My kind of love •Remus Lupin

Çikolata

Merhaba!!

Ay ne diyeceğimi bilemedim.. Bu kitabı yazma sebebim fazla Remus kurgusu olmadığı için yazıyorum..

Çokça okuyun!!!

~

Hafifçe yerimden kıpırdayarak ortak salona öğrencilerin dolmasını izledim. Aritmansi dersini alan az kişi olacağı için bir nevi rahat olacaktım ama bu benim gerginliğimi göndermeye yetmiyordu.

"Merak etmeyin profesör Stark. Burada ilk değilsiniz... size katılabilirim." dedi Remus Lupin.

Hafifçe ona dönerek gülümsedim, "Bana katılacağınızı düşünmek gerginliğimi azalttı profesör Lupin... ama hâla gergin olduğum gerçeği ile yüzleşiyorum şu an." dedim.

Lupin gülümseyerek elini ceketine götürdü. Ceketinden bir paket çikolata çıkartarak, "Buyurun.. Çikolata her derde deva." dedi. Ona tatlı bir gülümseme attıktan sonra elindeki çikolatayı alıp ikiye böldüm.

"Unutmayın ikimizde gerginiz.. Bu çikolata ikimize de çözüm olucak." Elimden böldüğüm çikolatayı alıp yediğinde bende küçük bir ısırık aldım..

Kafamı öğrencilere doğru çevirdiğimde neredeyse hepsinin geldiğini hatta 1. sınıfların salona girdiğini gördüm.. O sırada dumbledore kısa bir konuşma için araya girmişti.

"Yeni bir yılımız bize sağlık, neşe ve başarı getirsin. Bu yıl aramızda yeni profesörlerimiz var.." dedi. Eliyle Remus ve beni gösterirken, "karanlık sanatlara karşı savunma profesörü Remus Lupin ve Aritmansi profesörü Luna Stark...."

Remus ile ikimiz ayağa kalkıp hafifçe selam verdikten sonra yerlerimize geri oturduk.
"demek ki düşündüğümüz kadar zor değilmiş." yanımdan gelen ses ile oraya döndüm.

"O kadar da kötü değildi.. Belki de çikolata işe yaradı." dedim remusa doğru. O ise buna gülerek, "Hey, aslında buna kesinlikle katılıyorum.." dedi.

Onun tepkisine gülerek yemeğimi yemeye başladım... Ziyafet bitene kadar en eğlenceli anlarımı yaşadım onunla daha da eğlenceli anlarım olacağını bilmeyerek...

Gece yarısı

Eski anılarımı düşünürken karanlıkta koridorda yürüyordum... Bu koridorlarda çok güzel anılarım olmuştu, bu güzel yerde daha da çok anı biriktireceğim için mutluydum...

Ben Luna Amaris Stark... Stark ailesinin ilk ve tek kızı.. Tony Stark'ın ablası. Zekası ve çevikliğiyle her şeyi hızlıca kavrayan kadın. Stark şirketinin başında olup profesörlük için kardeşine devreden kadın...

Bunları düşünürken ve benliğimi kabul ederken koridorda yürümeye devam ediyordum. Tabi bu düşüncelerim köşeyi dönücekken bir bedene çarpmam ile durdu.

Endişe ile karşımdaki benden uzun olan bedene baktım ama karanlık olduğu için göremiyordum.. Asamla ışık yaktıktan sonra yüzüne doğru tuttum. Tanıdık bir yüzle karşılaşınca gülümsedim.

"Sana çarptığım için özür dilerim Bayan stark. Sizi endişelendirmek istemezdim." dedi Lupin.

"Sorun değil... Işıksız dolaştığımız için bunu fark edemedik sadece." dedim sakin bir sesimle. Yüzündeki yaralar ona farklılık katıyordu ve bunlar onda çok iyi duruyordu.

"Eğer çok özel değilse neden burada olduğunuzu sorabilir miyim?" dedi bana karşı yaptığı tatlı mimik ile. Gülerek koluna hafifçe tuttum ve, "Aslında eski anılarımı düşünüyordum.. Ve burada yeni yapıcağım anıları." dedim.

"Aynı nedenden gezdiğimizi duyduğuma sevindim bayan stark." dedi yüzüme neşeyle. "O zaman bu akşamı güzel bir şekilde süsleyelim.." dedim.

onun tamam demesini beklemeden koluna hafifçe vurarak beni takip etmesini belirttim... Onu öğrenciyken en sevdiğim yerlerden biri olan gökyüzünü en net gören bir camın önüne getirdim. Önünde oturabileceğimiz bir şey olduğu için nazikçe oturup cama döndüm.

O da karşıma oturduğunda ona gülümseyerek döndüm, Onunla göz göze gelince konuşmaya başladım.

"Burası en sevdiğim yerlerden birisidir... Her gün buraya gelirdim ve oturup düşünürdüm. Geleceğimin nasıl olacağını, derslerimi, ailemi..." dedim anılarımdan bahsederken.

"Burası benimde favori köşemdi... hatta buraya belli izler bile bıraktım." dedi şaşkınlıkla. Ona şaşırmış bir şekilde baktıktan sonra gençken fark ettiğim küçük yazılara baktım.

Elimdeki asayı o yazılara götürerek, "Hep bunu yazanların kim olduğunu düşünürdüm.. yoksa sen?" dedim ona tatlı bir şekilde.

"Evet.. Evet, Bunların hepsini ben yazdım." dedi şaşkınlıkla. "Ama birinin okuyacağını düşünmemiştim.. Saçma sapan şeyler yazdım." diyerek ekledi. Utanmış duruyordu ve bu beni eğlendirdi.

Hafifçe kahkaha atarak, "Bence bunlara saçma dememelisin.." Elimle ders notu kodlaması yazan yeri gösterirken, "Bu kodlama sayesinde o dersten olağanüstü aldım.. Profesör benim bu bilgiyi sular seller gibi bildiğim için beni tebrik etmişti." dedim mutluca.

"Bu kodlamanın sana yaradığı için gurur duydum.. Burası gerçekten gü-" Remus ile aynı anda Remus'un sözünü kesen sesin geldiği yere döndük.

"Bu gece yarısında sohbetinizi bölmek hiç hoş değil, değil mi lupin?" dedi mutsuz bir ifade ile snape.

"Kesinlikle hoş değil snape." Remusun iğneleyici ve değişik ses tonundan aralarındaki kötü durumu sezdim. Onların küçük çaplı kavgasına katılmayarak Remus'a döndüm.

Elimi omzuna koyarak, "Artık odalarıma gitsek iyi olacak.. malum yarın yorucu bir gün olucak..." Bir şey demesini beklemeden ayağa kalkıp ona iyi geceler diledim, giderken Snape'e de iyi geceler diledikten sonra odama doğru adımlamaya başladım.

Arkama son kez baktığımda Remus'un Snape'in tam önünde durduğunu gördüm, göz göze geldiğimizde bana göz kırptı. Utandığımı hissettim ve bunu belli etmeden ona tatlı bir gülümseme gönderdim. Ardından yoluma devam ederek yatmak için odama doğru adımladım.
~

ilk bölüm nasıldı??

Daha da uzun yazmayı planlıyorum ama bugün fazla yorgun olduğum için bunu sonraki bölümlerde uygulayacağım..

Eğer çok istediğiniz bir öneri varsa düşünüceğim..