"Tego kwiatu jest pół światu"
Kryzys w głowie, bo przez chwile byłam warta cały świat,
Tego kwiatu jest pół światu, lecz dla mnie liczy się tylko mój kwiat,
Upływa czas nieistotnie, a ja wciąż czekam kochając mój skarb,
A ty nadal moje serce tak żwawo szarp,
I mija, i mija dzień za dniem, lecz nikogo to nie obchodzi,
Tego kwiatu jest pół światu, lecz tylko mój wciąż po głowie mi chodzi,
I kwiaciarnie pełne, łąki wszerz, lecz tylko mój kwiatek dzień mi osłodzi.
I biegnę w marzeniach umierając, lecz inaczej niż biały zając,
Próbuję wydostać się z pułapki łez, wciąż Cię kochając,
Lecz to rozrywa mnie, rwie na milion stron Ciebie pragnąc,
Wyciągam broń, uczucia gasną, szybko Twe serce kradnąc,
Uciekam tam, gdzie zawsze będzie moje, słodko patrząc,
za nas oboje.
Jak nie ten to inny, czy Ty naprawdę jesteś taki naiwny?
Na świecie są miliony, które mogę mieć, lecz czas z Tobą jest taki magiczny,
I serce me łamie, skleja i rozpływa, kolor Twych oczu błękitny,
I jest tyle możliwości, lecz nie zbuduję na nich szczerej miłości,
Bo me serce już wybrało swą drogę do szczęśliwości.
