Ταξίδι στο όνειρο

66

Έξι μήνες μετά (σχεδόν)
Είχα επιστρέψει στην Σεούλ μία εβδομάδα πριν το γάμο.
Το ταξίδι μου στην Ιαπωνία ήταν απίθανο είχα γυρίσει όλη την Ιαπωνία βγάζοντας φωτογραφίες και ο τουριστικός οδηγός βγήκε φοβερός.
Και την μια εβδομάδα που ήμουνα στην Σεούλ έτρεχα να προλάβω για το γάμο.
Ο Hoseok τα είχε κανονίσει σχεδόν όλα και ήταν όλα υπέροχα.
Είχαμε συμφωνήσει να κάνουμε και θρησκευτικό γάμο και να είναι μόνο οι οικογένειές μας. Είχαμε βρει μία μικρή εκκλησία και θα κάναμε εκεί τον γάμο. Και η δεξίωση θα γινότανε σύμφωνα με τα κορεάτικα έθιμα. Είχαμε βρει μία υπέροχη αίθουσα όπου θα ανταλλάζαμε εκεί και τους όρκους μας.
Κουμπάρος μας θα ήταν ο Jimin και αυτός που θα με συνόδευε στην εκκλησία ήτανε o Jin γιατί είχαμε συμφωνήσει και οι τέσσερις οτι μόνο αυτός μπορούσε να το κάνει μετά από ότι είχε κάνει για μένα.
Και τώρα είχε έρθει η ώρα του γάμου.
Ήμουν στο δωμάτιό μου και μόλις είχα βάλει τη νυφικό μου, όσο ήμουνα στην Ιαπωνία είχα καταφέρει να βρω ένα υπέροχο νυφικό ήτανε μακρύ, στο χρώμα του πάγου, χωρίς μανίκια και δεν ήταν φουντωτό όπως πολλά νυφικά. Είχα πιάσει και ένα πέπλο στα μαλλιά μου το οποίο έπεφτε στους ώμους μου και είχα βάλει μακριά γάντια. Και τώρα ήμουνα έτοιμη να βγω έξω που με περίμεναν τα αδέρφια μου.
Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω και τα αδέρφια μου έδειχναν υπέροχα στα μαύρα τους κοστούμια.
Όταν με είδανε και οι τρεις δακρύσαν.
Namjoon "μικρή είσαι πανέμορφη."
Jungkook "και δείχνεις τόσο ευτυχισμένη."
Jin "οι γονείς μας θα ήταν πολύ περήφανοι για σένα."
Κατερίνα "σας ευχαριστώ θέλω να ξέρετε σας αγαπώ όσο τίποτα και τους τρεις."
Και εκείνη τη στιγμή με αγκαλιάσανε και οι τρεις και δεν ήθελαν να με αφήσουν όπως και εγώ και αυτή η αγκαλιά κράτησε πολύ μέχρι που ήρθε ο Yoongi.
Yoongi "είναι ώρα να φύγουμε."
Ο Namjoon και ο Jungkook θα πηγαίνανε μαζί με τον Yoongi στην εκκλησία και θα τους ακολουθούσαμε εγώ και ο Jin με την λιμουζίνα.
Όταν οι υπόλοιποι φύγανε ο Jin έβγαλε και μου έδωσε ένα κουτί.
Κατερίνα "τι είναι αυτό?"
Jin "κάτι που γονείς μας θα ήθελαν να έχεις."
Όταν άνοιξε το κουτί είδα ότι έχει μέσα το μενταγιόν της μητέρας μου που το είχε φορέσει το δικό της γάμο ήταν δώρο από τον πατέρα του Jin.
Ήταν μία μωβ καρδιά με μία ασημένια αλυσίδα.
Ο Jin το έβαλε στο λαιμό μου και εγώ ένιωσα σαν να είναι εδώ οι γονείς μας.
Jin "πάμε?"
Κατερίνα "ναι πάμε."
Μετά από 20 λεπτά εγώ και Jin είχαμε φτάσει με τη λιμουζίνα στην εκκλησία αλλα ο Jin πριν κατεβεί γύρισε και με κοίταξε.
