SON DERS(TAMAMLANDI)

Bölüm 12

Gözlerimi açtığımda yine beyaz tavanla karşılaştım.Yine hastanedeydim.
Yanıma baktığımda etrafım baya bir kalabalıktı.
Bu beni gülümsetmişti.

- İyisiniz değil mi?

Beyaz önlüklü doktor- hemşirede olabilir,çünkü hangi renk giyindiklerini hiç bilmiyorum.- sormuştu.

- Evet.Gayet iyiyim.

Doktor odadan çıkınca herkese tek tek baktım.Babam,Arda, Kardelen,Melih,Cem ve Dirim.
En çok ona bakmıştım.

- Eee nasıl oldun bakalım? Felsefe ödevinide unuttun.

Kardelen ağlayarak konuşuyordu.
Ve bahanesi sanırım felsefe ödeviydi.
Bende onun o halini görünce ağlamaya başlamıştım.

- Neden ağlıyorsunuz? Yapmayın ama kızlar.

Melih konuşmuştu.

- Felsefeden kesin kalacağım diye ağlıyorum.

dedim Melih e.

Herkesi güldürmeyi başarmıştım.

Uzun sohbetler sonucu tam altı gündür hastanede olduğumu öğrendim.Dört günü yoğun bakımda iki günü normal odada.

Birden aklıma Aslan gelmişti.Biz nasıl kurtulmuştuk?

- Nasıl oldu bu olay?
Babamın sorusuna karşı ne cevap vereceğimi bilememiştim.

- Hatırlamıyorum.

Dirim e bakarak cevap vermiştim.

-Az sonra polislerde gelecek.Sana soru soracaklar.Ne diyeceksin kızım?

Babam benim içim endişeleniyordu ama ne diyebilirdim ki?

-Size ne dediysem onu derim baba.
******

Herkes odadan bir bahane ile çıkmıştı.Sadece Dirim kalmıştı.

Yanımdaki sandalyeye oturdu.

- Seni çok seviyormuşum ben.Kaybedemeyecek kadar çok.Bu yüzden affet beni.Sana zarar gelmesin diye gitmem gerek.

- İstemiyorum.Gitmeni istemiyorum.Kaçmanı istemiyorum.Kaçmak istemiyorum.İlk defa gerçek bir aşk yaşamak istiyorum.Mutlu olmak istiyorum.Onur a verdiğim sözü tutmak istiyorum.

İkimizde gülümsüyorduk birbirimize.

Polisler odaya girdiğindr onlarada nasıl olduğunu bilmediğimi söyledim ve kısaca bir hikaye uydurdum.
Araştıracaklarını söyleyip gittiler.

*******

Eve gelmiştim.Canım ani hareketlerde acısada okula gitmek istedim.Ama günlerden pazar olduğunu öğrendiğimde kendi kendime oflamıştım.Babamın şirkete ben hastanedeyken gitmediğini bildiğim için gönderdim.Çok zorlandım onu evden kovarken ama başarmıştım.Gitmesinin üzerinden yarım saat geçmesine rağmen iki defa aramıştı.

Tv yi açıp yattığım yerden magazin izlemeye başladım.Zil çalmıştı.Zorlukla yerimden kalktım ve kapıyı açtım.
Karşımda arkadaşlarımı görünce şaşırmıştım.
Hepsini içeriye davet ettim.Hepsinin elinde poşetler vardı.

- Öleceğim diye bana hediye mi aldınız küçük kardeşim?

Arda ya sorduğum soruyla herkesin yüzü tuhaf bir hal almıştı.

- Tamam.Sakin olun.Ölmeyeceğim.

Diyerek hepsinin neşesini eski haline getirmeye çalıştım.

Kardelen yiyecek olan poşetleri mutfağı sorarak mutfağa taşıdı ve herkes hediyelerin olduğu poşetleri tek tek vermeye başladı.

- İlk ben.
Dedi Melih elindeki kutuyu uzatarak.