာရန် ဖိတ်ခေါ်ခိုင်းလိုက်ပါသည်ဟု ဆိုလာခဲ့သဖြင့် ရှားရှားပါးပါးကျန်ရှိသော ဆွေမျိုးရင်းချာတစ်ဦး၏အလေးထားမှုအား မငြင်းပယ်ရက်သည့်အတွက် လိုက်လာခဲ့မိသည်က ကျန်းဟောင့်၏အမှားပင်။
မူလက ခဏတဖြုတ်သာနေပြီး ပြန်ရန်စီစဥ်ထားသော်လည်း ဦးရီးတော်နှင့်ဖွားမယ်မယ်၏ ချော့မော့တားမြစ်မှုများကြောင့် မပြန်ဖြစ်တော့ဘဲ ဆိုးလ်၌သာ သောင်တင်နေခဲ့၍ စရောက်သည့်နေ့ကတည်းက လုံခြုံရေးဟူသော အကြောင်းပြချက်ဖြင့် ဆောင်းဟန်ဘင်းထံမှ လျှို့ဝှက်သက်တော်စောင့်များလွှတ်၍ နှစ်ဆယ့်လေးနာရီ စောင့်ကြည့်နှောက်ယှက်ခြင်းကို ခံလာရသည်မှာ ယခု ထိုသူ၏အိမ်ပေါ်အထိပါ ရောက်လာရသည်အထိ။
