" შემიყვარე კიმ თეჰიონ " ( +18 )

10

- აქ არიან ( დაიყვირა ერთერთმა კლასელმა)

ყველა მათთან მივიდა, თეჰიონი და ჯონგუკი სწრაფად გამოაფხიზლეს თბილი ქურთუკები მოაცვეს და თბილი სასმელი დაალევინეს

- რომელიმე ხომ არ დაშავდით? ძალიან ვინერვიულეთ, მთელი ღამე გეძებდით

თ- კონგუკმა ფეხი იტკინა სხვა ყველაფერი კარგად გვაქვს

ჯონგუკის ხელი მხარზე გადაიდო, მეორე ხელი წელზე მოხვია და სიარულში დაეხმარა,, მალევე მივიდნენ ავტობუსთან და სახლისკენ დაიძრნენ,

ჯ- თეჰიონ....
თ- გისმენ ჯონგუკ
ჯ- ხვალ სკოლის შემდეგ შეიძლება შევხვდეთ?

თ- კი მაგრამ ფეხი გაქვს ნატკენი ხვალ სკოლაში მოსვლას აპირებ?
ჯ- რათქმაუნდა მოვალ, მხოლოდ იმიტომ რომ იქ შენ გნახავ......

ხელი ჩაკიდა და მის ხელს ნაზათ აკოცა,

თ- ჯონგუკ ჯობს თავი შეიკავო, ( მორცხვი ტონით უთხრა)

ჯ- შენს გვერდით თავის კონტროლი რთულია ( იღიმის)

ამ დროს თეჰიონის მობილურიც დაიტენა  და მის ნომერზე შეტყობინება მიიღო, ჯონგუკმა მაშინვე დახედა ეკრანს,

ჯ- ჯიმინი? ეგ ვინ არის?
თ- ძველი კლასელია, საკმაოდ ახლო ურთიერთობა გვაქვს,

ჯონგუკმა მობილური გამოართვა და სმს თვითონ წაიკითხა,

ჯმ- თაე სეულში ვარ რამდენიმე დღით, დღეს საღამოს შევხვდეთ მომენატრე....

ჯ- რა ჯანდაბა? დარწმუნებული ხარ რომ მხოლოდ მეგობრები ხართ?
თ- კი, ეჭვიანობ?
ჯ- რათქმაუნდა... ამ ქვეყნად ყველა სულიერზე ვერჭვიანობ, ვინც კი შეიძლება შენთვის ჩემზე მნიშვნელოვნად აღვითქვა,
თ- ნუ ბავშვობ
ჯ- შეხვედრას აპირებ?
თ- რათქმაუნდა მომენატრა
ჯ- მოგენატრა?
თ- კი ძალიან მომენატრა
ჯ- უარესად მაეჭვიანებ
თ- ხომ გითხარი უბრალოდ მეგობრები ვართთქო,
ჯ- გოგოები მოსწონს?
თ- არა
ჯ- აბა რანაირი მეგობრები ხართ?!

თ- ჯონგუკ ნუ ბავშვობთქო!
ჯ- კარგი, მაგრამ მეც შენთან ერთად წამოვალ
თ- ფეხი გტკივა თან სასაუბრო გვაქვს ამიტომ ჯობს სხვა არავინ დაესწროს ჩვენს საუბარს
ჯ- ისეთი რა უნდა ილაპარაკოთ რომ სხვამ არ უნდა გაიგოს, თან ფეხი ისე არ მტკივა რომ შენთან ერთად სადმე წასვლა ვერ შევძლო,

ეჭვიანობისგან სახის მიმიკებს წამში ათასჯერ ცვლიდა,

თ- ისეთი არაფერი ამიტომ უბრალოდ სახლში დარჩი და დაისვენე,

მობილური დაიკავა და სმსის წერა დაიწყო,

თ- დღეს საღამოს ჩემთან მოდი სახლში  მეც მომენატრე

ჯ- ეს რა ჯანდაბა? ეგ რატომ მიწერე?

თეჰიონმა მკვლელის თვალებით გახედა ჯონგუკი კი მიხვდა რომ გაჩუმება ჯობდა ამიტომ ფანჯრისკენ მიატრიალა თავი და თან ხელებს ვერ აჩერებდა, ბრაზობდა და ეჭვიანობა კლავდა.