Ταξίδι στο όνειρο

31

Μέχρι να τελειώσουμε με το μνημόσυνο και να πάμε σπίτι είχε έρθει πλέον το απόγευμα. Είχαμε αποφασίσει να φάμε όλοι μαζί στο σπίτι. Η Κατερίνα καθόταν στο πίσω κάθισμα και κρατούσε στην αγκαλιά της τον Jungkook. Για όλους μας ήταν  δύσκολη η σημερινή μέρα αλλά ο μικρός πονούσε πιο πολύ από μας.
Όταν φτάσαμε σπίτι η Κατερίνα έστρωσε το τραπέζι και εγώ με τον Jin σερβίραμε το φαγητό.
Η ώρα πέρασε γρήγορα και δεν μιλούσαμε και πολύ.
Όταν τελειώσαμε καθίσαμε όλοι μαζί στο σαλόνι και έχω κοιτούσα την Κατερίνα και άρχισα να θυμάμαι εκείνη την ημέρα.
Κατερίνα "τι λέτε να κάνουμε τώρα?
Jin "τι λέτε να δούμε καμία ταινία?'"
Jungkook "σας πειράζει αν πάω στον Taehyung?"
Jin "πήγαινε άλλα πρόσεχε."
Jungkook "να περάσω λίγο χρόνο θέλω μαζί του δεν πρόκειται να κάνουμε κάτι άλλο."
Ο μικρός ανέβηκε πάνω και εγώ ξαναχάθηκα σε σκέψεις μου αλλά δεν μπορούσα να αντέξω άλλο ήθελα να φύγω από το σπίτι.
Namjoon "εγώ λέω να πάω μια βόλτα." Και σηκώθηκα από τον καναπέ.
Κατερίνα ""Namjoon σε παρακαλώ μην φύγεις."
Namjoon "το έχω ανάγκη Κατερίνα."
Και έφυγα χωρίς να πω τίποτα άλλο.
Πήγα σε ένα bar που ήταν κοντά στο σπίτι μας και δεν ξέρω πόσο είχα πιει μέχρι που πήρα από τηλέφωνο τον  Yoongi και όταν το σήκωσε εγώ δεν τού μιλούσα.
Yoongi "Namjoon μήλα μου. Είσαι καλά?"
Namjoon "εγώ φταίω για όλα. Εγώ φταίω από οι γονείς μου είναι νεκροί."
Yoongi " πόσο έχεις πιει? Πες μου πού είσαι."
Namjoon "δεν έχει σημασία πόσο έχει έχω πιει. Εγώ φταίω για όλα."
Yoongi "εντάξει αλλά πες μου πού είσαι." Τελικά το είπα που είμαι.
Yoongi "σε λίγο θα είμαι εκεί μην κουνηθείς."
Τον περίμενα να έρθει και συνέχισα να πίνω μετά από λίγο όμως αποφάσισα ότι δεν θέλω να τον δω και ξεκίνησα να φύγω από το μπάρ αλλά με το που βγήκα έξω αυτός μόλις είχε φτάσει και με αγκάλιασε κατευθείαν.
Yoongi "που πας σου είπα να με περιμένεις."
Namjoon "δεν ήθελα να με δεις σε αυτή την κατάσταση."
Yoongi "είμαστε ζευγάρι και θα είμαι πάντα δίπλα σου. Όπως και να είσαι."
Του αγκαλιάσα και εγώ και άρχισα να κλαίω.
Yoongi "πρέπει να σε πάω σπίτι. Είσαι πολύ μεθυσμένος."
Namjoon "δεν θέλω να πάω ακόμα σπίτι."
Yoongi "εντάξει πάμε να κάτσουμε λίγο στο αμάξι μου και μετά θα σε πάω."
Μου έπιασε το χέρι και εγώ τον ακολούθησα......
.........
..........
Ο Namjoon καθόταν δίπλα μου στη θέση χωρίς να μιλάει. Όταν με πήρε τηλέφωνο και τον άκουσα τρόμαξα πάρα πολύ και πήγα κατευθείαν να τον βρω και ευτυχώς τον πρόλαβα πριν φύγει από το μπαρ.
Yoongi "είσαι καλύτερα?"
Namjoon "όχι αλλά το ότι είσαι εδώ με βοηθάει κάπως."
Yoongi "θέλεις να μου πεις γιατί ήπιες τόσο πολύ?"
Namjoon "γιατί εγώ φταίω που σκοτώθηκαν οι γονείς μου."
Yoongi "ορίστε?"
Namjoon "το βράδυ του ατυχήματος πήγαν να πάρουν την Κατερίνα από το φροντιστήριο κανονικά όμως έπρεπε να πάω εγώ αλλά ήθελα να βγω με τους φίλους μου και αρνήθηκα να πάω. Στην επιστροφή τους χτύπησε ένας μεθυσμένος οδηγός με αποτέλεσμα αυτοί να σκοτωθούν και η Κατερίνα να τραυματιστεί πολύ σοβαρά και να πέσει σε κώμα για ένα μήνα σχεδόν."
Yoongi "δεν φταις εσύ ήταν ένα ατύχημα."
Namjoon "αν δεν έβγαινα με τους φίλους μου και πήγαινα να την πάρω τότε μπορεί να μην είχε συμβεί τίποτα."
Yoongi "η μπορεί να είχες σκωτοθει εσύ. Πιστεύεις ότι οι γονείς σου θα ήθελαν κάτι τέτοιο?"
Namjoon "η Κατερίνα όμως παραλίγο να χάσει την ζωή της."
Yoongi "δεν την έχασε όμως. Είναι ακόμα εδώ και σε λατρεύει. Και μην μου πεις ότι σε κατηγόρησε για ότι έγινε."
Namjoon " όχι δεν το έκανε. Κανείς δεν το έκανε."
Τον αγκαλιάσα όσο πιο σφιχτά μπορούσα.
Yoongi "δεν φταις εσύ αγάπη μου ότι έγινε ήταν ένα καταραμένο ατύχημα. Αυτός που φταει είναι ο μεθυσμένος οδηγός."
Τον κρατούσα σφιχτά στην αγκαλιά μου και αυτός άρχισε να κλαει.
Μπόρεσα πλέον να καταλάβω το δέσιμο του με την Κατερίνα και γιατί αντέδρασε έτσι όταν ήρθε στα επείγοντα.
Τον κρατούσα ακόμα στην αγκαλιά μου όταν άρχισε να χτυπάει το κινητό του αλλά αυτός δεν ήθελε να απαντήσει και γι'αυτό το σήκωσα εγώ γιατί ήταν η Κατερίνα.
Κατερίνα "που είσαι Namjoon? Γύρνα σπίτι σε παρακαλώ."
Yoongi "o  Yoongi είμαι Κατερίνα."
Κατερίνα "που είναι ο Namjoon?"
Yoongi "εδώ δίπλα μου μην ανησυχείς. Καλά είναι. Λίγο μεθυσμένος μόνο."
Κατερίνα "μπορείς να σε παρακαλώ να τον φέρεις σπίτι?"
Yoongi "είμαστε ήδη στο δρόμο σε 10 λεπτά θα είμαστε εκεί."
Όταν φτάσαμε η Κατερίνα μας περιμένε έξω και εγώ βοήθησα τον Namjoon να κατέβει.
Τον κρατούσα από την μέση ώστε να μην πέσει αλλά αυτός με το που είδε την Κατερίνα πήγε κοντά της και την αγκάλιασε.
Namjoon "συγνωμη αδερφούλα μου εξαιτίας μου μεγάλωσες χωρίς γονείς και παραλίγο να πεθάνεις."
Κατερίνα "σου έχω πει χίλιες φορές ότι δεν φταις εσύ. Πρέπει να προσπαθήσεις να το ξεχάσεις."
Namjoon "προσπαθώ αλλά κάθε που σε βλέπω θυμάμαι ότι εξαιτίας μου ο Jungkook και εσύ μεγαλώσατε χωρίς γονείς."
