Beni Sev | Asker&Doktor

16. İlgi

Hoşgeldiniz🤍

Kaldığımız yerden devam ediyoruz🤗

Çok bekletmeden başlayalım.

İyi okumalar...
...

~ o kadar güzelsinki,
yağmur başladı...~

Yazarın anlatımından:

Rüzgar yorgunluk ile gözlerini açtı. Gözlerini kırpıştırarak nerede olduğunu çözmeye çalışıyordu.

Elinin üzerinde hissettiği sıcak bir el ile bakışları yanı başında uyuyan Rüyaya döndü. Oradaydı.

Rüzgar kas katı kesilerek kımıldamamaya çalıştı. Yarası acısada bunu umursamadı. Rüya'nın uyanmaması daha önemliydi onun için.

Dün görevde yaşanan şeyler ile yarası bir kez daha sızladı. Serumlarla dolu olan elini yarasının üzerine getirdi ve ince battaniyenin üzerinden baskı uyguladı.

Dün görevdeyken,  Doğukanı kurtarmak için kurşun yemişti.

Etrafına baktı ama Rüya hariç kimseyi görememişti. Aklından 'diğerleri nerede?' diye geçirdi.

Rüya'nın anlatımından:

Gözlerimi gün ışığı yüzünden açarak Rüzgar'ın ve benim elimin üzerinden kaldırdım.

Bakışlarımı Rüzgara çevirdim, o çoktan uyanmış bir şekilde bana bakıyordu... ne? Uyandımı?

Elini daha çok kavradım ve diğer elimi yüzüne getirdim, ardından yeni çıkan sakallarını okşadım ve "iyimisin? Nasıl oldun? Çok acıyormu?" diye sordum.

Rüzgar güldü ve başını elime daha da bastırdı, sonrasında "iyiyim, meraklanma hemen, ve acımıyor" dedi. İnanmadım.
Elimin hafif olduğu söylensede bu kurşun yarasının acıdığının farkındaydım. Hemen iyileşen bir yara değildi çünkü.

Baş parmağımla kemikli olan yanağını okşadım.
"Yalan söyleme, çabucak iyileşen bir yara değil o" sesim kızgın çıkmıştı.

"Yalan söylemem ben. Bir tek doğruları söylerim Doktor, bunu kafanın bir kenarına yaz"

"Tamam Komutan, yinede acıyorsa acıyor de"

"Acımaz Doktor"

Kaşlarımı çattım ve "niye? Sen robot kalplimisin? Algılama hissi yok mu sende?" dedim. Sesim ciddi çıkmıştı.

O da kırık bir gülümseme gönderdi ve "doğru, ben kalpsiz biriyim ya" dedi. Öyle demek istemedim. 15 Aralığı dediğimi sanıyordu, ama yanılıyordu. Ben başkaları gibi, İnsanların yaralarını yüzlerine çarpmıyordum. Yaralarına, merhem olmaya çalışıyordum ama bazıları beni itiyordu. Bir bez parçası gibi.

Regl olduğum için sinirlerim gergindi. Hüzün duygum ne yapacağını şaşırmıştı. Hem sinirli, hemde dikkatli davranmamı söylüyordu.

Yanağındaki elimi çektim ve "öyle demediğimi sende, bende biliyoruz Rüzgar" dedim.

Kucağıma indirdiğim elimi diğer eliyle aldı ve tekrardan sakallarının üzerine getirdi. Sanki demin bir tartışma yaşanmamış gibi .