I don't want to be his sister!

9~ You B*tch!

Chayenne pov

'Nu...' Ik zucht. 'Luke je gaat niet heel de tijd nu zeggen anders ga ik gewoon weg.' Hij zucht ook en kijkt me aan. 'Nu...' Ik zucht dramatisch en ga rechtzitten. 'De reden waarom ik ja sla is...' 'jongens hier zijn jullie!' Onderbreekt Ashton ons. 'Ulgh.' Zucht ik als ik opsta. 'Luke wat doe je hier met Chay?' Vraagt hij met een vreemde blik. 'Niets.' Mompelt Luke kwaad als hij wegwandelt. 'Bedankt.' Mompel ik als ik hem achterna loop. Nu weet ik nog niet waarom hij me slaat! Luke wandelt het hotel binnen en ik wandel hem achterna. Als ik door de deur kom houdt iemand me tegen. 'Laat me los!' Schreeuw ik zonder te kijken wie het is. 'Laat die jongen even met rust wil je.' Sist de stem van Djamilla in mijn oor. Ik slik maar probeer niet bang te lijken. Ik trek me los uit haar greep. Tranen lopen intussen over mijn wangen. Het wordt me gewoon te veel. Allemaal te veel. Ik draai me in een ruk om en duw haar van me af. 'Laat me met rust oke.' Zeg ik met een stem vol emotie. 'Ah kom dan! Sla me dan!' Schreeuwt Djamilla als ze wijst naar haar wang. 'Ik verlaag me niet tot jou niveau zo zielig ben ik niet.' Zeg ik kalm en loop bij haar vandaan. 'Oh hier ga je niet goed van zijn!' Hoor ik haar schreeuwen. Ik draai me niet om en wandel gewoon verder tot ik een fles op de achterkant van mijn hoofd voel. 'Chayenne!' Schreeuwt ik denk Harry die me voor ik val opvangt. 'Chayenne! Chayenne!' Schreeuwt Harry die op mijn wang klopt. 'Stop met op haar wang te slaan!' Schreeuwt Louis gefrustreerd. 'Ik probeer haar toch alleen maar wakker te houden!' Schreeuwt Harry terug. Ik open rustig mijn ogen en voel een steek in mijn achterhoofd. 'Gaat het?' Hoor ik Harry vragen. 'Tuurlijk.' mompel ik. 'Oh gelukkig.' Zucht hij als hij me op de grond legt. 'Sarcasme!' Schreeuw ik zo luid mogelijk. 'Oh sorry.' Mompelt hij als hij me weer optilt. 'Draag haar naar boven.' Fluistert Louis. Even later voel ik dat ik op een bed wordt gelegd. Weer open ik mijn ogen. 'Hoe gaat het?' Vraagt Louis die boven me hangt. Ik kijk heel even geschrokken aan maar glimlach dan. 'Wel oke.' Mompel ik. Hij knikt en komt naast me zitten. 'We moeten er echt iets tegen doen.' Mompelt hij. 'Lou waarom zo serieus ik vind het leuker als je lacht.' Krijg ik met moeite gezegd. Een vreselijke pijn verspreidt zich in mijn hoofd. Harry komt er ook naast zitten. 'We vinden het niet leuk om te zien hoe je in elkaar geslagen wordt.' Mompelt Harry. 'En daarom...' Mompelt Louis die slikt. 'Vinden we dat je naar huis moet gaan.' Ik veer recht waardoor de hoofdpijn nog erger wordt. Louis wil me terug neer duwen maar ik sla zijn hand weg en sta op. 'Dus zo zit het!' Schreeuw ik. 'Vertel op! Waarom?' Ze duiken ineen maar daar trek ik me niets van aan. 'Dat is het, jullie willen gewoon van me af! Ik dacht dat jullie vrienden waren! Maar nee jullie willen gewoon van me af! Ik ben zo stom! Waarom trap ik altijd in de komedie.' Harry staat op en komt mijn richting uit. Ik stap bij hem vandaan en wandel naar de deur. Ik open de deur en wijs naar buiten. 'Buiten.' Grom ik. 'Je staat in mijn kamer.' Mompelt Louis. 'Maakt me niet uit ik heb tijd alleen nodig.' Zeg ik zonder enige emotie. Ze knikken gewoon en wandelen weg. Hoe kunnen ze nu? Breek je hoofd er niet over breek je hoofd er niet over! Daar krijg je alleen maar hoofdpijn van. Ik gooi mezelf op bed en duw mijn hoofd in men kussen. Ik hoor de deur open gaan maar ik haal mijn gezicht niet uit het kussen. 'Chayenne?' 'Chayenne!' Ik word door elkaar geschud maar ik reageer niet. Gewoon geen zin ik had gezegd dat ik tijd alleen nodig had en nu komen ze me lastig vallen. 'Ben je dood ofzo?' Ik laat een hmpff geluid horen en kijk nu wel op. Ik zie Luke staan en leg meteen mijn hoofd weer in het kussen. Niet door zijn lelijkheid maar omdat mijn hoofd vreselijk veel pijn doet. 'Wij waren nog niet uitgepraat.' Mompelt Luke en ik voel het bed indeuken. 'Kun je alsjeblieft dat kussen uit je hoofd halen.' Euh wat? 'Bedoel je niet hoofd uit je kussen halen?' Vraag ik grinnikend. 'Ja dat kan ook kijk me gewoon aan als ik tegen je praat!' Even lijkt het of Luke me weer gaat slaan dus ik veer op uit het bed en ga tegen de muur staan. Die verdomde hoofdpijn! 'Sorry ik ben gewoon gefrustreerd!' Schreeuwt hij. 'Kun je stoppen met schreeuwen?' Vraag ik op een neutrale toon. 'Ja! euh ja.' Ik grinnik even maar stop meteen als Luke me een dodelijke blik toewerpt. 'Dus je wou me wat vertellen?' Vraag ik als ik op de grond ga zitten en hem afwachtend aankijk. 'Ja, dus de reden waarom ik je eigenlijk altijd sla en stamp is omdat. Dit is echt heel moeilijk voor mij om te zeggen.' Ik kruip wat dichterbij en glimlach vertrouwt. 'Doe maar rustig.' Hij knikt en legt zijn ellebogen op zijn knieën. Waarom ben ik zelf zo lief tegen hem? 'Ik zit er al een tijdje mee en ik weet niet goed hoe je gaat reageren.' Ik knik en begin een beetje zenuwachtig te worden. 'Ik denk niet dat je het gaat begrijpen want het is nogal dom maar ik wil het je na al die jaren vertellen.' Ja, ja komt er nog wat van. 'Komen jullie mee naar buiten?' Vraagt Ashton vanuit de gang. 'Ik zal het morgen wel vertellen.' Mompelt Luke als hij naar buiten wandelt. Ik knik met een kleine glimlach en wandel een paar minuten na hem de kamer uit.

❤Hou van jullie❤

XxElisexX