Ταξίδι στο όνειρο

5

Είχα κανονίσει τρεις συνεντεύξεις για δουλειά οι δύο ήτανε το πρωί και οι τρίτη μετά το μεσημεριανό.
Μόλις είχα τελειώσει απο τη δεύτερη συνέντευξη και ήμουνα έτοιμη να βάλω τα κλάματα.
Στην πρώτη συνέντευξη αρνήθηκαν να με δούνε γιατί θέλαν κορεάτισσα και στη δεύτερη συνέντευξη αυτός που υποτίθεται ότι θα ήταν αφεντικό μου σχεδόν μου ρίχτηκε. Μου είπε ότι αν είμαι καλή μαζί του θα μου δίνει και πολύ καλό μισθό και εγώ μόλις το άκουσα αυτό έφυγα.
Και πολύ φοβάμαι ότι θα είναι πολύ δύσκολο να βρω δουλειά εδώ αλλά αποσφάσισα να προσπαθήσω όσο περισσότερο μπορώ.
Έτσι κι αλλιώς δεν είχα οικονομικό πρόβλημα είχα μαζέψει αρκετά χρήματα από διαγωνισμός που είχα κερδίσει και από το μερίδιο του σπιτιού γιατί ο Jin δεν με αφήνε σχεδόν ποτέ να ξοδέψω τα δικά μου χρήματα.
Αλλά τώρα ήθελα να βρω δουλειά για να βοηθήσω και εγώ στα έξοδα του σπιτιού.
Κοίταξα την ώρα και είδα οτι κοντεύει μεσημέρι αλλά είχα περίπου ακόμα μία ώρα για το επόμενο ραντεβού μου και αποφάσισα να πάω να φάω κάτι.
Το μέρος που θα πήγαινα ήταν κοντά στο νοσοκομείο που δουλεύει ο Namjoon και σκέφτηκα να πάω να τον πάρω για να πάμε μαζί για φαγητό αλλά τελικά αποφάσισα να μην τον ενοχλήσω στη δουλειά.(Ευτυχώς γιατί είχε κάτι σημαντικότερο να κάνει🤣)
Βρήκα ένα εστιατόριο και έκατσα για φαγητό. Το μέρος ήτανε πολύ μεγάλο και έδειχνε πολύ όμορφο και είχε και πολύ κόσμο. Όταν τελειώσα το φαγητό μου πρόσεξα ότι υπήρχε μία πινακίδα που έλεγε ότι πουλείται το κτίριο και μου πέρασε μία τρελή ιδέα απο το μυαλό αλλά θα έπρεπε να μιλήσω πρώτα με τον Namjoon.
Αφού μίλησα με τον ιδιοκτήτη και του είπα ότι θα ξαναπεράσω το απόγευμα ξεκίνησα για το ραντεβού μου.
Όταν πήγα στο γραφείο περίμεναν άλλα δύο άτομα για τη δουλειά και όταν με είδανε με κοίταξαν περίεργα αλλά εγώ δεν έδωσα σημασία. Αφού μίλησα λίγο με τη γραμματέα μου είπε να κάτσω και να περιμένω να έρθει το αφεντικό.
Έκατσα λίγο πιο μακριά απο υπόλοιπους αλλά σε κάποια φάση με κοίταξαν και άρχισαν να μιλάνε στα κορεάτικα και πόλυ πιθανόν πίστευαν ότι δεν τους καταλάβαινα.
"Είναι πολύ μικρή απορώ τι την έκανε να πιστεύει ότι μπορεί να πάρει αυτή την θέση."
"Μάλλον νομίζει ότι επειδή είναι μικρή και γλυκιά θα την προσλάβουν."
"Μάλλον δεν ξέρει για ποιον ήρθε να δουλέψει. Είναι ένας από τους καλύτερους φωτογράφους της Κορέας και θέλει τα άτομα που δουλεύουν δίπλα του να έχουν εμπειρία και όχι σαχλά κοριτσάκια τα οποία νομίζουν ότι μπορούν να το καταφέρουν."
