ერთიდაიგივე ყოველთვის როგორ მეორდება? ყოველწუთს ყოველდღე, აღარ შემიძლია! მინდა ყველაფერი დასრულდეს და მე გავიმარჯვო ამ თამაშში! მაგრამ არა! ამ თამაშს ჩემი წაგება სურს რაც საშინელებაა! მინდა უბრალოდ ამ ჭაობიდან ამოვიდე მაგრამ არა! თითქოს რაღაც ძაფით ვარ დაკავშირებული ამ ჭაობს და ვერაფრით ვერ ამოვდივარ!
ბედნიერი ვარ იმიტომ რომ მე მყავს შვილი და ის მაბედნიერებს...
ეხლა კი მე ვარ მარტოსული დედა, მაგრამ მარტოსული არა მე მეხმარება მისი მამა შორიდან და მას ისე უყვარს
ივი არ ვიცი მას ასეთი ვინმე უყვარს...
ივისაც ისე უყვარს თეჰიონი უბრალოდ არ ვიცი ჩემზე მეტად კი შეაყვარა თავი იმ დეგენერატმა...
ყოველთვის
როცა ივი დაურეკავს მას ისეთი ბედნიერია უბრალოდ არ ვიცი...
***
Jeon junkook POV:
დღეს ის მოვა და დღეს მე მას ვნახავ ისე მინდა ვნახო როგორც არასდროს...
ესეთი არასერიოზული არასდროს ვყოფილვარ უბრალოდ არასდროს!
-სად მიდიხარ შვილო?_ მკითხა დედაჩემმა.
-სამსახურში_ როგორც ყოველთვის ისეთივე ტონი მქონდა.
-და ასეთი აჟიტირებული რამე ხდება?_ ხომ ის ძალიან კარგად მიცნობს, რომც არ შევიფერო ის მაინც ამოიცნობს ჩემს ყოველივე ემოციას.
-არაფერია_ გავუღიმე მას და ჰალსტუხის გაკეთება ვთხოვე.
-შეგიგვარდა?_ იკითხა დაინტერესებულმა და კითხვისნიშნით შემომხედა.
-დედა ხომ იცი მის მერე რომ არავინ შემიყვარდება?!_ ნელ ნელა ვბრაზდებოდი რადგან მე ნიკი არ მიყვარდა უბრალოდ მისი წვალება და ნერვებზე თამაში მომწონს.
-კარგი შვილო კარგი_ გაიცინა დედამ და ლოყაზე მაკოცა.
მეც არაფერი მითქვამს პიჯაკი მოვიცვი და სახლი დავტოვე, ასეთი აჟიტირებული პირველი პაემნის დროსაც კი არ ვყოფილვარ...
YOU ARE READING
მახინჯი სიყვარული...♡
Fanfictionუბრალოდ, ეს ფიკი არის განსხვავებული, აქ არამარტო ისტორია არამედ აქ ვისაუბრებთ ზოგადად რეალობაზე, იმედია წაიკითხავთ❤ დიდი სიყვარულით ავტორ❤⭐ი
