Unicode
ကိုကြီးကသူ့နားရက်မှာသူမနဲ့အတူလျှောက်လည်ပေးမယ်ဆိုတဲ့ကတိအားဆက်ဆက်တည်ခဲ့၏။
''ငွေ့ရည် မပြီးသေးဘူးလား ကိုကိုကနင့်ကိုခေါ်ခိုင်းနေပြီ''
အိမ့်မှူးစကားအဆုံးမှာအခန်းတံခါးပွင့်သွားပြီးငွေ့ရည်ကပေါင်တစ်ဝက်မရှိတရှိအဝါနုရောင်ဂါဝန်ဆိုလေးနဲ့ဆံပင်ကိုခပ်မြှင့်မြှင့်စည်းကာလက်ထဲမှာလည်းကြိုးသိုင်းရှူးဖိနပ်လေးကိုကိုင်ကာအခန်းထဲမှထွက်လာလေသည်။
''ငါလှလား''
''ဂါဝန်ကတိုနေသလိုပဲ ကိုကိုပြောနေဦးမယ်''
''မတိုပါဘူး သွားမယ်လာ''
ငွေ့ရည်ကအိမ့်မှူးရှေ့နေတက်ကြွစွာဖြင့်အရင်ထွက်လာလိုက်၏။
အိမ့်မှူးထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ။သူမကိုမြင်တော့ကိုကြီးကမျက်မှောင်ကြီးကျုံ့ကာ
''မင်းဘာတွေဝတ်လာတာလဲငွေ့ရည် ပြန်သွားလဲ''
''လှတယ်လေကိုကြီးရဲ့''
''မပေါ်ရုံတမယ်ဖြစ်နေတာကိုလေ''
သဝဏ်နဲ့ငွေ့ရည်တို့နှစ်ယောက်တည်းအပြင်သွားမှာကိုအစကတည်းကမကျေနပ်တဲ့ထားထားကသူတို့နားရောက်လာကာ
''ဟုတ်ပါရဲ့ ဒီလောက်တိုနေတာကို မိန်းကလေးဆိုတာကိုယ့်အရှက်သိက္ခာကိုကာကွယ်တတ်ရတယ် အဝတ်အစားကိုလုံလုံခြုံခြုံဝတ်ရတယ်ငွေ့ရည်ရဲ့''
အိမ့်မှူးက
''အပေါ်ယံအဝတ်အစားကလူတစ်ယောက်ရဲ့သိက္ခါကိုမသတ်မှတ်နိုင်ပါဘူး စိတ်ဓာတ်ကသာအဓိကပဲ''
အိမ့်မှူးကသူမအစ်ကိုဘက်လှည့်ကာ
''ကိုကို ကိုကိုပဲငွေ့ရည်ကိုပျော်စေချင်လို့အပြင်လိုက်ပို့တာဆို သူဝတ်ချင်သလိုဝတ်ပါစေ အဲလိုသာမဟုတ်ရင်ငွေ့ရည်ကဘယ်လိုလုပ်ပျော်တော့မှာလဲ''
သဝဏ် ငွေ့ရည်ကိုကြည့်လိုက်တော့လည်းသူမကမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ခေါင်းငုံ့ကာအသံတိတ်နေပြီပင်။
ထိုအချိန်မှာပဲစင်္ကြာရောက်လာပြီးငွေ့ရည်ပုခုံးကိုဖက်ကာ
![](https://img.wattpad.com/cover/364835654-288-k903628.jpg)