"Λέω να της πω να βγούμε για ποτό μετά ώστε να την παρηγορήσω"
Και άρχισαν να γελάνε και οι δύο.
Τους άκουγα να τα λένε όλα αυτά και ήθελα να κλάψω αλλά δεν το έκανα απλώς γύρισα και τους κοίταξα και αυτοι σταμάτησαν να γελάνε.
Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ένας άντρας που όταν τον είδα έπαθα πλάκα.
Ήτανε ψηλός, μελαχρινός και με υπέροχα καστανά μάτια και πάρα πολύ όμορφος. Γύρισε και μας κοίταξε και το βλέμμα του έβγαζε μια γλύκα και μία απίστευτη ηρεμία. Όταν χαμογέλασε όμως ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή και ήταν ξαφνικά σαν να έγιναν όλα πιο φωτεινά.
Ήρθε προς το μέρος μας και άρχισε να μας μηλαει.
"Γεια σας είμαι ο Hoseok θα σας δω και τους τρεις με την σειρα αλλά θέλω να μου δώσετε τις φωτογραφίες σας πρώτα ώστε να τις δω πριν έρθετε στο γραφείο μου"
Πήρε τις φωτογραφίες μας και πήγε στο γραφείο του και μετά από λίγο φώναξε να πάει ο πρώτος μέσα.
Έκατσαν παραπάνω από μισή ώρα μέσα αλλά εγώ είχα αρχίσει να αγχώνομαι πάρα πολυ μετά από λίγο πήγε ο επόμενος και εγώ είχα μείνει τελευταία και αυτός έκατσε πάνω από μισή ώρα μέσα.
Περίμενα να με φωνάξει αλλά αυτός φώναξε τη γραμματέα του και εγώ ήξερα τι σημαίνει αυτό το είχα περάσει πολλές φορές στην Ελλάδα.
Λένε στη γραμματέα να μου πει να φύγω γιατί είχε ήδη καλυφθεί η θέση.
Αλλά εγώ δεν μπορούσα να αντέξω άλλο τρία χρόνια έψαχνα για δουλειά και μία ήμουνα πολύ μικρή μία ήμουν χωρίς εμπειρία μία μου ριχνόταν και είχα πιστέψει ότι στην Κορέα θα είναι αλλιώς.
Είχα νευριάσει τόσο πολύ που μπήκα μέσα στο γραφείο του χωρίς θα χτυπήσω.
Κατερίνα "θα μπορούσες τουλάχιστον να μιλήσεις μαζί μου πριν πεις στη γραμματέας σου να με διώξει."
Hoseok "ορίστε?"
Κατερίνα "είμαι πάρα πολύ καλή σε αυτό που κάνω και η απόδειξη είναι τα βραβεία που έχω κερδίσει μέχρι τώρα."
Αυτός έκανε νόημα στην γραμματέα του να φύγει και γύρισε να με κοιτάξει αλλά ξαφνικά είχε σοβαρέψει.
Hoseok "και εγώ είμαι πάρα πολύ καλός αυτό που κάνω. Και θέλω άτομα με εμπειρία δίπλα μου. Και εσύ έχεις φωτογραφίες μόνο από γάμους και βαφτίσια και μερικές από τους διαγωνισμούς που έχεις πάρει μέρος. Εκτός κι αν πιστεύεις ότι επειδή κέρδισες σε κάποιους είσαι καλύτερη από όλους."
Κατερίνα "δεν είπα αυτό απλώς ήθελα να μιλήσεις και μαζί μου."
Hoseok "και αποφάσισες να μπεις μέσα νευριασμένη και να το απαιτήσεις?"
Τον κοιτούσα και ήξερα ότι έχει δίκιο άφησα τα νεύρα μου να με κάνουν ότι θέλουν και τώρα ακόμα και να είχε σκοπό να με πάρει για την δουλειά δεν θα το έκανε.
Hoseok "είσαι πολύ μικρή και αφήνεις τα συναισθήματα σου να σε κυριεύουν."
