მახინჯი სიყვარული...♡

🥺

....NIKI'S POV:

იმ სიზმრის მერე არ ვიცი რა დამემართა მთელი დღე შფოთვები მქონდა, ივის რამე არ დაემართოს, ის კარგად იყოს ერთ ხანს ვიფიქრე თეჰიონსაც დავურეკავ და ვთხოვ დაცვა გააძლიეროს მეთქი მაგრამ გადავიფიქრე.
არ მინდა ტყუილ უბრალოდ შევაწუხო.

ეხლა კი ჩემს შვილს ბაღში ვტოვებ და მე სამსახურში მივდივარ, არ ვიცი მეტი რა გავაკეთო ყველანაირად შევეცადე ეს ყოველივე სიზმარი თავიდან ამომეგდო, მაგრამ თითქოს ჩემს ტვინს არ უნდა ეს სიზმარი წაშალოს, არადა ეს ისეთი რეალური ოყო, ისეთი მეგონა მართლა დავკარგე ჩემი გოგო...

სანამ ბაღში შევიდოდა ივი მას თეჰიონმა დაურეკა.

-პრინცესა_ ღიმილით შეეგება მას.

-მამა_ ივიმაც ისე თბილად გაუღიმა.

-როგორ არის მამიკოს გოგო?_ იკითხა თეჰიონმა და ივის პასუხს დაელოდა.

-რავი_ ამოიფრუტუნა ივიმ_ მა რაღაც რომ გთხოვო შემისრულებ?_ინტერესით უყურებდა გოგო მობილურს.

-მა ხო იცი შენს გამო ყველაფერს რომ გავაკეთებ?_ უთხრა თეჰიონმა ღიმილით_ მთხოვე რაც კი გინდა_ ისევ გაუღიმა მას.

-მაშინ ჩამოდი რა გთხოვ მომენატრე_ სევდიანი ხმა ქონდა ივის.

-არ მოიწყინო დღეს საღამოს იქ ვიქნები_ გაუღიმა ტელეფონიდან თეჰიონმა.

-იეს_ დაიყვირა ისე რომ ყველა მას უყურებდა.

დაემშვიდობა ივი მამას და ბაღში მხიარულად მიაბიჯებდა, ნიკიტამაც გახარებული განაგრძო გზა...

***

რა იცოდა ივიმ რომ ეს ბოლო ლაპარაკი იქნებოდა მამასთან, ეს ხომ არავის წარმოედგინა, მაგრამ თურმე ცხოვრებაში ყველაფერი ყოფილა წარმოსადგენი, არ იცი ყოველ ხუთ წუთში რა მოგივა.
ეს არავინ იცის
ღმერთის გარდა...
ის გვიწერს ბედს და ის წყვეტს ჩვენს ცხოვრებას.
არავინ იცის მომავალში ცოცხალი ვიქნებით თუ მკვდარი, უბრალოდ მიენდე
მიენდე მას და ის გადაწყვეტს შენს ცხოვრებას...