SON DERS(TAMAMLANDI)

bölüm26

Hiç yalnız hissettiniz mi? Çok fazla arkadaşınız olsada yapayalnız...

Peki hiç geceleri tek başınıza, kulaklığınızı takarak,sessizce ağladınız mı? Kimse duymasın diye dudaklarınızı birbirine bastırıp ağladınız mı? Yastığınızın ıslanmasını umursamadan.

Peki hiç bu haldeyken kendinizden nefret ettiniz mi? Yaptığınız bir sebepten dolayı bu halde olduğunuzu hatırlayıp kendinize lanet ettiniz mi?

Ama sabah ne yaptınız? Bu zorlu gecenin sabahında ne yaptınız? Ben söyleyeyim.Hiçbir şey.Hiçbir şey yapmadınız.Her zamanki gibi kalktınız yine.Tek korkunuz yastığınızın ıslaklığıydı.Çarşafınızı değiştirerek bu derttende kurtuldunuz.Yüzünüz? Yüzün neden şiş diye sordu evden başka birisi.Onada bahaneniz vardı.Geç uyudum.Uyku tutmadı.

Ama öyle değildi değil mi? Ağlayacak,güvenecek kimseniz yoktu çünkü. Tek başınıza ağladınız tüm gece.Önceden güvendiğiniz kimseye tekrar güvenemediniz.Çünkü anlamıyorlardı.Anlamayacaklardı. Zaten ilk önce güvenip anlattığınızda da anlamamışlardı.

İşte.Şimdi ben tam da böyleydim.Saat 03:45 ve ben hala daha sessizce ağlıyorum.Bıktım artık.Güvenmekten ve sürekli yanılmaktan bıktım.Sürekli terk edilmekten,terk etmekten bıktım.

Demir...O da bana yalan söylemişti.Kimmiş peki? Demir... Demir Doğu...O Dirim Doğu nun kuzeni.Nefret ettiği kuzeni...
Belki de gelecekteki  Dirim yerine geçecek olan mafya.
Dirim in ebedi rakibi...

Peki ben? Beni neden kandırmıştı? Nasıl,neden benimle tanışmıştı? İşte bunlar cevapsız olan sorular.

Demir susmuştu.Bana sadece bakıp susmuştu.Dirim.O anlatmıştı.Ben neden? diye Demir e bakarken O anlatmıştı her şeyi.

Kalabalık...Kalabalıktı ki gerçekleri öğrendiğim yer.Bende bu yüzden ağlamamıştım.Ama kendimi zor tutmuştum.

Size de oldu mu? Kalabalıkta ağlamamak için yutkunup durdunuz mu hiç? Peki sonucunda sizinde boğazınızda bir şeyler oldu mu? Nefes almanızı engelleyen bir şey. O şey bir süre sonra yutkunmanızı da engelledi mi? Çaresiz kaldınız mı? Gözleriniz doldu ama siz yinede ağlamamak için direttiniz mi? Ben yaptım.Dirim' in söylediği her bir gerçekle bunları yaşadım ben.

Sonra? Sonra ne yaptım biliyor musunuz? Kaçtım.Daha fazla dayanamadım.Korktum.Yavaş adımlarla hiçbir şey söylemeden kaçtım oradan.Arkamı dönmedim bir daha.Ağladım çünkü onların yüzünden gözlerimi çeker çekmez.Silmedim ama göz yaşlarımı.Arkamdan anlamasınlar diye silmedim...

*******

- Efendim Caner?

Sabah  Caner aramıştı.

- Nasılsın? Dediğimi yaptın mı? Demir meselesini?

- Bitti o mesele.Demir diye birisi yok artık.

Gece boyunca ağladığım için sesim durgunlaşmıştı.

- Ne demek yok?

- Sevgilisi varmış işte Caner.

Yalan söylemiştim.Anlatmak istememiştim.Bu geceyi sadece ben bilecektim.Çünkü tek başıma çekmiştim acılarımı.

- Oo üzüldüm bak şimdi.Çok beyefendi birisine benziyordu.

- Evet. Öyleydi.

Hayır saf arkadaşım.Sende benim gibi inanmışsın ona.Değil.O da beni kandırmış.Yalancı.

- Ben kahvaltıya ineceğim.Babam gitmiştir şimdi kendim de geç hazırlıyorum.Sonra konuşalım mı?

- Tamam.Bende şu Ceyda yı uyandırayım bari.Sürahi tepesinden aşağı inince süper uyanacak.Çekerim.Sanada atarım.