მახინჯი სიყვარული...♡

😭

თეჰიონიც და ჯანგუკიც იმ ადგილას გაჩერდნენ სადაც ივი იყო. ეგრევე გადავიდნენ და იმ მიტოვებული შენობისკენ წავიდნენ საიდანაც გასროლის ხმა მოხდა, რამოდენიმე წუთის წინ, ნიკი ნერვიულობისგან კანკალებდა, ბრაზისგან სულ წითელი იყო.

უცებ კი გაისმა გასროლის ხმა, და ეს გასროლის ხმა იყო მათთვის საბედისწერო რადგან ამ ორმა ტყვიამ ორი მისთვის მნიშვნელოვანი ადამიანი შეიწირა...

ნიკის კივილმა კი ყველანაირი საშინელი ხმა გადაფარა....

⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜

თითქმის ყველაფერი ბნელმა მოიცვა, თითქოს აღარ იყო ისეთი სიცოცხლე როგორიც ადრე, მაგრამ თითქოს არის რაღაც რასაც ვერასდროს რომ ვერ გააუქმებს ადამიანი, არ არსებობს ისეთი ტკივილი რომელიც თავს არ გამახსოვრებს, ყველა ტკივილს თუ გრძნობას შეუძლია შენი დაშინება. არ აქვს მნიშვნელობა ეს ფიზიკური ტკივილი იქნება თუ სულიერი...
ზუსტად მას განიცდის ნიკიტაც მასში არეულია ყველა გრძნობა ემოცია, ერთ ადგილას ზის და უყურებს ერთ წერტილს. თითოქოს იმ ერთ წერტილზე იყრის ჯავრს...

შოკმა მისი სხეული უძლური გახადა, პარალიზებული გახდა, მისი სხეული გამოიფიტა და ვერაფერ აკეთებდა, მისი ტკივილი ახლა გაუსაძლისი ხდება...
უნდა უბრალოდ უნდა აქედან შორს წავიდეს მის პატარა გოგოსთან მაგრამ ვერ მიდის თითოს რაღაც იმედი აკავებს მას...

მაგრამ რა იმედით თვითონაც კი არ იცის...
ელოდება თეთრ ხალათში გამოწყობილ ადამიანს რომ უთხრას პასუხი, კი ან არა
ეს პასუხი კი მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია...

ჯანგუკი მის გვერდით ზის თეჰიონი კი კედელსაა მიყრდნობილი ხელები გადაჯვარედინებული აქვს და თვალები დახუჭული. ისიც ძალიან ნერვიულობს არა ივი ხომ მისი შვილიცაა არა?

-ნიკი წყალს მოგიტან _ შესთავაზა ჯანგუკმა, და მის პასუხს არც დალოდებია ისე წავიდა წყლის მოსატანად...