die ;; niki + eunchae

0.9

İlk katta salondaki halının hemen altında bulunan bölmeden içeri girmişti evdeki herkes, hizmetçi dışında. Aşağı katan inmelerinin ardından hizmetçi halıyla bölmenin üstünü kapatmış ve üzerine de orta sehpayı koymuştu. Eunchae, Jay ve Riki hayatları boyunca hiç böyle bir şey yaşamadıkları için şaşırarak ve kafalarındaki soru işaretlerine yanıt arayarak Bayan Park'a bakarken Bayan Park bu gizli odanın içinde eli belinde dört dönüyordu.

"Anne, neler oluyor?"

Bayan Park adım atmayı durdurup Riki'ye baktı. "Babanızın bugün yemek yediği adam çok da tekin biri değil. Babanız az önce beni arayıp saklanmamızı söyledi."

Jay gözlerini kıstı. "Bu evde neler dönüyor? Olacakları bilmeseniz eve böyle bir oda yapmazdınız!"
Bayan Park derin bir nefes aldı. "Pekala, oturun şöyle."

Kendisini ayakta bekleyen gençlere şefkatle yaklaştı Bayan Park. Karşısındaki üç kişilik koltuğa oturtturup kendisi karşılarındaki berjere kuruldu. Bu gizli odada bulunan herkes dizlerine dirseklerini yaslamış eğilerek oturuyordu. Hepsi, Bayan Park'ın açıklamasını bekliyordu.

"Bay Ito, sanırım benim geldiğim yeri yöneten kişi."

Bayan Park daha açıklamasına başlamadan Eunchae'nin söylediği cümle, herkesin bakışlarını Eunchae'ye çevirtmişti. Eunchae, Bayan Park'ın bile kendisine şaşkınlıkla baktığı anda duruma açıklık getirdi. "İsmi çok tanıdık. Demiştim size daha önce oranın çalışanları ile aram çok iyiydi diye. Duymuştum sanırım onlardan birkaç kere."

Bayan Park dudağının kenarıyla güldü. "İşte böyle birinden bahsettiğimiz için var bu oda."

Bayan Park alnını kaşıdı. "Bakın, şu an işlettiğimiz iki hastane de en başında Bay Ito'ya aitti. Kara para akladığı ve hastanenin imajına zarar verdiği gerekçesiyle hastaneleri bizim üzerimize yapmıştı, babanız ve ben. Sonra zamanla babanız ve Bay Ito'nun arası açıldı bu kara para yüzünden çünkü babanız defalarca kez ülkeyi dolandırdığı gerekçesiyle Bay Ito'yu açık açık kınıyordu. Bay Ito ve babanız kendi aralarında bir nevi soğuk savaşa giriştiler ve en son durum mahkemede bitti. O zamanlar Riki bir yaşındaydı, hiçbir şeyi hatırlayamayacak yaşlardaydınız."

Bayan Park iç çekti. "Hastanenin üzerimize olduğu gerekçesiyle davayı kazandık ve ikimiz de tamamıyla hastane sahibi olduk. O zamanlar bu kadar büyük bir hastane değildi, iki tane iki daire genişliğinde hastaneydi. Şimdiki gibi kat kat ve şubeleri olan bir özel hastane kesinlikle değildi."

Riki güldü. "Yani yine de emeğimizle hastane bizim diyorsun yani."

Bayan Park kafa salladı. "Temeli ona ait de olsa, katlarını biz çıktık babanla. Bir gün bize gelip zarar vermek isteyeceğini bildiğimiz için yaptık burayı. Zaten davadan sonra babanıza teşekkür edip hastane işletmek yerine insanlığa yararlı deney ortamları kuracağını söylemişti. Arası babanızla iyi sanıyorduk ama bu akşam her ne olduysa yine soğuk savaş başlamışa benziyor-"

Evin üst katından gelen zil sesi ile Bayan Park konuşmayı bıraktı ve herkes üst kattan gelecek seslere kulak kesildi.

Zil sesinden sonra bir süre hiç ses gelmedi. Sonrasında gizli odanın bir nevi kapısı olan bölme açıldı ve Bay Nishimura aşağı indi hızlıca. İlk önce eşine sarıldı sımsıkı. Diğerleri de oturup babasının açıklamasını bekledi. Bay Nishimura eşinin yanında duran diğer berjere oturdu. Kendisinden açıklama beklediklerini bildiği tüm bu insanlara karşı konuştu.

