Kitabımı nasıl bir yolculuktan gelip keşfettiğini bilmiyorum. Kalemim sayesinde yeni bir yolculuğa çıkacağına eminim.
Bu süreçte kafandaki ön yargılarını sileceksen ve kelimelerimi dikkatle sonuna kadar okuyacaksan başlayabilirsin.
Eğer bunları yap...
Yeryüzüne siyahın en koyusuyla gece örtüsü indi. Yıldızlar gökyüzünde çillendi. Karanlığı aydınlatan yıldızların altında, Bir çocuğun acı feryadıyla toprak titredi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mahinur'un sayesinde kazandığım arabaya kurulurken yanıma oturmasıyla ona doğru bakıp gülümsedim.
"Uçmaya hazır mısın?"
Bilimsellik kraliçesi olarak konuştu.
"Arabalar henüz uçamıyor fakat ben gelecekte bunun..."
Sözünü kestim.
"Emniyet kemerini tak bakalım."
Odak noktası değiştiği an içinden çıkamadığımız bilgi silsilesinden kurtulmuş oluyorduk. Bu yöntem her zaman işime yarıyordu.
Emniyet kemeriyle boğuşurken ona yardımcı olmak adına uzandım. Ona temas etmeden kemeri taktığımda anlık da olsa göz göze gelmiştik.
Onunla böyle bir anı yaşamak 19 yılda bir elin beş parmağını geçmeyecek türdendi.
Yola çıktığımızda onun garip bilgileri sıralama huyuna alışık olduğum için bazen onaylıyor bazen sorular soruyordum.
Aniden aklıma gelenle konuştum.
"Arkadaş çevremizin değişmesi hakkındaki fikirlerini merak ediyorum."
Yeni ortamımıza kendini hazırlamasını istiyordum.
"Unutmuş olmalısın ben sosyal değilim. Arkadaşım yok o yüzden fikrim de yok."
Haklıydı ve bu haklılığı beni kırk yerimden bıçaklayıp parça parça ediyordu.
"Bak üniversite farklı yani lise gibi değil orada ergenler yok. Eğer sürekli bilgi vermeden kendini tutabilirsen yani sessiz olursan arkadaşların olabilir. Şifre şu sessiz kal, arkadaş edin."
Bu söylediğimi anlamasını umuyordum. Tüm okul hayatımız boyunca dışlanan taraftaydı buna üniversitenin ilk gününde bir son vermem gerekiyordu.
"Pekala konuşmak yok. Ama ben konuşmadan nasıl avukat olabilirim ki. Avukatlar meslekleri gereği..."
Yine başlamıştı bilmediğim tanımlar yapıyordu. Sözünü tekrar kesmekte buldum çareyi.
"Henüz avukat değilsin sen adaysın. Avukat olduğunda konuşursun. Sen şifreye odaklan neydi şifre Sessiz ol, arkadaş bul."
Beni onaylamazcasına başını iki yana sallayarak karşılık verdi.
"Yanlış, doğrusu Sessiz kal, arkadaş edin."
Benim söylediğimi benden iyi hatırlıyordu. Detaycıydı bu durum şimdi değil ama ilerde mesleği için büyük avantajdı.
