First Love

18.

Luna's Point of View

2 years passed.

Emman... Emman.. Emman..

" Luna. Luna. Gising binabangungot ka " I open my eyes, naramdaman ko ang malamig na luha sa mga mata ko, pinunasan ko ito gamit ng kamay ko. sa loob ng dalawang taon, lagi na lang ako gumigising na may luha sa mga mata ko. 

Simula rin nun, hindi na ko nakakatulog ng maganda, may mga gabi na talaga hindi nako nakakatulog pa, kaya ang ginagawa ko na lang nilululong ko na lang sa pagrereview ang mga gabi na yon. 

Bumangon ako sa higaan. sumandal ako sa heard board ng kama. Umupo si carmela sa tabi ko,  Sinuklay suklay ang buhok ko. 

" Bangungot uli?" Tumango ako. Andito siya para ayusan ako sa senior highschool  graduation namin.

" Magandang nakatulog ka, para hindi ka mag mukang zombie sa speech mo mamaya. congratulation Valedictorian ka Luna" tumingin ako sa kanya, sobrang saya niya sa balita na yon. Ako? dapat masaya rin pero hindi ko magawa. Dahil, being a Valedictorian, it reminds me of HIM. 

" Sa valedictorian speech mo nung junior highschool tayo. Sa moving up, muka kang zombie nun kaya andito ako para hindi ka magmukang ganun uli ha. Kailngan mas maganda ka s amga kabatch natin, dahil ikaw ang center of attention dapat don" pinunasan niya luha tumulo sa mata ko, hindi ko manlang namalayan na naiiyak na pala ako. she look at me, with a sadness on her face.

I really miss Emman a lot,  It happen very fast. The moment I have an episode sa gitna g daan sa baguio. Carmela says, when I woke up. Emman is dead. Paggising ko na yon hindi ako naniwala, para akong baliw na inikot ang buong  hospital para hanapin siya, pero wala.

 i breakdown, in that hospital. Carmela is hugging me. But that does not comfort me. Even my mother's hug it did not comfort me. Dahil at that moment, my memories coming back, He save me tinulak niya ko, then hit my head in the ground. before I pass out nakita ko siyang masagasaan ng truck, he is looking at me with  blood all over his head, he is... smiling at me. 

Kasalanan ko... kasalanan ko kung bakit wala na siya. Ako ang may kasalanan. Carmela said, Emman was deadd on arrival at that time, tapos kinuha na daw siya ng nanay niya for memorial in manila.  Kasama na rin ang lola ni Emman.

Kaya ng paguwi ko sa bahay, pinuntahan ko agad ang bahay nila, wala na nga si Lola dun, pero ang mga gamit ay andon pa rin. Binilan ni  Lola si nanay na si Nanay daw ang mag alaga ng bahay. Kaya maayos at malinis pa ang bahay hanggang ngayon. 

May mga gabi na dun ako natutulog, gusto ko lang maramdaman uli na andun lang siya hindi niya ko iniwan. I have been doing that for 2 years, pero ngayon hindi ko na magagawa dahil form this day. I want to move on, i realize na nahihirapan na rin ang mga tao sa paligid ko, just to comfort me

Now that i will leveling up my life, going to manila for college. Mapupunta ako sa ibang lugar,it;s time na to leave the past here, and start my new life in a new place.  I got a college scholarship to MU, Magindara University, mga teacher ko ang nag suggest sakin nun, dahil maganda daw ang Engineering Course dahil don kaya pumayag na ko. 

" Ayan ayos na buhok mo. Ano pa ba kulang? Hmmm" tiningnan niiya buog mukha koa side to side. 

" Make up na lang" kinuha niya make up kit sa dala na bag niya.  Naka ayos na siya, sadyang taghali lang atalaga ko magising, dahilan na late ako makatulog. 

" Ayan ayos na. Pwede ka na magbihis, ingat ah baka masira ang buhok mo kapag nagbihis ka. hintayin na kita sa labas" sabi niya. Tumango ako, lumabas na siya ng kwarto ko

Tumayo na ko, kinuha ang uniform at nagbihis na, i look ate myself in the mirror. Magaling talag sa mga ganitong bagay si carmela nag mukha ako tao for once ah.