#1 Mr. Charmeur & Ik ✅ 2015

8. Nablijven met een Stinkende Panda is niet leuk.

Dus hier zit ik dan, voor de tweede keer deze week, in het nablijflokaal. Samen met Jackson. Echt super. Misschien moet ik me niet zo op de kast laten jagen door hem. Maar dat is zo moeilijk, hij is gewoon zo'n stinkende beschimmelde banaan. "Hallo, Rachel, ik vroeg je wat." Ik kijk op, de docent staat met haar hand voor mijn gezicht te zwaaien, aan de andere kant van het lokaal hoor ik Jackson knetterhard lachen. Flauw. "Oh sorry, ik was even in mijn eigen wereldje."

"Goed bezig sappig kontje. Ze vroeg of je iets te drinken wilde."
Ik word knalrood.

"Eh, nee bedankt. Ik mag geen drinken van vreemde mensen aannemen."
"Hespar, ik was vorig jaar en het jaar daarvoor je mentor. Ik weet wanneer je voor het eerst je ongesteldheid kreeg en dat je toen helemaal onder het blo-"
"Eh, ja sorry mevrouw ik was dat alweer helemaal vergeten en ik heet geen Hespar, ik heet Rachel, hoe komt u in stinkende panda's naam aan die naam?" Ik wapper met mijn hand, hopend dat De Stinkende Panda mijn echte naam niet heeft gehoord.

"Hespar? Wie is Hespar, wacht wat?  Ben jij Hespar? Is dat je echte naam?  Dat is echt een suffe naam, maarreh, nu even over die ongesteldheid, dus je kan nu al kindjes krijgen, dus Merel is dan niet je zusje maar je dochter?"

"Ik ben van plan voor altijd maagd te blijven, en nee Mereltje was een ongelukje tussen mijn dronken moeder en een man die ze mee naar huis had genomen. En ik heet Rachel. Merel was een keer mee, en kon mijn naam nog niet zeggen en noemde me toen Hespar. Waarom leg ik dit eigenlijk uit?"

De beschimmelde banaan komt niet meer bij. "Dus nu ben je Hespar, Spiderpaard, en je hebt je zusje nog niet verdronken? Knap. Ben helemaal trots op je sappig kontje."

"Mevrouw, zou ik een koffie mogen?" Ik zet een engeltjes stemmetje op en kijk haar onschuldig aan. De beschimmelde panda gaat het zwaar krijgen, zodra ze de klas uit is gelopen, stort ik me op die kakzak, ik schreeuw een oerkreet  en schop hem in zijn maag, hij kreunt en vervolgens scheur ik zijn opstel, '100 keer: ik mag meisjes niet plagen en ze ook niet als seks objecten zien of gebruiken. Opschrijven.' in tweeën. "Ik was bij de 94, dankjewel bitch."

"Oh nu moet je weer opnieuw beginnen, hier heb je een nieuw blaadje, ik leen je pen eventjes hoor."
Snel schrijf ik mijn opstel af. 'Ik mag geen jongens slaan, of ze uitschelden voor "stinkende panda" ook al is het nog de harde waarheid.' Ik moet wel toegeven, mijn docent aardrijkskunde, heeft een goed gevoel voor humor.

De kreunende banaan staat nu naast mijn tafeltje, een gevaarlijke grijns op zijn gezicht. Snel verstop ik het blaadje. Anders moet ik ook weer opnieuw beginnen, dat dacht ik dus even niet.

De docent komt binnen, ik geef haar mijn opstel, steek mijn middelvinger op naar Jackson, die doet alsof hij hem in zijn zak steekt en ik loop weg, ik moet Mereltje nog ophalen, en ik ben al een halfuur te laat. Merel is aan het huilen, de begeleidster kijkt een beetje wanhopig, als Merel mij spot roept ze enthousiast "spider paarldje, rije, ikke wil spider paarldje!" Ik maak het zitje vast en zet haar erin, dan begroet ik de begeleidster en fiets naar huis, zet Merel voor de tv, met een zakje chips in haar handen en een plastic bekertje gevuld met water, ze is allergisch voor  limonade. En zet de film 'Spiderman' aan. Ze klapt in haar handjes, waar door de chips in kruimels veranderd. En nu zit het op de bank.

Leuk. Echt heel leuk. Ik moet nog een cadeautje voor Stella kopen, dat doe ik morgen wel, ik ga aan de slag met het avondeten. Spaghetti Bolognese. Met balletjes. En een glas wijn voor mijn moeder.

Merel krijst als de film is afgelopen, ik zucht en start de film weer. Dit is nu al de zeven en veertigste keer dat ze hem kijkt, in één week. Dat kan niet goed zijn.

Mijn moeder komt de keuken binnen lopen, met een jongen naast zich. "Hoi, Hespar, Merel, dit is Wim, onze nieuwe overbuurjongen. Wim blijft vanavond eten."

Wim zwaait naar me en ik negeer hem, ik mocht hem toch niet. Ik kijk naar mijn bestek, Merel krijst en brult om haar paardje, dat dacht ik dus even niet. "Hoi Wim, ik heb het uur overleeft, de stinkende panda getrapt en eten gemaakt."

Wim grijnst breed en gaat dan aan tafel zitten, "Ik zie dat jullie elkaar dus al kennen."

Ik schraap mijn keel en mompel iets. "Eh, het zit zo, mam, we hebben speeksel uitgewisseld. En  onze tongen hebben een dansje gemaakt, Merel, spider-man zit niet aan het plafond vastgeplakt, dus kijk nu maar weer naar je bord."

Wim en ik worden allebei rood, mijn moeder verslikt zich in haar wijn en ik moet mijn best doen om niet keihard te gaan lachen. Paniek. Nee, schaamte. Nope, puur vermaak. "Klopt dit? Mijn excuses voor mijn dochters manieren. Mereltje, liefje, als je je eten niet op eet, voer ik het aan blub."

"MAM, JE MAG DE KAT GEEN SPAGHETTI GEVEN! WAAROM HEB JE IN PINDA ZIJN NAAM EEN KAT GENOMEN ALS JE ER NIET VOOR KAN ZORGEN?"

 Merel neemt snel een hapje, Wim verslikt zich door een balletje en mijn moeder loopt rood aan. "Als je me kan excuseren, ik ben klaar."

Dan loop ik de trap op en maak mijn hele aardrijkskunde project al, echt de stinkende panda kan naar de maan lopen, suffe flapdrol. 

"Wim gaat weer, zoen hem nog even gedag, eh, zeg hem nog even gedag, anders is het onbeleefd Hespar!"

Ik stamp de trap af en loop naar Wim toe. "De deur is daar en mijn bijnaam is Hespar, mijn echte naam is Rachel, niet Hespar. RACHEL!"

"Oké, ik zal het onthouden, doeg Merel, mevrouw, doei Hespar."

Ik trek een zuur gezicht. Begeleid hem naar de voordeur, hij loopt naar buiten, draait zich om om nog iets te zeggen en ik gooi de deur voor zijn neus dicht. 

"En zo doe je dat. SELF-FIVE!"

Dan kijk ik nog eventjes tv met mijn moeder, Merel is al naar bed en mijn moeder en ik ijken 'say yes to the dress' op TLC. 

"Vrouwen zijn zo kieskeurig, het is maar een trouwjurk."

~Dubbele update, zo maak ik het een beetje goed voor mijn absentie, SORRY! 

Ik had weer een beetje inspiratie. 

'Conversatie met Hespar.'

Hespar: Het is RACHEL! Waarom heb je me in vredesnaam Hespar genoemd?

Kleine pinda:  Ik ben de auteur, geen gezeur, of ik maak je kaal. En vind je de stinkende panda nu wel of niet leuk? 

Rachel:  Nee, en dan zet ik wel een pruik op.

Kleine pinda: Nope, want je bent dan allergisch voor pruiken, en waarom niet? Het is helemaal jouw type!

Rachel: Hoe weet jij nu weer wat wel en niet mijn type is?

Kleine pinda: Ik heb je verzonnen/gemaakt, tot leven gebracht in dit boek, je was eerst een hersenspinsel, nu ben je een personage uit een boek. Beter toch? Ik weet waar je vanacht over gaat dromen, welke kleding je morgen gaat aan doen en hoeveel kinderen je later krijgt.

Rachel: Oftewel, je bent mijn stalker.

Kleine pinda: Nee, ik ben je bedenker, als ik zeg dat je opeens een mannelijk geslachtsdeel hebt, heb je dat, doe nu maar gewoon wat ik zeg en dan krijg je een mooi leventje. Begrepen?

Rachel: Damn! Stomme pinda, waarom ben je zo gemeen?

Kleine pinda: 'That's a secret I'll never tell."

Rachel:  Dus je hebt naar 'Gossip girl' gekeken.

Kleine pinda: *Geen commentaar*

Kleine pinda -