Ταξίδι στο όνειρο

35

Jin "τι έγινε?"
Κοιτούσα μια τον Namjoon που έκλαιγε και μία τον Hoseok που κρατούσε την κοιμισμένη Κατερίνα στην αγκαλιά του.
Ο Namjoon πήγε κοντά στον Hoseok.
Namjoon "πώς είναι?"
Hoseok "ταλαιπωρημένη και στεναχωρημένη."
Jin "πάμε μέσα. Για να μου πείτε τι ακριβώς έγινε."
Με το που μπήκαμε σπίτι μας περίμεναν ο Jungkook με τον Taehyung.
Ο Jungkook την πήρε στην αγκαλιά του την πήγε στο δωμάτιο της και ξαναγύρισε.
Jungkook "τι στο καλό έγινε τις τελευταίες ώρες?"
Μετά από πολύ ώρα και αφού είχαμε συζητήσει τα πάντα μάθαμε όλοι τι ακριβώς είχε γίνει τις προηγούμενες ώρες.
Jin "η σημερινή μέρα δεν μπορούσε να πάει χειρότερα."
Namjoon "δεν το εννοούσα αυτό που είπα.."
Jungkook "είμαι σίγουρος ότι το ξέρει."
Jin "όλοι είπαμε και κάναμε πράγματα που δεν θέλαμε σήμερα."
Yoongi "πρέπει να μιλήσετε μεταξύ σας μόνο έτσι θα λυθεί αυτό."
Jimin "συμφωνώ με τον Yoongi. Η θλίψη της σημερινής μέρας σας κατέβαλε."
Hoseok "η Κατερίνα ξύπνησε."
Ο Hoseok καθόταν δίπλα στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας της Κατερίνας και την παρακολουθούσε ώστε να είναι σίγουρος ότι είναι καλά.
Ο Jungkook σηκώθηκε και έτρεξε στο δωμάτιο της.
Jin "Namjoon πάμε."
Γύρισα και κοίταξα τους υπόλοιπους.
Jin "είναι πολύ αργά μπορείτε να μείνετε εδώ σήμερα. Jimin μπορείς να κοιμηθείς στο δωμάτιο μου, εσύ Yoongi στο δωμάτιο του Namjoon, Taehyung αν δεν θέλεις να πας πάνω μπορείς να κοιμηθείς στο δωμάτιο του Jungkook και εσύ Hoseok στον καναπέ.
Μπήκα στο δωμάτιο της Κατερίνας και έκλεισα πίσω μου την πόρτα.
Ο Jungkook είχε αγκαλιάσει την Κατερίνα αλλά αυτή δεν αντέδρασε.
Ο Namjoon πήγε δίπλα της και της έπιασε το χέρι.
Namjoon "Κατερίνα ήμουν μεθυσμένος δεν το εννοούσα αυτό που είπα."
Κατερίνα "πώς θέλεις να νιώσω όταν ξέρω ότι κατηγορείς τον εαυτό σου εξαιτίας μου?"
Namjoon "όχι Κατερίνα δεν φταις εσύ. Αλλά νιώθω υπεύθυνος αν εκείνο το βράδυ είχα έρθει να σε πάρω εγώ μπορεί τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί αλλιώς."
Κατερίνα "και εγώ αν δεν είχα ζητήσει αυτό το φροντιστήριο δεν θα χρειαζόταν να με πάρει κανείς."
Jin "τι είναι αυτά που λες?"
Πρώτη φορά μας έλεγε κάτι τέτοιο και ήταν  χαζό εκ μέρους μας που δεν το είχαμε σκεφτεί αυτό τόσα χρόνια.
Namjoon "δεν φταις σε τίποτα Κατερίνα μην κατηγορείς τον εαυτό σου."
Κατερίνα "εσύ όμως κατηγορείς τον εαυτό σου και το φταίξιμο τελικά είναι μόνο δικό μου."
Jin "σταματήστε και οι δύο. Δεν φταίει κανείς σας. Ο μόνος που φταίει είναι αυτός που ήπιε και αποφάσισε να οδηγήσει. Οι γονείς μας δεν θα ήθελαν να κατηγορείτε τον εαυτό σας."
Αυτό το είπα φωνάζοντας και με κοίταξαν οι δύο τους τρομαγμένοι.
Jin"οι γονείς μας έχουνε φύγει. Με το κατηγορείτε τον εαυτό σας δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω. Και αυτό που θα ήθελαν απο εμάς είναι να είμαστε ευτυχισμένοι και αγαπημένοι και όχι να ζούμε μέσα στης τύψεις."
Πήγα κοντά τους και τους έπιασα τα χέρια.
Jin "σας αγαπώ και τους τρεις όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Δεν θέλω να σας ακούω να λέτε τέτοια πράγματα."
