Ταξίδι στο όνειρο

62

Η δεξίωση είχε τελειώσει και κόσμος έχει αρχίσει να φεύγει σιγά-σιγά.
Όλη η βραδιά ήταν υπέροχη.
Είχε έρθει πολύς κόσμος για να συγχαρεί τα αγόρια και τα αγόρια είχανε περάσει πάρα πολύ καλά.
Εγώ και ο Jin όταν άρχισε να φεύγει ο κόσμος είπαμε στα αγόρια να πάνε στο δωμάτιο τους και να ξεκουραστούνε (δεν παίρνουμε τέτοιες πρωτοβουλίες χωρίς να ρωτήσουμε τη συγγραφέα είπαμε 🤣🤣 δεν έχει ξεκούραση) και ότι θα τα τακτοποιήσουμε όλα εμείς.
Η ώρα είχε περάσει και είχαμε μείνει μόνο εγώ ο Jin και o Hoseok που έβγαζε ακόμα φωτογραφίες.
Jin "τι κάνει ο άντρας σου? Έχουν φύγει ολοι."
Κατερίνα "θα τους κάνει δώρο το album γάμου και όλες τις φωτογραφίες. Και δεν θέλει να αφήσει τίποτα εκτός."
Jin "είναι πολύ καλός στη δουλειά του και την αγαπάει."
Κατερίνα "το ξέρω όπως και εγώ φυσικά."
Jin. "Κατερίνα μη θυμώσεις αλλά πιστεύω ότι πρέπει να του πεις για τη δουλειά που σου πρότειναν."
Κατερίνα "τον αγαπώ Jin και δεν θέλω να μείνω μακριά του 6 μήνες. Μπορεί αυτή η πρόταση να είναι ένα όνειρο που πραγματοποιείται αλλά αυτή την στιγμή είμαι ευτυχισμένη και δεν θέλω τίποτα άλλο."
Jin "σκέψου το λίγες μέρες πριν αποφασίσεις μόνο σε παρακαλώ."
Κατερίνα "αυτό θα κάνω. Αν και δεν νομίζω ότι θα αλλάξω γνώμη προτιμώ να μείνω εδώ μαζί σας."
Jin "θέλω να ξέρεις πως ότι και να αποφασίσεις ακόμα κι αν διαφωνώ εγώ θα σου σταθώ."
Κατερίνα "το ξέρω αδερφούλη μου."
Με κοίταξε στα μάτια και άρχισε να μου χαϊδεύει το κεφάλι και εκείνη τη στιγμή ο Hoseok μας έβγαλε φωτογραφία.
Hoseok "και με αυτό τελείωσα με τις φωτογραφίες."
Κατερίνα "επιτέλους. Αλλά την τελευταία δεν χρειαζόταν να την βγάλεις."
Hoseok "ήταν μία υπέροχη στιγμή που έπρεπε να βγει η φωτογραφία."
Jin"Αφού τελειώσαμε ας πηγαίνουμε στο δωμάτιό μας."
Κατερίνα "την τούρτα που την πας?"
Εκείνη τη στιγμή πρόσεξα ότι κρατούσε ένα πιάτο με δύο κομμάτια τούρτα.
Jin. " Στον Jimin του άρεσε πάρα πολύ."
Κατερίνα "ότι θέλει σε κάνει ο μικρός."
Jin "το ξέρω αλλά δεν παραπονιέμαι."
Hoseok "Κατερίνα πριν πας στο δωμάτιο σου θέλεις να κάνουμε μία βόλτα."
Κατερίνα "ναι πάμε."
Αφού χαιρετήσαμέ τον Jin ο Hoseok μου έπιασε το χέρι και με οδήγησε στην παραλία που υπήρχε κοντά στο ξενοδοχείο.
Περπατούσαμε χωρίς να μιλάμε αλλά ήταν σαν να περίμενε ο Hoseok κάτι από μένα.
Η ώρα έχει περάσει και εγώ άρχισα να κρυώνω ο Hoseok με κοίταξε έβγαλε το σακάκι του και με βοήθησε να το φορέσω.
Επειδή τα μανίκια ήτανε μακριά ξεκίνησε να τα διπλώνει και είχε κεφάλι του σκυμμένο.
Hoseok "σε βλέπω πολύ σκεπτική έχεις κάτι με να μου πεις?"
Κατερίνα "όχι δεν έχω κάτι να σου πω. Απλώς μου έκανε εντύπωση που μου ζήτησες να κάνουμε αυτή τη βόλτα."
Ξαφνικά σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε στα μάτια.
Hoseok "Κατερίνα με απογοήτευσης. Δεν πιστεύα ότι θα μου πεις ψέματα."
Κατερίνα "μα δεν σου έχω πει ψέματα."
Hoseok "και πότε σκόπευες να μου πεις για την Ιαπωνία?"
Κατερίνα "πώς το έμαθες? Τα αδέρφια μου σου το είπαν? Δεν έχω σκοπό να πάω οπότε δεν χρειάζοταν να το μάθεις."
Hoseok"μην ανησυχείς δεν μου το είπαν τα αδέρφια σου. Από το περιοδικό έμαθαν οτι δουλεύεις για μένα και πήραν να με ρωτήσουν αν πιστεύω ότι μπορείς να ανταπεξέλθεις σε αυτό και φυσικά τους είπα οτι είσαι η καλύτερη για τη δουλειά. Και γιατί να μην πας?"
