მახინჯი სიყვარული...♡

5

10 წლის წინ:

სკოლის ეზოდან გამოვდივარ და ვხედავ მარტას რომელიც სკოლის წინ ბაღში ზის და ტირის?
უცებ თავი ძალიან ცუდად ვიგრძენი. მინდოდა რამე გამეკეთებინა არ მინდა რომ მან იტიროს მისი ცრემლები ალბათ ასმაგდად მკლავს.
მინდა მივიდე და დავამშვიდო
მაგრამ არ შემიძლია.
როგორ მივიდე მასთან და როგორ
ვუთხრა მე შენ ერთი ნახვით შემიყვარდითქო
ხომ გაიცინებს, ჩემს გრძნობებს დასცინოდეს იქნება, მაგრამ
არ გავბრაზდები ალბათ მეც გამეცინებოდა.

ვინმეს რომ ეთქვა ადრე სიყვარულზე დიდი და ძლიერი გრძნობა არ არსებობსო დავცინებდი და ვეტყოდი რომ არსებობს და ეს გრძნობა სიძულვილიათქო, მაგრამ ახლა მგონი პირიქითაა სიყვარულზე ძლიერი გრძნობა არარსებობს.

არასდროს მყავრებია, მოწონება და გატაცება ყოველთვის მქონია, მაგრამ მისნაირად ჯერ არავინ მყვარებია.
მინდა რომ ის ჩემთან იყოს სამუდამოდ
მინდა ის ჩემი შვილების დედა იყოს
მაგრამ ეს როგორ ვუთხრა?
კარგი რა ჯეონ
ისედაც სასაცილოხარ და კიდევ
დასაცინად უნდა აიგდო თავი?
მიდი და გამოელაპარაკე, ესეთი
შანსი მეორე აღარ გექნება
შენი იმედი გქონდეს
მაგრამ რისი იმედი? როცა გამბედაობა არ გაქვს?
კარგი რა ძალიან სასაცილოხარ
გიყვარს და ეს მარტო იუნგიმ იცის
ისიც დამცინის შენს გრძნობებს დასცინიო.
სასაცილოვარ ახლა მას მივაშტერი ურცხვად ვათვალიერებ. მისი ოკეანის ფერი თვალები.
ჭკუიდან მშლის. და ცრემლები
მისი ცრემლები ის ლამაზია მაგრამ ამავე დროს მტკივნეული.

ადრე რომ ეთქვათ ერთი ნახვით სიყვარულის გჯერაო დავცინებდი მაგრამ ახლა მე განვიცდი იგივეს...

მასთან მივედი გამბედაობა მოვიკრიბე და ლაპარაკი დავუწყე:

- ისე შენნაირ ლამაზ გოგოს ტირილი არ უხდება_ როგორც კი ჩემი ხმა გაიგო თავი წამოყო_ ჯეონ ჯუნქუქი სასიამოვნოა მარტა_ მკრთალად გავიღიმე