වස්සානයට අත වනලා ඉමු මග
බලන් උද්‍යානයක කෙලවරට වී
ඔබ ඈතින් ඉදන් ඉන්නවද රත්තරං
මං ගාවින්ම උණුහුම නොදී ~~~
මන් මුල් පද ටික කියද්දි යසියයි, රුසිරුවයි ඒ තාලෙට ඩෙස්ක් එකට
තට්ටු කලා...
හාදු දෙන වැස්සේ දේදුන්න අස්සේ
අපි පා වෙමුද තුරුළටම වී
ඔබේ ඇස් අස්සේ මං මාව
දැක්කේ සංසාරයම මම නුඹගෙ වී
තව ඈතින් ඉදන් ඉන්නවද රත්තරං
සංසාරයම මෙය මට නොදී~~~
මන් සාමාන්‍යෙන් සිංදුවක් කියද්දි ඇස් දෙක පියවෙනවා... මගෙ අත් වලින් මගෙ වීනස්ව තාලෙකට වැයෙද්දි, මන් ඇස් දෙකත් පියන් සිංදුවට තාල ඇල්ලුවා.... ඇත්තටම සිංදුවක් කියද්දි මන් වෙනම ලෝකෙකට යනවා වගේ... ඒක මහ අමුතු හැගීමක්...
වස්සානයට අත වනලා ඉමු මඟ
බලන් උද්‍යානයක කෙලවරට වී ~
වැට කඬුලු අස්සේ මල් පිපුණු
බිස්සේ අපි හැංගෙමුද උණුහුමට වී
සමනලු පස්සේ දුව පැනපු කාලේ
දැන් මට දෙන්න නුඹ මගෙම වී
ඇයි ඈතින් ඉදන් ඔය තරන් රත්තරං
මං ආවොත්ද නුඹ මට හිමී~~~~
මේ මොන මගුලක්ද මන් මේ හිතන්නේ...මේ මොකද ඇයි මට අදීල්ව මැවිල පේන්නේ...ඇස් පියන් හිටපු මන් ඔලුව දෙපාරක් තුන්පාරක් ගසල, ආයෙත් තාලෙ ඇල්ලුවා...මටත් පිස්සු හැදීගෙන එනවද මන්ද....
වස්සානයට අත වනලා ඉමු මග
බලන් උද්‍යානයක කෙලවරට වී ~
මන් ඇස් ඇරියා...සිංදුව සම්පූර්නයෙන්ම ඉවර කරල මන් ඇස් අරිද්දි අරුන් දෙන්න කටවල් ඇරන් බලන් ඉන්නව...
වාව්...... දේවා ...ඒකනම් මරුවට කිව්ව ඈ...
ඇයි උඹල කිව්වෙ නැත්තේ..?
උඹ කියද්දි ආයෙ අපි කියන්නේ මක්කටද ඈ බන්... ඇත්තටම මරු ඈ...උඹේ වොඉස් එකත් එක්ක ඒක පට්ට....
ආ ගන්න.........
අදීල් අය්යේ....
මේක කාල, මේ බීම එක බොන්න...
අපි කතා කර කර ඉද්දි, එතන්ට ආවෙ අදීල් අයියා.. කලබල වෙලා වගේ මගෙ දිහාට බීම එකකුයි, කෑම එකකුයි දික් කරල යන්න හැරුන...
