အပိုင္း - ၉
" ဒီကဖိုးေရႊဒီးေလးက ပဲႏို႔ေတြအေသာက္မ်ားၿပီး မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္သြားလို႔ ေျပာမိေျပာရာ ေျပာလိုက္မိတာပါ။အမိုက္အမဲေလးကို ေဗြမယူပါနဲ႔ ။ ေမတၱာေ႐ွ႕
ထား ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးပါေနာ္ ။ ျပန္မေျပာေၾကး ေနာ္ ေနာ္ ေနာ္လို႔"
ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ အစ္ကိုကတဟားဟားေအာ္ရီသည္။ ထိုရီသံေၾကာင့္ မေဟမာန္တစ္ေယာက္
အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာ၏။ ကိုယ့္မွာေတာ့
ဖင္ကုတ္ေခါင္းကုတ္။
*
*
*
*
*
*
*
*
လေရာင္သည္ ထိန္ထိန္သာေနေလသည္။ ေလျပည္ေလညင္းတို႔၏တိုက္ခတ္သည့္အသံမွလြဲ၍
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးတိတ္ဆိတ္ေန၏ ။ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ခ်ိန္မွ ရြာျပင္ရွိသစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ကိုမွီၿပီး ပ်င္းရိစြာထိုင္ေနသူႏွစ္ေယာက္႐ွိေလသည္။
" ငေမာင္ "
" ဘာလဲ "
" ငါတို႔ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကို ဘယ္အခ်ိန္ထိ ထိုင္ေစာင့္ေနရမွာလဲ "
" သိမလားဟ သူတို႔ျပန္ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ထိေပါ့ "
" သူတို္႔ႏွစ္ေယာက္လဲေနာ္ တစ္ေနကုန္ေတြ႔ခ်င္တိုင္းေတြ႔ေနရတာကို တကူးတကခ်ိန္းေတြ႔ေနေသးတယ္။ ခ်ိန္းေတြ႔တိုင္းလဲ အဲေကာက္႐ိုးပံုဆီပဲသြားေနတယ္။ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ "
" ရြာထဲမွာအျမဲေတြ႔ေနရတာထက္ ခ်ိန္းေတြ႔ရတာပိုေကာင္းလို႔ေနမွာေပါ့ကြာ။ ဘာတဲ့ ငဒီးေျပာတဲ့ ဂႏၱဝင္ေကာက္႐ိုးပံုႀကီးဆိုလား "
" ဂႏၱဝင္ေကာက္႐ိုးပံုမွာ သူတို႔ဘာသာခ်ိန္းေတြ႔တာအေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါေလး လိုက္ေခ်ာင္းမိပါတယ္ ေသာက္ က်ိဳးနည္း အတြဲလိုက္ေစာင့္ေပးရတဲ့ဘဝေရာက္သြားေရာ။ သူတို႔ၾကေတာ့ခ်စ္ၾကည္ႏူးေနျပီး ငါတို႔ၾကေတာ့ သစ္ပင္ဖက္ေနရတယ္"
" စကားမ်ားလိုက္တာ ငခ်ိန္ရယ္။ သစ္ပင္ကိုမဖက္
ခ်င္ရင္ငါ့ကိုသာ လာဖက္ေနလိုက္ေတာ့။ ထိုင္ေနရတာပ်င္းရတဲ့ၾကားထဲ မင္းကပါအနားလာၿပီး ပြစိပြစိနဲ႔။ တကယ့္အာရံုပဲ "
" ေအာင္မေလး ဒါေလးေျပာမိတာကို အာရံုေနာက္ တယ္ေလးဘာေလးနဲ႔။ ငါ့ပါးစပ္နဲ႔ငါေျပာတာ မင္းအခြန္ေဆာင္ေနရလို႔လား။ အခုမွလာၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ
တည္ၿငိမ္သူႀကီးဒီဇိုင္းနဲ႔ "
YOU ARE READING
ယောက္ခမနှင့် တစ်ထောင့်တစ်ည စီးချင်းတိုက်ပွဲ (Ongoing)
Romanceပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချိုချိုအေးအေးလေးပါပဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလးပါပဲ
