Ik zie alles

Angst

SORRY DAT JULLIE WAT LANGER MOESTEN WACHTEN. IK BEN AL BEZIG MET HET VOLGENDE HOOFDSTUK, DUS DIE KOMT HEEL SNEL.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Onderweg naar huis denk ik alleen nog maar aan dat ene moment.  Ik let niet meer op de mensen om mij heen. Nog net op tijd hoor ik iemand achter me schreeuwen. pfoe dat scheelde niks of ik was tegen iemand op geknald. als ik thuis kom zie ik mijn moeder al in de keuken staan. ze kijkt wat bezorgt maar dat doet ze altijd. ik ga naar binnen, zeg hallo tegen mijn moeder. Daarna loop ik naar boven. Als ik op mijn kamer ben open ik mijn laptop. Geen berichten. Ik klap mijn laptop weer dicht en ga op mijn bed zitten met mijn schets boek op mijn schoot. Ik begin te tekenen maar ik weet nooit wat er uit komt. Dit gebeurd heel vaak. Uiteindelijk zie ik wat ik onbewust heb getekend. Vaak gebeurd dit tijdens school of als ik rustig alleen op mijn kamer ben. Meestal weet ik wat ik heb getekend omdat ik het eerder heb gezien of denk te hebben gezien. 

Dit keer ben ik bezig met een boom. De boom heb ik eerder gezien maar er is iets in de tekening wat ik nog niet eerder heb gezien. Ik herken hem meteen. Het is de jongen van school. Ik zit onderuitgezakt bij de boomstronk. Hij staart naar voren en ik zie zijn hand bewegen in zijn schetsboek. Dit heb ik nog niet eerder gezien. Toen ik een jaar of 13 was had ik het zelfde. 

Op dat moment woonde ik in Amsterdam. Mijn huis stond ik een achter wijk waar veel gevochten werd. Ik zat in mijn raamkozijn naar buiten te staren. Vanuit mijn raam kon je de tramhalte zien. Op het begin begon ik een trambaan te tekenen. Wat niet raar was omdat ik er elke dag naar keek. Toen veranderde de tekening. Er stond een oude man bij de tram. Op zich niet raar maar hij leek wel te gloeien. Zijn witte haar dat op sommige plek al dun was gaf licht. 

3 dagen daarna stond er een artikel in de krant: " DODE MAN GEVONDEN IN STEEGJE, DOODSOORZAAK ONBEKEND" Na dat ik het artikel had gelezen kon ik moeilijk stil blijven zitten.  Via de politie zou ik geen informatie krijgen dus ik starten mijn eigen onderzoek. Na lang zoeken kwam ik er achter dat de man kern gezond was en dood oorzaak tot de dag van vandaag onbekend is... 

De gedachten aan dat ene moment geeft mij rillingen. Ik weet dat ik iets moet doen, maar ik ken de jongen niet. Ik weet niet eens wat voor informatie hij heeft. Ik besluit een onderzoek te starten over hem. Een onderzoek dat dit keer wel moet slagen. Een onderzoek dat dit keer wel op tijd is...