Unicode
ကြီးမားကျယ်ဝန်းလှသည့် ဆေးရုံကြီး၌ ဆရာဝန်တွေ၊သူနာပြုတွေ၊လူနာတွေနဲ့မို့ ခပ်ရှုပ်ရှုပ်ပင်။ခြေလှမ်းတွေကို ခပ်သွက်သွက်လျှောက်နေသော်လည်း တစ်စုံတစ်ယောက်၏အသံကြောင့် နုခြေလှမ်းတွေပကတိရပ်တန့်လို့သွားသည်။
"မမနု"
"သက်နိုင်ပဲ။ပြောစရာရှိလို့လား"
"ဟို ပြောစရာဆိုတာထက် အကူအညီတောင်းချင်တာပါမမနု"
"ဘာများလဲ"
"ကျွန်တော် ဆေးခန်းလေးမှာ ကူပြီးထိုင်ပေးဖို့ပါ။အရင်ကတည်းကကမမနုကို အကူအညီတောင်းချင်ပေမယ့် အားနာမိလို့ပါ။ကျွန်တော့်တို့ဌာနမှာ ဆေးခန်းမထိုင်ဖြစ်တာမမနုပဲရှိတာမို့ပါ။အခုနောက်ပိုင်း လူတွေကပဲ မကျန်းမာကြတော့ဘူးဆိုရမလားပဲ။
ဆေးခန်းကတအားလူများလာတော့ အဆင်မပြေတော့ဘူးလေ။အမျိုးသားဆရာဝန်ကျတော့ ကျွန်တော်တို့ဌာနက လူတွေအကုန်လုံးက တာဝန်အသီးသီးတွေနဲ့။မမနုကကျ ဝါရင့်ဆရာဝန်တစ်ယောက်လည်းဖြစ်တာမို့ အကူအညီတောင်းတာပါ"
"အခုလိုသတိတရရှိပေးတော့ ကျေးဇူးတင်ရတာပေါ့။ဒါပေမယ့် မဖြစ်လောက်ဘူးထင်တယ်သက်နိုင်။အစ်မက အရင်လိုလူလွတ်လည်းမဟုတ်တော့ အိမ်မှုကိစ္စကလည်း ဆောင်ရွက်ရသေးတယ်။အစ်မတစ်ချက်အချိန်ညှိကြည့်ဦးမယ်။အဆင်ပြေရင် သက်နိုင်ကို ပြန်ပြောမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမမနု။အဆင်ပြေရင်တော့ ကူညီပေးပါဦး"
နုသည် ရာထူးကြီးသူလည်းဖြစ်၊အသက်အရွယ်လည်းကွာခြားတာကြောင့် သက်နိုင်ဟာ တရိုတသေဆက်ဆံသည်။ကျိုးနွံသည်။
"ဟုတ်ပါပြီ"
အပြုံးတွေနဲ့ပြောနေတဲ့နုနဲ့သက်နိုင်ကို သဘောမကျသည့်အကြည့်၊နားမလည်နိုင်သည့်အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်နေမိသည့် လူတစ်ယောက်ရှိလေသည်။သက်နိုင်ဆီကို နေ့လည်စာစားဖို့လာခေါ်တဲ့မော်သည် ကားပါကင်မှာကားထိုးရင်း ကော်ရစ်တာ၌ ရယ်မောကာစကားပြောနေသည့် သူနှစ်ဦးကြောင့် ကားပေါ်မှမဆင်းဘဲ အတိုင်းသားကြည့်နေမိသည်။
စကားပြောရာ၌ အပြုံးတွေရစ်ဝဲနေတဲ့ သက်နိုင်ကို အကြောင်းမဲ့စိတ်ဆိုးပြန်သည်။ဒီအပြုံးတွေကို မော်မကြိုက်ပေ။ကိုယ်မဟုတ်တဲ့ တခြားမိန်းမရှေ့မှာ ယခုလိုမျိုး နှစ်ခြိုက်စွာပြုံးနေတာကို မော်မကြည့်ချင်ပေ။စိတ်ထဲ၌ဒေါသတွေလွှမ်းနေသည်မို့ မြင်ရသမျှဟာ ပူလောင်စေသည်။ကော်ရစ်တာပေါ်၌ စကားပြောနေတဲ့သူနှစ်ယောက်ကတော့ သူတို့ကို လူတစ်ယောက်ဒေါသစိတ်တွေနဲ့ကြည့်နေတာကိုတော့ မသိခဲ့ကြပေ။
YOU ARE READING
"ေမာင့္ၾကင္နာသူ"(Ongoing)
General Fictionအန်တီက မောင့်ရဲ့ထာဝရကြင်နာသူပါ။ အန္တီက ေမာင့္ရဲ႕ထာဝရၾကင္နာသူပါ။
