ដំណឹងនៃការជាជម្ងឺរបស់ជុងហ្គុកបានដឹងឮដល់ស៊ូជីដែលលោកស្រីគីមទើបតែនិយាយប្រាប់ ព្រោះពេលថេហ្យុងចូលពេទ្យនាងបានទៅមើលតែម្ដងប៉ុណ្ណោះ ក្រោយពីនោះនាងមិនបានទៅទើបមិនបានដឹងរឿង ហើយលោកស្រីគីមក៏ទើបតែនឹកឃើញប្រាប់ដូចគ្នា។
" ពិតមែនហ្ហេស៎ម៉ាក់? " នាងសួរទៅម៉ាក់នាងទាំងភ្ញាក់ផ្អើល វាពិតជាមិននឹកស្មានថានាយអាចនឹងជាដូចដើម។
" ពិតណាស់កូន " ទោះលោកស្រីគីមបញ្ជាក់ច្បាស់ហើយក៏នាងនៅមិនទាន់ច្បាស់ក្នុងចិត្តថាពិតដូចជាគាត់និយាយឬអត់ តែមិនសមថាគាត់កុហសខ្លួនដែរ បើចង់ច្បាស់មានតែទៅមើលផ្ទាល់ភ្នែកហើយទើបបាន បើជាការពិតនាងប្រាកដជាបន្ទោសខ្លួនមិនខាន។
មិនចាំយូរទេនាពេលល្ងាចស៊ូជីនាងពិតជាបានមកភូមិគ្រឹះចនពិតមែនដោយយកលេះថានឹកប្អូន លោកស្រីចនដែលមិនស្គាល់នាងច្បាស់ក៏គិតថានាងនឹកប្អូនមែន ហើយគាត់ក៏មិនប្រកាន់ខឹងដែលនាងបដិសេធមិនព្រមរៀបការជាមួយកូនគាត់ដែរ ពេលនេះនាងក៏កំពុងតែអង្គុយលើសាឡុងជាមួយលោកស្រីចន ឯថេហ្យុងនៅក្នុងបន្ទប់ឯណោះទើបត្រូវឱ្យជីជីឡើងទៅហៅ។
ថេហ្យុងបានដើរចុះមកក្រោុម ដើរមកអង្គុយក្បែរបងស្រីរបស់ខ្លួន ឮជីជីប្រាប់ថាបងស្រីមករកខ្លួន ថេហ្យុងមានការចម្លែកចិត្តណាស់ ដែលគាត់សុខៗមករកខ្លួននោះ តើគាត់មានការអ្វីសំខាន់ទៅ?
" ប្អូនប្រុសបងនឹកឯងណាស់ " នាងនិយាយទាំងស្នាមញញឹមចាប់ដៃទាំងសងខាងរបស់ថេហ្យុង វាកាន់តែធ្វើឱ្យនាយតូចកាន់តែចម្លែកចិត្តហើយ បងស្រីគេនេះហ្ហេសចេះនឹកខ្លួនមករកខ្លួនដល់ផ្ទះនោះ។
" ប្អូនក៏នឹកបងដែរ "
" សូមទោសណាដែលពេលឯងឈឺ បងមិនបានទៅមើល ឯងខឹងបងទេ? "
" ខ្ញុំម៉េចនឹងដាច់ចិត្តខឹងបងនោះ "
" បងឮអញ្ចឹងធូរចិត្តហើយ "
ជុងហ្គុកនិងលោកចនបានដើរចូលមកព្រមគ្នា ដែលទើបតែត្រឡប់មកពីធ្វើការ នាងបានងាកមើលទៅជុងហ្គុកពេលឃើញថានាយស្លៀកឈុតអាវក្រហ្សេហើយពិតជាសមសួនសង្ហាណាស់។
" បងត្រឡប់មកវិញហើយ " ជុងហ្គុកបានស្រែកប្រាប់ថេហ្យុង ឯថេហ្យុងក៏បានងើបដើរទៅក្បែរនាយ ចំណែកលោកចនដើរមកអង្គុយជិតប្រពន្ធរបស់គាត់។
" យ៉ាងម៉េចការងារថ្ងៃដំបូង? "
" ក៏អាចធ្វើបាន មិនពិបាកអីនោះទេ " ជុងហ្គុកឆ្លើយទាំងស្នាមញញឹម ស៊ូជីដែលលួចសម្លឹងមើលមុខនាយហើយ គ្រាន់តែឃើញស្នាមញញឹមនាយភ្លាមនាងក៏លង់ស្នេហ៍តែម្ដង ព្រោះពេលនេះនាយលែងដូចមុនហើយ ថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកក៏បានដើរមកអង្គុយ។
ជីជីបានលើកទឹកមកឱ្យជុងហ្គុកនិងលោកចន ថេហ្យុងក៏បានយកទឹកឱ្យជុងហ្គុកផឹក ឯលោកចនត្រូវបានលោកស្រីចនយកឱ្យ ។
" នេះបង! "
" អរគុណ " នាយទទួលយកមកផឹកទឹកឡើងអស់មួយកែវតែម្ដង
" ក្មួយស៊ូជីហា៎ បើមិនប្រកាន់ទេនៅញ៉ាំអាហារពេលល្ងាចជាមួយពួកយើងមួយពេលចុះណា៎ " ឮបែបនេះទើបជុងហ្គុកទៅចាប់អារម្មណ៍ងាកទៅមើលស៊ូជី ហើយក៏ឆ្ងល់ថាជាអ្នកណា
" ចាស៎ មិនប្រកាន់ទេអ្នកមីង " ស៊ូជីញញឹមដាក់លោកស្រីចន ហើយឆ្លៀតងាកមកញញឹមដាក់ជុងហ្គុកបន្តិចតែនាយមិនចាប់អារម្មណ៍នោះទេ។
" បងនិងកូនប្រញាប់ឡើងទៅងូតទឹកផ្លាស់ខោអាវទៅ អាងចុះមកញ៉ាំអាហារពេលល្ងាចជុំគ្នា "
" អឹម! "
" បាទ៎ម៉ាក់/បាទ៎អូន " ជុងហ្គុកនិងលោកចនក៏បានងើបដើរចេញ ឡើងទៅខាងលើ
" ប្ដីប្អូនជាហើយមែនទេ? " ស៊ូជីធ្វើជាឱនមកសួរថេហ្យុងខ្សឹបៗ
" បាទ៎ "
" អបអរផងអញ្ចឹង "
YOU ARE READING
My Husband ♡︎ ( Complete✓ )
Romanceដោយហេតុថាបងស្រីប្រកែកមិនចង់រៀបការ ទើបថេហ្យុងដែលត្រូវជាប្អូនត្រូវរៀបការជំនួសដែលវាជាការស្ម័គ្រចិត្តមិនមែនបង្ខំ ហើយអ្នកដែលខ្លួនត្រូវរៀបការជាមួយគឺគ្រាន់តែជាមនុស្សធំដែលមានការគិតនឹងចរិកដូចជាកូនក្មេងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ...