Jin "είσαι σίγουρη για αυτό? Εάν το μετάνιωσες ο οδηγός μπορεί να μας πάρει και να φύγουμε και τα αδέρφια μας θα τα τακτοποιήσουν όλα."
Κατερίνα "όχι δεν άλλαξα γνώμη."
Jin "είπα να σιγουρευτώ."Και άρχισε να γελάει.
Κατερίνα "είσαι απίστευτος."
Μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και αφού κατέβηκε από το αυτοκίνητο μου άνοιξε την πόρτα ώστε να κατέβω και εγώ.
Με έπιασε αγκαζε και αρχίσαμε να περπατάμε.
Κατερίνα "μην με αφήσεις να πέσω."
Jin "δεν πρόκειται να το κάνω. Πάντα θα είμαι εδώ να σε κρατάω."
Και εκείνη στιγμή είδα τον Hoseok που έδειχνε υπέροχο στο άσπρο του κοστούμι αλλά όταν είδα τη γραβάτα του ήθελα να κλάψω από τη συγκίνηση. Αυτή η γραβάτα ήταν δώρο της μητέρας μου στον πατέρα μου και την είχε φορέσει στο γάμο τους. Κοίταξα τον Jin και αυτός μου χαμογέλασε.
Όταν φτάσαμε στο Hoseok αυτός μου έδωσε το χέρι του και μπήκαμε στην εκκλησία και εγώ ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γίνω πιο ευτυχισμένη......
.............
Η τελετή είχε τελειώσει και τώρα εγώ και ο Hoseok πηγαίναμε με την λιμουζίνα στο μέρος που θα γίνει η δεξίωση του γάμου μας.
Κάποια στιγμή γύρισα και κοίταξα τον Hoseok και άρχισα να χαϊδεύω τη γραβάτα του.
Hoseok "ο Jin μου την έδωσε και μου είπε την ιστορία της."
Κατερίνα "αυτή την γραβάτα την είχαμε διαλέξει εγώ και η μητέρα μου για να την κάνει δώρο στον πατέρα των αγοριών."
Hoseok "σου υπόσχομαι ότι θα την προσέχω όσο τίποτα άλλο στον κόσμο."
Κατερίνα "μακάρι να ήταν εδώ οι γονείς για να δουν πόσο ευτυχισμένη με κάνεις."
Έβαλα το κεφάλι μου στο ώμο του προσπαθώντας να μην κλάψω και αυτός μου έπιασε απαλά το χέρι.
Hoseok "ξέχασα έχω κάτι για σένα."
Και έβγαλε ένα μεγάλο άσπρο κουτί και το άνοιξε και μέσα είχε ένα ζευγάρι άσπρα αθλητικά παπούτσια.
Hoseok "δεν θα σε αφήσω να περάσεις όλο το βράδυ με τα τακούνια και να υποφέρεις."
Κατερίνα "είσαι τρελός."
Hoseok "είμαι όμως ο δικός σου τρελός πια."
Αρχίσαμε να γελάμε και με βοηθήσε να βάλω τα παπούτσια.
Μετά από λίγο φτάσαμε στην αίθουσα η οποία ήταν υπέροχη υπήρχαν παντού αποχρώσεις του μωβ και ήταν γεμάτη από κόσμο.
Εγώ και ο Hoseok περπατούσαμε κατά μήκος ενός διαδρόμου που διέσχιζε όλη την αίθουσα και όταν φτάσαμε στο τέλος σταματήσαμε και κοιταχτήκαμε γιατί ήταν η ώρα τον όρκων μας.
Hoseok "μικρή μου σε ευχαριστώ που μπήκες σαν σίφουνας εκείνη την ημέρα στο γραφείο μου. Σε ευχαριστώ που με έκανες να σε ερωτευτώ από την πρώτη στιγμή. Σού ορκίζομαι ότι θα κάνω τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένη και να πραγματοποιήσεις όλα τα όνειρα σου. Σε αγαπαω Κατερίνα και είσαι όλη μου η ζωή."
