"Historia"
Historia, w którą na nowo brniemy,
Jak sen na porannej rosie,
O którym dobrze wiemy.
Jak zatracić się bez końca,
W miłości niezliczonej słońca,
Chce obudzić się, by ujrzeć nowy dzień,
Wymalowany, jak szereg złamanych serc,
Chce obudzić się.
Na brzegu rozbijam swe wątpliwości,
Będące niczym chwila słabości,
A we mnie burza rozbrzmiewa łamiącą kości,
Póki na to wszystko mam ogrom swiadomości.