Η Κατερίνα εκείνη την στιγμή πάγωσε και από το ύφος της κατάλαβα ότι αυτό που της είπε την πλήγωσε.
Κατερίνα "Yoongi θα με βοηθήσεις να τον πάμε μέσα?"
Yoongi "φυσικά."
Τον πήγα μέσα και τον έβαλα να ξαπλώσει στο κρεβάτι του και μετά γύρισα στην Κατερίνα η οποία ετοιμαζόταν να βγεί.
Κατερίνα "θα μείνεις σε παρακαλώ μαζί του? Σε λίγο θα γυρίσει και ο Jin."
Yoongi "ναι. Αλλά δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις."
Κατερίνα "θέλω να μείνω λίγο μόνη. Βασικά το έχω ανάγκη."
Yoongi "Κατερίνα είναι μεθυσμένος δεν το εννοούσε αυτό που είπε."
Κατερίνα "το ξέρω αλλά δεν σημαίνει ότι δεν με πόνεσε όταν το άκουσα."
Yoongi "και πάλι εγώ δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις μόνη."
Κατερίνα "δεν μπορείς να με σταματήσεις. Αλλά μην ανησυχείς δεν θα πάω μακριά στο πάρκο απέναντι θα είμαι."
Και έφυγε χωρίς να πει κάτι άλλο.
Δεν ήθελα να την αφήσω μόνη αλλα με χρειάζονταν και ο Namjoon. Την παρακολούθησα από το παράθυρο και είδα ότι όντως πήγε απέναντι. Δεν ήξερα τι να κάνω και μετα από σκέψη πήρα τηλέφωνο τον Hoseok και αυτός μου είπε ότι θα πάει να την βρει.
Γύρισα στο δωμάτιο του Namjoon και αυτός κοιμότανε. Έκατσα δίπλα του και άρχισα να του χαϊδεύω τα μαλλιά.
Yoongi "σε αγαπάω Namjoon και θα κάνω ότι μπορώ ώστε να το ξεπεράσεις."
Μετά απο περίπου δύο ώρες ξύπνησε και όταν με είδε δίπλα του σηκώθηκε και με αγκάλιασε.
Yoongi"είσαι καλύτερα τώρα?"
Namjoon "ναι."
Yoongi "μην ξανά πιείς τόσο πολύ σε παρακαλώ. Αν νιώθεις άσχημα πάρε με τηλέφωνο και εγώ θα έρθω κατευθείαν να σε βρώ."
Namjoon "δεν θα ξαναπιω."
Yoongi "θυμασε τίποτα από εχτές?"
Namjoon "τα πάντα. Όσο και να πιω δεν ξεχνάω."
Yoongi "μην τολμήσεις να ξανά κατηγορήσεις τον εαυτό σου για τον θάνατο των γονιών σου. Εσύ δεν φταίς σε τίποτα. Και οι γονείς σου δεν θα ήθελαν να νιώθεις υπεύθυνος."
Namjoon "μου λείπουν."
Yoongi "το ξέρω. Αλλά είμαι σίγουρος ότι θα ήθελαν να ζήσεις ευτυχισμένος και χωρίς τύψεις."
Namjoon "η Κατερίνα που είναι?"
Yoongi "ήθελε να μείνει λίγο μόνη της αλλά μην ανησυχείς είναι μαζί της ο Hoseok."
O Namjoon με κοίταξε και άρχισε να κλαει πάλι.
Namjoon "έφυγε εξαιτίας αυτού που της  είπα έτσι? Δεν το εννοούσα."
Yoongi "το ξέρει και δεν σε κατηγορεί."
Namjoon  "πρέπει να πάω να την βρω."
Και πριν προλάβω να αντιδράσω είχε σηκωθεί από το κρεβάτι και άρχισε
να τρέχει.
Όταν φτάσαμε στην έξοδο του σπιτιού  μόλις είχε φτάσει ο Jin με τον Jimin και την ίδια στιγμή ήρθε ο Hoseok με την Κατερίνα στην αγκαλιά του.......