Κατερίνα "γιατί δεν θέλω."
Hoseok "είναι μία πολύ καλή ευκαιρία και δεν πρέπει να την χάσεις."
Κατερίνα "εσύ δεν λες συνέχεια ότι είμαι μικρή? Θα έχω κι άλλες τέτοιες ευκαιρίες."
Hoseok "δεν πρέπει να τη χάσεις αυτή την ευκαιρία."
Κατερίνα "γιατί επιμένεις να πάω? Μήπως μετάνιωσες για τον γάμο? Αν δεν θέλεις να παντρευτούμε δεν χρειάζεται να κάνεις όλα αυτά ένας απλώς χωρισμός είναι αρκετός "
Hoseok "αυτό κατάλαβες εσύ ότι θέλω να χωρίσουμε? Θέλω να σε παντρευτώ Κατερίνα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο και να περάσω όλη τη ζωή μου μαζί σου. Δεν θέλω όμως να το κάνω να εις βάρος των ονείρων σου."
Κατερίνα "τα όνειρα μου έχουν αλλάξει πλέον Hoseok."
Hoseok "Δεν το πιστεύω αυτό."
Κατερίνα "δεν θέλω να χωρίσουμε."
Hoseok "Κατερίνα δεν θα χωρίσουμε. Η αγάπη μας μπορεί να αντέξει 6 μήνες οπότε σταμάτα να το χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία και πες την αλήθεια. Γιατί δεν θέλεις να πας?"
Κατερίνα " γιατί φοβάμαι Hoseok. Θέλω να πάω και μάλιστα πάρα πολύ αλλά θα είμαι μόνη χωρίς τα αδέρφια μου. Έχω χωρίσει και άλλες φορές με τα αδέρφια μου αλλά αυτή την φορά δεν είναι το ίδιο. Θα είμαι μόνη σε άλλη χώρα. Όταν ήμουν μικρή είχα μόνο την μητέρα μου αλλά από την μέρα που μπήκαν στην ζωή δεν έχω μείνει ποτέ μου μόνη. Και τι θα γίνει αν αποτύχω? Θα σας απογοητεύσω όλους."
Μέσα σε ένα λεπτό είπα ότι ένιωθα τις τελευταίες δυο μέρες και χωρίς να το θέλω άρχισα να κλαίω.
Ο Hoseok με αγκάλιασε και άρχισε να μου χαϊδεύει την πλάτη.
Με άφησε να κλάψω λίγο στην αγκαλιά του και μετά από λίγα λεπτά με κοίταξε και άρχισε να μου σκουπίζει το δάκρυα.
Hoseok "συγνώμη που σε πίεσα να παραδεχτείς τι πραγματικά νιώθεις αλλά έπρεπε να γίνει. Κατερίνα μου δεν είσαι πια παιδί και αν θέλεις να γίνεις τόσο σπουδαία φωτογράφος οσό λες θα πρέπει να μάθεις να μένεις μόνη σου. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά θα πρέπει να μάθεις να βασίζεται στις δικές σου δυνάμεις. Και δεν πιστεύω ότι θα αποτύχεις αγαπάς αυτο που κάνεις και είσαι πολύ καλή αλλά ακόμα κι αν αποτύχεις δεν πειράζει εμείς θα είμαστε εδώ για να σου σταθούμε."
Κατερίνα "και ο γάμος μας? Θα πρέπει να τον αναβάλλουμε."
Hoseok "σε περίμενα σε όλη μου τη ζωή Κατερίνα μπορώ να περιμένω λίγο παραπάνω. Αλλά δεν χρειάζεται να το αναβάλλουμε πολύ αντί να γίνει σε 6 μήνες ας τον κάνουμε σε 7."
Κατερίνα "και οι ετοιμασίες? Θα πρέπει να τις αναλάβεις όλες μόνος σου."
Hoseok "δεν έχω κανένα πρόβλημα να το κάνω και ειλικρινά δεν πιστεύω ότι τα αδέρφια σου θα με αφήσουν να τα κάνω όλα μόνος μου."
Δεν ήξερα τι άλλο να του πω γιατί είχε απαντήσεις για ότι και αν τον ρωτούσα.
Κατερίνα "με πληγώνει ότι δεν θα σε δω για 6 μήνες."
Hoseok "εδώ κάνεις λάθος. Σκοπεύω να έρχομαι να σε βλέπω τουλάχιστον δύο φορές κάθε μήνα. Δεν θέλω να μου λείψουν εκείνες οι καταραμένες ροζ πυτζάμες με τα μώβ αρκουδάκια."
Άρχισα να γελάω και τον αγκάλιασα.
Hoseok "θα πας τελικά?"
Κατερίνα "ναι. Σε αγαπαω Hoseok."
Hoseok "και εγώ σε αγαπάω Κατερίνα." Και δώσαμε ένα από τα πιο όμορφα και γλυκά φιλιά που είχαμε δώσει μέχρι τώρα.
Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν ακόμα αλλά είχε δίκιο έπρεπε να ωριμάσω γιατί πλέον ξεκινούσε μία καινούργια ζωή για μένα.......