Κατερίνα " Έχεις δίκιο. Αλλά δεν είμαι και τόσο μικρή. Και ήταν δύσκολο να φτάσω μέχρι εδώ."
Με κοιτούσε χωρίς να λέει τίποτα και εγώ ήθελα να πάω σπίτι να αγκαλιάσω τα αδέρφια μου και να κλάψω.
Εκείνη τη στιγμή άρχισε να χτυπάει το τηλέφωνο και αυτός το πήρε και γύρισε να με κοιτάξει.
Hoseok "πρέπει να απαντήσω δώσε μου 5 λεπτά" και βγήκε στο μπαλκόνι.
Όση ώρα όμως ήταν έξω εγώ αποφάσισα ότι δεν χρειάζεται να περιμένω άλλο εφόσον δεν θα έπαιρνα την δουλειά και έφυγα χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν.....
Μετά από μισή ώρα ήμουνα στο νοσοκομείο και περίμενα τον Namjoon να σχολιάσει όταν τον είδα όμως να βγαίνει από το νοσοκομείο δεν άντεξα άλλο και έτρεξα προς το μέρος του και τον αγκάλιασα και άρχισα να κλαίω.
Namjoon "τι έπαθες? Γιατί κλαίς?"
Κατερίνα "είμαι χαζή για αυτό κλαίω."
Αυτός με κοίταξε στα μάτια και άρχισε να σκουπίζει το δάκρυά μου.
Namjoon "σταμάτα να κλαίς και πες μου τι έγινε. Σε πείραξε κανείς?"
Κατερίνα "όχι. Αλλά δεν νομίζω ότι θα βρω εύκολα δουλειά."
Namjoon "και κλαίς για αυτό? Όσο έχεις εμάς δεν χρειάζεται να ανησυχείς."
Κατερίνα "το ξέρω."
Namjoon "δεν πιστεύω όμως ότι κλαίς μόνο για αυτό."
Κατερίνα "έχεις δίκιο. Αλλά καλύτερα να φύγουμε από δω έχουν αρχίσει να μας κοιτάνε περίεργα."
Namjoon "ναι πάμε. Άλλωστε κάπου ήθελες να με πας."
Μου έπιασε το χέρι και εγώ τον οδήγησα στο εστιατόριο που είχα πάει το μεσημέρι.
Μέχρι να φτάσουμε του είχα πει τι είχε γίνει όλη την ημέρα και για το Hoseok.
Namjoon "Κατερίνα λυπάμαι πού θα στο πω αλλά είχε δίκιο δεν έπρεπε να αντιδράσεις έτσι."
Κατερίνα "το ξέρω αλλά τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Του ζήτησα συγγνώμη και έφυγα."
Namjoon "το κακό είναι ότι σε μεγάλωσε ο Jin και είσαι σαν αυτόν δεν μπορείς να συγκρατήσεις τον εαυτό σου. Και τώρα σχετικά με αυτόν που σου ρίχτηκε το πρωί πριν πάω στην δουλειά θα περάσω να του δώσω ένα μάθημα."
Κατερίνα "μην τολμήσεις και δυστυχώς έχω μοιάσει και στους δυο σας. Φτάσαμε."
Namjoon "για φαγητό ήθελες να με φέρεις?"
Κατερίνα " όχι. Είχα μια τρελή ιδέα αλλά χωρίς εσένα δεν μπορώ να το κάνω. Το κτίριο πωλείται στον πρώτο όροφο είναι το εστιατόριο, στο δεύτερο υπάρχει ένα διαμέρισμα με τέσσερις κρεβατοκάμαρες και στην ταράτσα ενα μικρό δωμάτιο."
Namjoon "Κατερίνα τι σκέφτηκες?"