Namjoon "o Jin έχει δίκιο Κατερίνα. Τόσα χρόνια κατηγορούμε τον εαυτό μας και δεν χρειάζεται. Και αν το ήξεραν οι γονείς μας θα απογοητευόταν"
Η Κατερίνα μας κοίταξε και άρχισε να κλαίει και ξαφνικά έπεσε στην αγκαλιά μου.
Κατερίνα "συγνωμη. Είσαι αδερφός μου με όλες τις έννοιες και ας μην έχουμε το ίδιο αίμα."
Jin "το αίμα δεν κάνει την οικογένεια αλλά η αγάπη. Και για μένα Κατερίνα δεν είσαι τίποτα λιγότερο από αδερφή μου. Αλλά σε παρακαλώ μην ξαναπείς κάτι τέτοιο."
Κατερίνα "δεν πρόκειται ποτέ μου να το ξαναπώ αυτό. Σε αγαπώ Jin.
Jin "και εγώ μικρή."
Και την έσφιξα ξανά στην αγκαλιά μου και εκείνη τη στιγμή μας αγκαλιάσε και ο Namjoon.
Namjoon "μην ξεχνάτε και εμένα και εγώ σας αγαπώ."
Ξαφνικά η Κατερίνα μας άφησε και κοίταξε τον Jungkook ο οποίος είχε κάτσει στην άκρη χωρίς να μιλάει και είχε αρχίσει να κλαίει.
Κατερίνα "Jungkook τι έπαθες?"
Jungkook "μου λείπουν. Οι αναμνήσεις που έχω από αυτούς είναι πολύ λίγες και έχω αρχίσει να ξεχνάω τις φωνές τους και πώς ήταν όταν είμαστε μαζί."
Η Κατερίνα πήγε κοντά του και τον αγκάλιασε.
Κατερίνα "ό,τι θέλεις τα μάθεις για αυτούς είμαστε εμείς εδώ και θα στο πούμε. Απλώς ρώτα μας."
Jungkook "δεν θέλω να στεναχωριέστε εξαιτίας μου με το να μου μιλάτε για αυτούς."
Namjoon "μικρέ το να θυμόμαστε τους γονείς μας δεν είναι κάτι που μας στεναχωρεί. Και θέλουμε να θυμάσαι πόσο σε αγαπούσαν."
Jin "τι λέτε να δούμε μερικά από τα βίντεο που έχουμε με αυτούς και ίσως μερικές φωτογραφίες.?"
Κατερίνα "ωραία ιδέα. Πάω να φέρω το λάπτοπ μου. Είναι στο σαλόνι."
Jin "εσυ κάτσε εδώ πάω εγώ."
Κατερίνα "τι έπαθε?"
Namjoon "στο σαλόνι κοιμάται ο Hoseok οπότε καλύτερα να μην πάς."
Κατερίνα "ορίστε?"
Jin" το σπίτι μας είναι σήμερα φουλ όλοι κοιμούνται  εδώ. Και δεν μπορούσα να αφήσω τον Hoseok να γυρίσει σπίτι γιατί  όλο το βράδυ θα ανησυχούσε για σένα γι'αυτό του είπα να κοιμηθεί εδώ."
Η Κατερίνα κοίταξε προς το σαλόνι αλλά δεν έκανε τίποτα και τράβηξε τον Jungkook στην αγκαλιά της.
Κατερίνα "είμαστε όλοι έτοιμοι? ξεκινάμε?"
Namjoon "ναι."
Καθίσαμε όλοι στο κρεβάτι της Κατερίνας και αρχίσαμε να βλέπουμε τα βίντεο και να μιλάμε για τους γονείς μας μέχρι που μας πήρε ο ύπνος.
Ο Jungkook έκλαψε πολύ αλλά έδειχνε και ευτυχισμένος. Από δω και πέρα θα κάνω ό,τι μπορώ ώστε να κρατήσω ζωντανή την ανάμνηση τους για αυτόν..........
............
............
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα ότι και τα τρία αδέρφια μου κοιμόταν δίπλα μου.
Σηκώθηκα σιγά-σιγά και πήγα στο σαλόνι.
Ο Hoseok κοιμόταν στο καναπέ και εγώ πήγα και του έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο.
Κατερίνα "σε αγαπώ Hoseok."
Ξεκίνησα να πάω πίσω στο δωμάτιό μου αλλά όταν έφτασα στην πόρτα ο Hoseok μου μίλησε.
Hoseok "και εγώ σε αγαπάω Κατερίνα."
Χαμογέλασα και αφού ξαναμπήκα στο δωμάτιο μου ξαναξάπλωσα δίπλα στον Jungkook και τον αγκάλιασα.........