"Eunchae'yi sordu, onu geri istediğini söyledi."

"Vermeyiz!"

Riki'nin çıkışı üzerine Jay, tüm bu ciddi olaylardan sonra gülme isteği duydu. Dudaklarını gülmemek için sımsıkı birbirine bastırdı. Bay Nishimura ise kafa sallamıştı. "Zamanında annenizi de istemişti. Benim olan hiçbir şeyi vermem dedim ve geldim."

Riki güldü. "İşte bu be!"

Bayan Park başını iki yana salladı. "Bunu çocuklara söylemesen de olurdu."

Riki sadece Eunchae'ye odaklandığı için Bay Ito'nun neden Bayan Park'ı istediğini sormayı unutmuştu bile. Jay atladı bu sefer. Az önce gülmemek için dudaklarını bastıran oğlan şimdi kaşları çatık son derece ciddi haliyle dinliyordu. "Ne demek annemi istedi!"

Bayan Park elini alnına yaslayıp yeri seyre dururken Bay Nishimura konuya açıklık getirdi. "Seneler öncesinde, biz belki birkaç senelik evliydik ve Bay Ito annesine ahlaksız bir teklifte bulunmuştu."

Riki dilini dudağına bastırdı. "Neden durdun ki, öldürtseydin birine?"
Eunchae şaşkınlıkla Riki'ye baktığında Riki dönüp bakmadı. Sinirle ağzından çıkan bu kelimelerin yan yana ne kadar da acımasız durduğunu fark etmemişti. Utandı o an bu kadar cani olmasından.

"Sizi kandırıp o deneylere sürükleyenin başı da buymuş yani."

Eunchae derin bir iç çekti. "Kaderin beni bu aileyle buluşturma şekli o kadar acımasız ki! Ben gelmeseydim belki de bir daha görmeyecektiniz bu adamı."

"Bunları düşünmenin gereksiz olduğunu daha kaç kere konuşacağız, yapma böyle."
Bayan Park'ın şefkat dolu cümlesi üzerine Eunchae ve Bayan Park'ın gözleri birbirini buldu. Bayan Park gülümsedi ilk önce, sonra da Eunchae.

Bay Nishimura omuz silkti. "O, bir yolunu bulup benim sinirlerime dokunmak için davet ederdi beni bir yere er ya da geç. Sen bunlarla suçlama kendini."

Jay konuştu bu sefer. "Baba biliyoruz madem bu adamın deney ortamını. Bu da suç değil mi? Şikayet edelim madem!"
Bay Nishimura başını olumsuz anlamda salladı. "Elimizde delil yokken nasıl gizli bir yeri şikayet edelim? Bizi de soruşturmazlar mı? Adımızı kirletmeye gerek yok, zaten Eunchae'nin adına kimlik basıyorlar şu an. Durdurmayalım o süreci de, kız evin içinde tıkılı kaldı."

Riki kaşlarını çattı. "Ne yapacağız o zaman?"

"Mecburen oradan birinin daha çıkıp polisleri bulmasını bekleyeceğiz."

Riki başını iki yana salladı. "Baba, öldü gösterdiğimiz kişinin yaşadığını herkesden önce onlar biliyor! Ne zamana kadar tıkılı kalacak Eunchae?"

Bay Nishimura, karşısında sinirle ayağa kalkıp bağırıp çığıran oğluna sadece baktı. Sakinleşmesini bekledi. "Ben konuşursam kalbi en çok kırılan sen olursun Riki, sakinleş oğlum."

Riki yerine oturup sinirini yatıştırana kadar sol bacağını titretti durdu. Bayan Park oturduğu yerde esnedi. "Hadi, herkes yatsın uyusun. Sakin kafayla yarın daha akıllı şeyler konuşuruz. Birbirimizi kırmanın anlamı yok."

Bayan Park, Eunchae'nin yanına gitti ve Eunchae koltuktan kalktı bu yüzden. Bayan Park, Eunchae'nin sırtına elini koydu. "Gel benimle, sana kaldığın odanın anahtarını vereyim."

Eunchae sessizce merdivenlere kadar ilerledi. Ardından hemen yanında merdivenleri çıkan Bayan Park'a döndü. "Kesin ihtiyacım olur yani anahtara?"

Bayan Park 'bilmiyorum' der gibi dudaklarını dümdüz yaptı. "Umarım olmaz canım, inan bana ben de bilmiyorum."