Ταξίδι στο όνειρο

52

Είχε περάσει ένας μήνας από τότε που γυρίσαμε από  την εκδρομή και ενώ στα προσωπικά  ήμασταν όλοι πολύ καλά και ευτυχισμένοι η σκιά της Σοφίας υπήρχε ανάμεσα μας.
Η αστυνομία δεν είχε καταφέρει να την συλλάβει γιατί είχε καταφέρει να κρυφτεί πολύ καλά.
Παρόλα αυτά είχε καταφέρει να μας κάνει κακό.
Ένα βράδυ αφού είχε κλείσει ο Jin το εστιατόριο κάποιος έριξε κόκκινη μπογιά στην τζαμαρία.
Σε μένα κάποιος έστελνε πράγματα τα οποία περιείχαν ανανά μέσα μάλιστα είχα πάρει και πολλά σημειώματα που λέγανε ότι θα με κάνουνε να μετανιώσω γιατί έχω κάνει.
Το χειρότερο που είχε κάνει όμως είναι ότι είχε καταφέρει να μπει στο σπίτι του Jimin και αφού κατάστρεψε τα μισά του πράγματα είχε γράψει στον τοίχο με κόκκινη μπογιά "ο Jin είναι δικός μου"
Δεν είχαμε στοιχεία ότι είναι η Σοφία αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε και τίποτα οπότε είχαμε αποφασίσει να προστατεύουμε ο ένας τον άλλον μέχρι η αστυνομία να τη βρει.
Το θέμα είναι όμως ότι τον τελευταίο καιρό στόχος της έχει γίνει περισσότερο ο Jimin, κάποιος τον έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνο και το έκλεινε και αυτό με είχε κάνει να ανησυχώ ολο και περισσότερο για αυτόν.
Καθώς έγινε ότι έγινε με το σπίτι του κοιμόταν σε εμάς γιατί ο Jin δεν ήθελε να τον αφήσει μόνο.
Φρόντιζα να μην τον αφήνω καθόλου μόνο και έκανε το ίδιο και αυτός για μένα. Δουλεύαμε συνέχεια μαζί, πηγαίναμε για φαγητό το μεσημέρι μαζί και το βράδυ που τελειώναμε με την δουλειά πάντα μας πήγαινε σπίτι ο Hoseok.
Αυτές τις μέρες όμως ο Hoseok έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι και είχαμε μείνει δύο μας.
Ήταν Παρασκευή και είχαμε τελειώσει νωρίς και αποφασίσαμε να πάμε να πιούμε κάτι και μετά να πάμε στο σπίτι.
Είχαμε κάτσει στην καφετέρια που βρισκόταν απέναντι από το στούντιο και συζητούσαμε.
Jimin "συγγνώμη Κατερίνα εξαιτίας μου δεν μπόρεσες να πας μαζί με τον Hoseok."
Κατερίνα "μην λες βλακείες. Δεν φταις σε τίποτα κι αν κάποιος φταίει είμαι εγώ γιατί την έφερα στη ζωή σου."
Jimin "η γυναίκα είναι τρελή.'
Κατερίνα "το ξέρω. Αλλά ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι μπορεί να φτάσει σε τέτοιο σημείο."
Jimin "ελπίζω αστυνομία να την πιάσει γρηγορά και να μπορέσω να γυρίσω σπίτι μου. Δεν θέλω να σας γίνομε άλλο βάρος."
Κατερίνα "βάρος?? Πλάκα κάνεις? Από τη μέρα που αρχίσες να μένεις μαζί μας ο Jin είναι πιο ευτυχισμένος από ποτέ."
Jimin "τον αγαπώ πολύ Κατερίνα."
Κατερίνα "το ξέρω και σε αγαπάει και αυτός και χαίρομαι που επιτέλους γνώρισε κάποιον σαν εσένα."
Jimin "σας αγαπάω όλους Κατερίνα και μου αρέσει που με δεχτηκατε σαν μέλος της οικογένειά σας."
Κατερίνα "Jimin είσαι πολύ καλό άτομο δεν γίνεται κάποιος να σε αντιπαθείσει για μένα είσαι ο καλύτερος μου φίλος και σε αγαπώ πάρα πολύ."
Jimin "και εγώ το ίδιο νιώθω για σένα Κατερίνα."
Με κοίταξε με εκείνο το ύφος και το χαμόγελο που με έκανε να θέλω να τον προστατέψω οσο τίποτα άλλο στον κόσμο.
Jimin "πέρασε η ώρα καλύτερα να πηγαίνουμε πριν αρχίσουν να μας παίρνουν τηλέφωνο τα αδέρφια σου. Πάω τουαλέτα και μετά φεύγουμε."
Το περίμενε να γυρίσει και κοίταξα λίγο έξω. Και είδα έξω από την καφετέρια παρκαρισμένο ένα μαύρο αυτοκίνητο ήταν η τρίτη φορά που το έβλεπα της τα τελευταίες μέρες αλλά δεν μπορούσα να δω ποιος οδηγάει.
Σημείωσα τις πινακίδες ώστε να ειδοποιήσω την αστυνομία για να το ελέγξει. Φοβόμουν ότι ίσως είναι η Σοφία αλλά ήθελα να ελπίζω ότι δεν είναι τόσο χαζή ώστε να κάνει κάτι τέτοιο.
Μετά από λίγο είμασταν στο δρόμο για το σπίτι, περπατούσαμε στο πεζοδρόμιο και είχε ήδη αρχίζει να σκοτεινιάζει.
Ξαφνικά ο Jimin σταμάτησε και έσκυψε για να δέσει τα κορδόνια του παπουτσιού του.
Εγώ κοιτούσα το δρόμο όταν ξαφνικά είδα τον μαύρο αυτοκίνητο να έρχεται προς το μέρος μας με τα φώτα σβηστά και εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι κάτι τρέχει και αντέδρασα ενστικτωδώς. Άρπαξα τον Jimin και πέσαμε στην άκρη με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να μας προσπεράσει και πριν προλάβω να αντιδράσω ο Jimin είχε σηκωθεί και με ρωτούσε αν είναι καλά. Με βοήθησε να σηκωθώ και εγώ γύρισα να κοιτάξω για το αυτοκίνητο και το είδα να έρχεται προς το μέρος μας πάλι με όπισθεν. Και αυτή τη φορά κατάφερε να μας χτυπήσει.
Εγώ δεν είχα χτυπήσει όμως ο Jimin ήταν αναίσθητος. Προσπαθούσα να τον τραβήξω στην άκρη όταν είδα το αυτοκίνητο να ξαναέρχεται προς το μέρος μας αλλά ευτυχώς εκείνη την ώρα εμφανίστηκε ένα περιπολικό και άλλαξε πορεία αναπτύσσοντας ταχύτητα. Καθόμουνα με τον Jimin στην αγκαλιά μου και προσπαθούσα να τον κάνω να ξυπνήσει. Όταν ξαφνικά σκοτείνιασαν όλα....
.......
.......