Τον κοίταξα έτοιμη να βάλω τα κλάματα για ακόμα μία φορά.
Κατερίνα "ότι και να σου πω είναι λίγο. Όταν ερχόμουν να μείνω στην Κορέα δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα γνωρίσω τον άνθρωπο που θα περάσω τη ζωή μου μαζί του. Τον άνθρωπο που θα με βοηθήσει τόσο πολύ και που θα τον αγαπήσω τόσο πολύ. Θα κάνω και εγώ τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένος και δεν θα υπάρξει μέρα που δεν θα σου δείξω την αγάπη μου."
Σηκώθηκα στα δάχτυλα του ποδιού και του ψιθύρισα στο αυτί.
Κατερίνα "σου υπόσχομαι ότι αυτές οι ροζ πυτζάμες με τα μωβ αρκουδάκια θα υπάρχουν πάντα με στη ντουλάπα μου για όταν θέλεις να της βάλω."(Δεν γίνεται να ξεχάσουμε αυτές τις πυτζάμες,🤣)
Αυτός άρχισε να γελάει με έπιασε από τη μέση και άρχισε να με φιλάει.
Μετά από λίγο με άφησε και εγώ πήγα κοντά στον Jin.
Κανονικά τώρα χορεύει η νύφη με τον πατέρα της αλλά εφόσον εγώ δεν είχα τον πατέρα μου αποφάσισα να πω του Jin να χορέψουμε μαζί.
Κατερίνα " θα χορέψεις μαζί μου?"
Ο Jin δεν ήξερε ότι έχω σκοπό να το ζητήσω κάτι τέτοιο και κρατιόταν με το ζόρι να μην κλάψει.
Σηκώθηκε πήγαμε στην πίστα και αρχίσαμε να χορεύουμε.
Κατερίνα "σε ευχαριστώ Jin για όλα. Από τη μέρα που σε γνώρισα έγινες στα πάντα για μένα. Αδερφός, πατέρας ,φίλος,προστάτης και για μένα θα είσαι πάντα ο άνθρωπος που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο."
Jin " δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς. Έγινες αδερφή μου εκείνη την πρώτη μέρα που σε γνώρισα όταν ήσουνα 8 χρονών. Και θα σε αγαπάω για πάντα."
Με αγκάλιασε και αρχίσαμε να κλαίμε και οι δύο. Χορέψαμε για αρκετή ώρα μέχρι που άλλαξε θέση με τον Namjoon ο οποίος έκλαιγε και αυτός.
Namjoon "αδερφούλα κοίτα να είσαι ευτυχισμένη και μην αφήσεις ποτέ κανένα να σε πληγώσει."
Με φίλησε στο μάγουλο και με έσφιξε αγκαλιά του.
Μετά από λίγο άλλαξε με τον Jungkook.
Jungkook "σε αγαπώ αδερφούλα."
Κατερίνα "και εγώ σε αγαπάω μικρέ."
Με έσφιξε και αυτός στην αγκαλιά του αλλά τώρα άρχισα να κλαίω εγώ πρώτη γιατί ο μικρός ήτανε η αδυναμία μου και ήξερα πόσο θα του λείψω και πόσο θα μου λείψει.
Το υπόλοιπο βράδυ ήταν υπέροχο.
Περάσαμε καταπληκτικά με πολύ συγκίνηση, πολύ γέλιο και πολύ αγάπη.
Όταν πλέον είχε περάσει η ώρα ο Hoseok και εγώ τους χαιρετίσαμε για να φύγουμε.
Ο Hoseok είχε κανονίσει να μείνουμε λίγες μέρες σε ένα ξενοδοχείο κοντά στην παραλία και θα πηγαίναμε εκεί.
Είχαμε ανέβει στο αυτοκίνητο και κοιτούσα από το πίσω παράθυρο τα αδέρφια μου που με χαιρετούσαν και από τη μία στεναχωριόμουνα γιατί δεν θα έμενα ποια μαζί τους και από την άλλη ανυπομονούσα για τη ζωή που με περίμενε με τον Hoseok........