SON DERS(TAMAMLANDI)

Bölüm 7

Gözlerimi zar zor açmıştım.Beyaz tavan,bu iğrenç koku...Olamaz hastanedeydim.

-İyimisin?

Yanımdan gelen sesle beyaz tavanla yaşadığım kısa bakışmalı aşkı yarıda bırakıp sesin sahibine döndüm.
Melih konuşmuştu ve yanında da Dirim vardı.
İyiyim diyeceğim sırada aklıma bayılma anım geldi.Ben katildim.
Ağlamaya başladım.

- Ben katilim...

Dedim hıçkırıklarım arasından.

Son kez Onur u görüp ondan özür dilemeliydim.Asla özrü olmamasına rağmen onu affettiğimi bilmeliydi ama ya o beni affetmezse?

Ayağa kalkmaya çalıştığımda Dirim de Melih te beni tekrar yatırmak için yanıma gelmişlerdi ve beni yatırmışlardı.

- Lütfen
.dedim.Sesim fazla aciz çıkmıştı.

- Lütfen onu görmeliyim.Son kez görmeliyim.

- Baban gelecek şimdi.Bekle o gelain sonra gidersin.

Melih e hıçkırıklarım arasından başımı sallayarak cevap vermiştim.

- Bir daha dersleri ekmeye kalkma.

Dirim söylediği şeyle ağlamam yerini şaşkınlığa bırakmıştı.Şu an da nasıl böyle bir şey söyleyebilirdi?

- Sen nasıl böyle bir şey söylersin ya?

dedim bağırarak.

- Sana verdiğim dersler işe yaramıyor anlaşılan.Derslerin amacı senin şu an ki durumlara düşmemendi.

Haklıydı ama yinede insan böyle bir durumda nasıl soğuk kanlı olabilirdi ki?

Hemşireler içeriye girdiğinde istemsizce gerilmiştim.
Ben iğneden korkardım ki.

- Serumunuzu değiştirmeye geldik.Nasıl hissediyorsunuz?

- İyiyim.

diyerek soğuk ve net bir cevap versim ve gözlerim kolumdaki şeylere takıldı.İğrenç ve korkunçtu bu.Ben nasıl da fark edememiştim.

Hemşire serumu değiştirmek için bana yaklaşırken Dirim ve Melih te çıkmak için kapıya yönelmişlerdi.Bu durumdan kurtulma yolları ararken

- Kalın!

diye Dirim ve Melih e bağırdım.İkiside aynı anda arkasına döndüğünde bana bakıyorlardı.

- Kalın dedim.Yani siz izleyemezmisiniz? Yoksa kan mı tutuyor?

Kendimi kurtarmam gerekiyordu.

- Hayır. Kan falan tutmuyor.Kalırız.

Bana cevap veren Melih' ti.
Şimdi asıl olay.Bana o iğne batarken kimin elini sıkacaktım ben? Hemen bir şeyler düşünmeliydim çünkü hemşire çok hızlıydı.

- Sanırım Dirim korkuyor.

dedim.

- Nereden çıkardın?

- Bilmem.Melih cevap verdi sen vermedin.

- Şimdi veriyorum işte.Böyle şeylerden mi korkacağım?

- Tamam.Ama sana pek inanmıyorum.Gelde beni tut.Böylece bana yakın olursun korkup korkmadığını anlarım.

Evet.Mahalesef aklıma bu fikir gelmişti.

- Tamam.

Dirim yanıma gelip oturduğunda pür dikkat hemşirenin benim güzel,yumuşacık,hassaf,zarif,pürüzsüz...Neyse işte benim koluma sokacağı iğneye bakıyordu.
Hemen Dirim in kolunu tuttum ve gözlerimmi kapattım.İğne vücuduma temas eder etmez Dirim in kolunu acıdan ve korkudan sahiplenmiştim.