Κατερίνα "να το αγοράσουμε. Και ο Jin να δουλέψει το εστιατόριο. Ξέρουμε πολύ και οι δύο ότι στο τέλος θα καταλήξει να δουλεύει κάπου που δεν θα θέλει. Μια ανακαίνιση θέλει και είναι έτοιμο. Έχω μαζεμένο σχεδόν όλο το ποσό που χρειάζεται αλλα και πάλι δεν είναι αρκετά. Αν όμως βάλεις και εσύ το μερίδιο σου από το σπίτι τότε είναι αρκετά και περισσεύουν για την ανακαίνιση."
Namjoon "αυτό που σκέφτηκες είναι τρελό."
Κατερίνα "το ξέρω αλλά θέλω να το κάνω για τον Jin."
Namjoon"εντάξει δεν χρειάζεται να πεις τίποτα άλλο. Ας το κάνουμε."
Κατερίνα "αν το κάνουμε σημάνει ότι θα δώσω όλα μου τα χρήματα και αν δεν βρώ δουλειά...."
Αυτός όμως δεν με άφησε να τελειώσω.
Namjoon "σου είπα όσο έχεις εμάς δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα."
Μπήκαμε μαζί μέσα στο εστιατόριο και ο Namjoon τα κανόνισε όλα. Και συμφωνήσαμε ότι εφόσον είναι όλα εντάξει μετά τον έλεγχο που θα γίνει θα υπογράφουμε τα χαρτιά σε μια εβδομάδα.
Αποφασίσαμε να μην πούμε τίποτα στον Jin μέχρι να τελειώσουν όλες οι διαδικασίες ώστε να μην μπορεί να αρνηθεί.
Namjoon "πάμε σπίτι τώρα γιατί θα μας περιμένουν για φαγητό."
Κατερίνα "ξεχάσα ο μικρός μου είπε ότι γνώρισε ένα παιδί και ότι τον έφερε σπίτι για φαγητό."
Namjoon " και εγώ γνώρισα κάποιον."
Κατερίνα "σοβαρά? Που?"
Namjoon "στην δουλειά."
Πρόσεξα όμως ότι είχε κοκκινίσει.
Άρχισε να μου λέει για την δουλειά αλλά ήμουν σίγουρη ότι δεν μου τα είπε όλα. Το μόνο που κατάλαβα είναι ότι ο Yoongi του άρεσε πολύ.
Μετά από μισή ώρα είμασταν στο σπίτι και ο Jungook μας γνώρισε τον Taehyung που ήταν πολύ όμορφο παιδί.
Όση τρώγαμε χτύπησε το κινητό μου και όταν το σήκωσα μου είπαν ότι είναι από το studio του Hoseok και ότι με περιμένουν για δουλειά αύριο το πρωί. Έκλεισα το τηλέφωνο και είχα μείνει άφωνη.
Jin "τι έγινε?"
Κατερίνα "βρήκα δουλειά."
Namjoon "πού?"
Κατερίνα "στον Hoseok."
Namjoon "πλάκα κάνεις?"
Κατερίνα "όχι."
Namjoon "είδες τελικά όλα πήγαν καλά."
Jin "σειρά μου τώρα."
Ήρθε και με αγκαλιάσε.
Jin "ας το γιορτάσουμε τώρα."
Και περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ και ο Jin δεν άφησε τον Taehyung να φύγει γιατί είχε περάσει πολύ η ώρα.
Jin "λοιπόν όλοι για ύπνο. Namjoon πρόσεχε τους γιατί εγώ θα βγω για ποτό."
Ήξερα ότι όταν έλεγε θα βγω για ποτό ήταν γιατί ήθελε να μείνει μόνος και για να περάσει καλά. Είχε ήδη ντυθεί και ετοιμαζόταν να φύγει αλλά εγώ πήγα κοντά του κάι του έφτιαξα τα μαλλιά.
Κατερίνα "να προσέχεις και να θυμάσαι ότι σε αγαπάω."
Jin "πάντα προσέχω και σε αγαπάω και εγώ."
Με φίλησε στο μάγουλο και έφυγε και εγώ πήγα για ύπνο ανυπομονώντας για την αυριανή ημέρα..........