#1 Mr. Charmeur & Ik ✅ 2015

17. Opdringerige Panda's zijn niet leuk.

Vorige hoofdstuk:
"Je hebt geen nee gezegd, dus ik zal niet opgeven."

-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-'-

Ik staar naar mijn plafond. Die is wit. Met een poster van mijn favoriete band erop.
'Imagine dragons'

Jackson was daarna weg gegaan. Het is nu vrijdag middag. We waren al om 2 uur uit. Jackson heeft me vermeden alsof ik de pest heb. Of cholera. Of ebola.

*Flashback*

Iets ernstigs en besmettelijks. Dat is in ieder geval duidelijk.
Ik bots tegen iemand aan. Mijn tas glijdt van mijn schouder af. En de rits is stuk, dus vallen al mijn boeken eruit. Ik buk voorover om mijn boeken op te rapen. Ik knal met mijn hoofd tegen iemand anders aan. "AU! Jezus, smerige bedorven broccoli!  Kijk uit waar je kaasbroodje loopt!"

Dan kijk ik recht in de ogen van Jackson. Zijn ogen zijn gefocust op mijn lippen. Dan kijken ze recht in de mijne. Het is alsof we in een rom-com zitten.

Dan realiseer ik me dat er meerdere mensen op een zoen of iets anders staan te wachten.
Not gonna happen.

Ik raap snel mijn boeken op en loop weg. Bijtend op mijn wang om de tranen tegen te houden. Snel loop ik het volgende lokaal binnen.

Biologie. Jakkes. "Hey, Rachel, is het toch?"

Ik draai me om en zie de allerpopulairste griet van de hele school staan. Mckenzy Fiori. Ze is zowat de onofficiële baas van de school samen met Jackson.
"Heb je verkering met Jackson? Want hij is mijn schatje. Hoeveel meisjes hij ook doet, hij komt altijd terug. Net zoals zijn stiefbroer. Beide, eigenlijk."

Ik geloof dat ik ziek word. "Nee, niet van plan."

"Mooi zo, want hij is van mij. Dat zijn ze beide. Mijn."

"Ben je kaal en heb je nauwelijks vlees?"

"Huh."

Ik rol met mijn ogen. Zo dom. Niet te geloven. "My precious? Nee. Smeagol is ontsnapt."

Iemand slaat zijn arm om haar schouder. Jackson. Nope. Wim.

"Schatje, niemand snapt jouw Hobbit grapjes."

Gore lul.

"Ach. Zolang ik ze zelf maar snap, toch?"

"Ik denk niet dat je jezelf in een goed daglicht zet, dat weet ik zeker."

Iemand slaat zijn arm om mijn schouders  heen.

Jackson. Nijdig mompel ik onder mijn adem (heel zachtjes  fluisterend) hem allemaal gemene verwensingen toe.

"Je was me toch aan het vermijden?"
Hij lacht en knijpt in mijn schouder. Fluistert dan in mijn oor; "speel mee, Wim heeft een hekel aan het delen van vriendinnetjes of exen. Doe maar gewoon alsof we iets hebben."

Ha! Die stoeplul krijgt mooi zijn pleziertje niet. Ik schud zijn arm van mijn schouders  af en loop nijdig weg.

Jongens.
Ik ga hem maar eens negeren,  kijken hoe hij zich dan voelt. Waarschijnlijk stom en ongewenst.

"Hoi, Rachel, kan ik hier komen zitten?"

Spencer. Mijn ex & beste vriend. Ongeveer. "Tuurlijk, kom zitten dan. Heb jij het huiswerk nog gemaakt?"

"Ja, jij ook?"

Uhm... dan schiet het me binnen  dat ik het gemaakt heb. "Ja, vond jij het lastig? Ik vond het redelijk makkelijk."

Hij knikt driftig. Zo schattig.

"Uhm. Ik vroeg me af of je misschien vrij was vanavond?"

Serieus ( :) )?