#1 Mr. Charmeur & Ik ✅ 2015

3. Date of geen date? Dat is de vraag.

Als hij maar niet extra vervelend gaat doen. Zoals dat mijn handschrift niet te lezen is. Als ik nou na school meteen de toets nakijk, ben ik daar ook weer vanaf. Dat zou fijn zijn. 

Ik krijg een berichtje van mijn familie whatsapp groep. 

Mama:  Dropje, je moet voor je eigen eten zorgen, en voor dat van je zusje. En de kat. Ben rond twaalven weer thuis, niet op me wachten; ga op tijd naar bed, dat is negen uur dus. 

Ik: Ja okay, is goed. Tuurlijk, oh en wiskunde ging goed.

Mama: Mooi zo, maar ik moet weer aan het werk, de lunch is over.

Ik: Okay. Doei mam, tot morgen. 

Mama: Doeg x

Ik sluit mijn telefoon af. Wat een gedoe toch altijd, ze is ook nooit eens vroeg uit. 

Nou ja, als Merel me maar niet als moeder gaat zien, vind ik alles best. 

Jep. Jackson is een klojo, die moet stikken. High five, hersenen, high five.

Soms praat ik tegen mezelf, in mijn hoofd. 

De bel gaat, het laatste uur tekenen. Gadver.

Echt bah, joh, hoe irritant kan een vak zijn. 

Mijn docent is echt verschrikkelijk, ze verscheurd je tekening als het niet is zoals ze wil. Dat heeft ze nu al 2x bij mij gedaan. Gemene feeks, soms beeld ik me in dat ze levend wordt opgesloten in één van die klei ovens, en zelf zo hard als een potje wordt. En dat ik haar dan op de grond laat vallen. Per ongeluk. Per ongeluk? Expres bedoel ik, uiteraard zal dit natuurlijk nooit echt gebeuren. Maar het blijft leuk om er over te fantaseren. 

Zuchtend en Mvr. Gooi, vloeken te  verwensen, loop ik naar lokaal 123. Ik heb hier zo geen zin in. 

Kennelijk ben ik niet de enige vandaag. 

"Iedereen zitten, bekken dicht houden en aan de slag, ik houd er niet van om onvoldoendes te geven. Hup, kooters hup." 

Ze houdt ervan om mij een onvoldoende te geven. Oh, wat een feeks! Verschrikkelijk gewoon. Brrr. 

Wat een ellendige les. 

Het helpt ook echt dat Jackson samen met mij in de les zit. Hij gooit ' per ongeluk ' verf over mij en mijn tekening heen, strekt zijn benen alleen maar als ik langs loop en elke keer als ik zijn kant op kijk, vind hij zijn nagels, kapot interessant.

Wat een toeval. Maar niet heus. Gadverdamme, wat een schijt les. Echt, brrr.

Als de les eíndelíjk afgelopen is, loop ik als de bliksem naar buiten. Jackson stoot "per ongeluk " tegen me aan waardoor al mijn boeken op de grond vallen. Púúr toeval, joh. 

Niet. 

Verschrikkelijke vent. 

Echt mijn leven is GEWELDIG. Nope. 

Als ik op mijn fiets stap, merk ik dat de banden zacht zijn. Top. Als ik me buk, fluiten er  een paar jongens die langs me lopen, naar hun scooters. Smerig!

Spijkers. Leuk, en origineel man. Ik ga hem zo terug pakken. 

Hopelijk haal ik hoger dan Jackson. Ik hoop het echt. 

Anders moet ik met hem uit en dat wil ik helemaal niet. Brr. Moet je je voorstellen. Ik op een uitje met zo'n ongefatsoeneerde man? Getsie. 

Ik controleer mijn banden, stateer dat er niets meer van over is en begin te lopen. Naar huis. En om het plaatje helemaal af te maken: begint het te regenen. 

Hopelijk word ik ziek. 

Er toetert een auto. Ik draai me om. De auto van mijn lievelings docent stopt langs de weg. Een goede vriend van mijn moeder. De gym docent. "Lift nodig? Zo te zien wel. Kom, stap in, hoe laat is je moeder vanavond thuis? We zouden namelijk vanavond samen naar  de bioscoop gaan. 

En hij is een ontzettende homo. En kapot aardig.

Ik zucht. En probeer me groot te houden, wat natuurlijk niet lukt en zeul mijn fiets in de kofferbak. Zelf ga ik naast hem zitten. Voorin. 

De regen miezert nu wat harder en de ruitenwissers moeten aan. 

Een vogel vliegt over de voorruit heen en laat zijn behoeften vallen.

Dit zijn vast voortekenen over het cijfer van mijn toets. 

Yikes. 

Als ik eindelijk thuis ben, groet Joshua me en vraagt me de groeten te doen aan mijn kleine zusje, de oppasser opent de deur, ziet me staan, loopt door de gang, pakt een handdoek en overhandigt hem aan me. 

"Dankjewel Roos, wat een zware getsie dag vandaag zeg. Jak." 

Ze lacht en vraagt hoe laat mijn moeder thuis komt. Ik geef  haar een antwoord en ze biedt aan om hier te blijven, ook omdat het onweert en onweer en mijn zusje Merel niet samen werken. 

Ik heb het eerder meegemaakt. Verschrikkelijk gewoon. Yuk. "Zal ik pannenkoeken bakken? Kun je dan even schenk stroop kopen bij de Deka?" 

"Ja tuurlijk, is goed hoor Roos, hoe was Merel vandaag?"

Ze lacht en wappert met haar handen. Een echte nachtmerrie dus. Oh. Arme Roos. Ik voel me schuldig voor mijn moeder. En wens dat mijn moeder niet altijd maar een workaholic was. Maar helaas is ze veranderd sinds mijn vader haar verliet voor Merel op de wereld was gezet. 

Arme, arme Roos. Arme Merel.

"Mereltje, Mereltje, waar ben je? Je grote zus is thuis. Kom dan tevoorschijn. Kom dan. "

Merel giechelt en loopt zo stilletjes als een klein muisje de trap op. Zo schattig. 

"Merel, als ik je te pakken krijg, eet ik je op! Loop maar weg. Ik ben het huiswerk monster. Ik verslind je vrije tijd en je leven. GRAUW!"

Merel gilt van angst en plezier. Ah. Ze is zo'n snoesje. 

Echt te schattig gewoon.  

Ik besluit tv te kijken, Roos verzorgt het eten al. Daarna ga ik aan mijn huiswerk, en om half tien krijg ik een berichtje. Ik kijk op mijn telefoon, een oud model wat ik van m'n moeder heb geleend en zie het volgende: 

Onbekend nummer: 

Je hebt een 8,8. Ik moet je met rust laten, wat heeft mijn mop?

Ik:

Een 5,9. Mooi zo. En je zou mijn telefoon vergoeden, remember?

Onbekend nummer:

oh, ja. -_-

Ik: 

Binnen een week verwacht ik een nieuwe telefoon, en je overhandigt hem aan mij en je bied je excuses aan. 

Onbekend nummer:

Best. 

Yes, ik hoef niet op een date met hem, ik heb echt een goed cijfer gehaald. Ik ben nu wel benieuwd naar zijn cijfer. Merel ligt zachtjes te snurken in mijn bed; ze is uitgeput en had in haar eigen bed geplast, vanwege het onweer. De oppas is allang vertrokken, ik moet Merel's bed maar even verschonen. Dat doe ik, til haar daarna naar haar eigen bed. Stop haar onder de wol en geef haar een van haar knuffels.

Zelf poets ik mijn tanden en ga naar bed. Ik val in slaap met een grijns op mijn gezicht.