(Zawgyi)🥟
အလႈူကေတာ့ ေလ်ာေလ်ာရႈရႈ ၿပီးသြားခဲ့ၿပီ။အလုပ္အကိုင္ေန့တြင္ေတာ့ အကို႔၏အေမဆိုသူ ေရာက္လာခဲ့ကတည္းက ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာမသိေပမဲ့ အကိုၿပံဳးတာ သိပ့္မေတြ့ရေတာ့ပါ။အကိုကေတာ့ မေန့ကအလႈူၿပီးသည့္အခ်ိန္ကတည္းက ၿမိဳ႔သို႔ ျပန္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။လြမ္းေနသူကေတာ့ ၿငိမ့္ေပါ့။
မေန့ က ၿငိမ့္ကို အကိုေျပာလိုက္တဲ့စကားေလးေၾကာင့္ ၿငိမ့္ ယခုအထိအူျမဴးေနမိသည္။အကိုေျပာလိုက္တာက
*မင္း.....ဒီေန့ အရမ္းလွေနတယ္*
ဟီးဟီး!ေမႀကီးကလွသည္ဟု ေျပာသည္ကေတာင္ ၿငိမ့္ ဘာမွမျဖစ္။မေန့က အကိုေျပာလိုက္ေတာ့ ၿငိမ့္၏ဘယ္ဖက္ ရင္အံုထဲတြင္ အျမန္ရထား ခုပ္ေမာင္းေနသလိုပင္။အကို႔အေမဆိုသည့္ အန္တီသည္လည္း အရမ္းကိုလွသည္။
ေယာကၡမႀကီးကို ဒီေလာက္ေခ်ာလိုက္မယ္မထင္ထားဖူး။ေရ႔ွေလ်ွာက္...အကို႔ ကိုရဖို႔ အကို႔အေမကို ဖားရေတာ့မယ္နဲ႔ တူတယ္!
"ေဟ့ေကာင္!"
"အမေလး!အန္တီသားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အကို့ေညားကေလး၁၀ေယာက္ဖြား!!"
"ဟမ္!"
"ဟင္!"
"ေဟ်ာင့္!မင္း...မင္းက ဘာလို႔ ငါ့ခါးကို လာတို႔တာလဲ"
ေအာ္ မွတ္သားစရာ။ ရြာထဲက လူေတြေတာင္ ၾကားမလားမသိ ေအာ္ေခၚေနတာေတာင္ သေကာင္သားက ဘာေတြေတြးေနမွန္းမသိ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာက ဆားပတ္ထားသည့္ အတိုင္း စပ္ၿဖီးၿဖီး လုပ္ေနတာေၾကာင့္ အနားသြားကာ လေရာင္ ႏွင့္ ဇာျခည္ခါးသြားတို႔လိုက္ေတာ့ ေယာင္ၿပီး ထြက္လာတဲ့စကားေၾကာင့္ ၂ေကာင္သား ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္။
"ေဟ့ေကာင္ မင္းကိုေခၚေနတာ ရြာထိပ့္က အရူးေတာင္ ၾကားတယ္!"
ဇာျခည္ကထိုသို႔ေျပာလိုက္သည္။
"ဟမ္!"
"ဘာေတြေတြးေနလို႔ ေခၚမၾကား ေအာ္မၾကား ျဖစ္ေနရတာတုန္း"
"ေအး...ဟုတ္တယ္ ငါတို႔ကိုေျပာျပ"
လေရာင္ေမးလိုက္သည့္ ေမးခြန္းကို ဇာျခည္က သံေယာင္လိုက္ကာ ေမးသည္။
YOU ARE READING
My Possessive Lovely
FanfictionWarning+ အပိုင်းတွေ ပါလာမှာမို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ဖို့ကြိုပြောချင်ပါတယ်။🥟 Warning+ အပိုင္းေတြ ပါလာမွာမို႔ အဆင္ေျပမွဖတ္ဖို႔ႀကိဳေျပာခ်င္ပါတယ္။🥟
