მახინჯი სიყვარული...♡

😃

არასდროს მეგონა რომ კიდევ ვინმე შემიყვარდებოდა, იმის შემდეგ რაც ის დავკარგე. ახლა ვიცი რომ მას ოჯახი ჰყავს მაგრამ, მაგრამ მაინც მენატრება მისი ხმა მისი გამკხედვა მინდა ვნახო მაგრამ ამისთვის გამბედაობა არ მაქვს, მინდა ვუთხრა ის რასაც ახლა ვგრძნობ.
მაგრამ მეშინია
მის თვალებში ჩახედვის მეშინია
ვერ ჩავხედავ
დანაშაულის გრძნობა გამაჩნია
მე ხომ მას შვილი მოვუკალი? ჩვენი შვილი მოვკალი.
და მას ამის შემდეგ თვალებში როგორ უნდა ჩავხედო? ან რა გამბედაობით მივიდე მასთან და ვუთხრა ის რასაც მანამდე და ახლა ვგრძნობ? ჩემს თავს დამნაშავედ ვთვლი მინდა უბრალოდ ვნახო მარტა და მოვუბოდიშო, მაგრამ მიიღებს ამ ბოდიშს? ბოლოს და ბოლოს ჩვენი პატარა ანგელოზი მოვკალი. ყოველ ღამე დავდივარ სასაფლაოზე რამდენჯერმე კი მარტას და ის ძალიან შეცვლილია, მაგრამ მასში ისევ იგრძნობა ის პატარა მარტა რომელიც ერთ დროს
ჩემი იყო...
და მე მიყვარდა...
ეხლა? ეხლა არ ვიცი რას ვგრძნობ! მინდა მიყვარდეს, მაგრამ მისდამი მგონი გამინელდა გრძნობები,მინდა მივისაკუთრო მაგრამ არ შემიძლია...

რას ვფიქრობ ნიკიტაზე?

მომწონს მისი უხეშობა, და დამცველობითი როლი თეჰიონის მიმართ. მაგრამ მაღიზიანებს კიდეც. არ მომწონს ასე თავის კლანჭებში რომ ჰყავს ჩასმული თეჰიონი და საგულდაგულოდ იცავს. მინდა გავიგო მისი გასაიდუმლოებული ცხოვრების შესახებ მაგრამ ყველაფერი სხვანაირად არის.
ის საგულდაგულოდ ინახავს რაღაც საიდუმლოს...
ვისგან ჰყავს შვილი?
რა ურთიერთობა ჰქონდათ?
რატომ არის მარტოხელა დედა?
რატომ იცავს თეჰიონი მათ ასე?
ძალიან ბევრი კითხვა მიტრიალებს თავში.
მაგრამ პასუხი არცეთზე არ მაქვს რაც მაღიზიანებს!
მინდა გამოვტეხო მაგრამ არ შემიძლია ის ჯიუტია!
რაც საქმეს ართულებს!
ის ძალიან ჯიუტია!
და მისი შვილიც მას გავს უხეში ჯიუტი და ამაყი! სულ არ მიკვირს რომ ქმარმა ასე დატოვა... მაგრამ ისმის ასეთი კითხვა...
მას ჰყოლია ქმარი ოდესმე?
ეს აქამდე როგორ
როგორ ვერ მომაფიქრდა?
მისი ქმარი ეს უნდა გავარკვიო!
ძლივს ჯეონ ჯუნქუქ გაგეხსნა მგონი ტვინი...