SİYAH BEYAZ HAYATLAR

5.BÖLÜM

Merhabalar,hepiniz hoşgeldiniz efendimmmm. Nasılsınız bakalım?????

Hepinizin bayramını kutluyorum bu arada şekerlerimm. Biraz erken olacak ama olsun.🤎🤎

Geçen instagram da bir soru cevap yapmıştık. Oldukça güzel olduğunu düşünüyorum. Bebeğin cinsiyetini soran birisi vardı,eğer bu bölümü okuyorsa burada öğrenecek bebeğin cinsiyetini. Tepkisini çok merak ediyorum açıkçası.

Bence bebeğin cinsiyetini öğrenmek en heyecan verici olanı. Hadi o zaman kaydırın da öğrenin.

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin. Biliyorsunuz ki benim motivasyon kaynağım onlar. Hepinizi seviyorummmm. İyi okumalar ballarım.🤎🤎

SİYAH BEYAZ HAYATLAR

5. BÖLÜM

"Ben baba izninin senin evliliğin açısından çokta gerekli olduğunu düşünmüyorum. O yüzden eğer istersen," Eliyle karnımı gösterdi. "Onu alabilirim." Gözlerim karnıma düştü. Ben kararımı vermiştim ama.

Ağzımı açtığımda o yine beni susturdu. Eliyle alnımı gösterdi. "Morluk tam kapanmamış." Gözlerim utançla yere düşerken o durmadı. "Dün gece mi oldu?" Kafamı salladım ağır ağır. "Benim yüzümden mi?" Buna bir cevap vermedim ve konuyu değiştirmek adına hızla araya girdim.

"Ben bebeğimi aldırmayacağım." Elimi karnıma attım. "O bana umut olacak,hayat olacak." Alparslan şaşırmıştı. "Ben onu yaşatmak istiyorum. O da beni yaşatacak."

Alparslan anlamaz bir şekilde bana bakıyordu. Daha düne kadar bebeği aldırmak için ona yalvarıyordum ama bugün o bana aldır dediğin de ona aldırmayacağımı söylüyordum. Tuhaftım doğrusu bende.

"Anlamadım ben?" En sonunda aklındaki soruyu kelimelere döktüğün de gülümsedim burukça ve elimi karnıma attım.

"Bebeği aldırmak istemiyorum. Çok yalnızım,o bence bana bir dayanak olabilir, bende ona olurum." Alparslan ses çıkarmazken ben karnımı ovuyordum. Çok olmasa da belirginleşmişti.

Alparslan kafasını salladığında gülümsedi. "Pekala,sevindim ama. Onun hiçbir suçu yoktu çünkü." Güldüm bende.

"Evet,ama ben onu suçlu ilan etmiştim işte." Sakalını sıvazlarken konuştu.

"İnsan çaresizken suçu herkese atabilir. Sende çaresizdin." Kafamı salladım ağır ağır. Zihnim ele geçiren düşünceleri bir kenara ittim.

"Peki bir şey daha soracağım." Kafamı yerden kaldırdım ve onun kahverengi gözlerine baktım. Kahverenginin öyle bir tonuydu ki içimi ısıtıyordu. Belki de bakışlarında bir sıcaklık vardı bilmiyordum ama içim ısınıyordu gözlerine bakınca.

"Sana dün gece bir şey yaptı mı Zehra? Bunu bilmek istiyorum." Durdum bir süre. Bana bir şey yapmış mıydı? Bana bir şey değil çok şey yapmıştı. Hangi birini saymalıydım? Sayamazdım ki... Liste kabarıktı.

"Yok. Direkt uyudum ben." Bir süre baktı bana. İnanmak ister gibiydi ama inanmadığı da bariz belliydi. İnanma dedim içimden,gözlerimle konuştum. İnanma bana Alparslan,inanma.

"Gözlerin...Bana inanma diye bas bas bağırıyor Zehra,lafına mı inanayım o yeşil gözlerine mi? Kafamı eğdim ve göz temasını kestim.

"Lafıma inan." Gözüme inan diye çığlık atmak istedim ama yine sessizce yuttum o çığlıkları. Ben hep yutardım çığlıkları. Benim görevim buydu. Susmak,yutmak...