Ik zie alles

Angst

langzaam kwam er iemand uit het donkere hoekje. het leek op een klein meisje met grote bruine ogen. Haar nagels waren onnatuurlijk lang en zagen helemaal bruin. haar, haar zat woest en haar kleding was een beetje gescheurd. Ze keek niet bang of boos maar heel neutraal. Ze liep naar mij toe en pakt mijn hand. voordat ik het wist stak ze haar nagels in mijn hand. Ik ging onderuit van de pijn. De scherpe lange nagels zaten zeker 4 centimeter in mijn hand. De pijn was bijna niet te dragen. haar ogen werden nog groter dan ze al waren. Ik kon in haar ogen zien wat zij nu zag. het leken net twee grote spiegels van het verleden. De verschrikkelijke beelden van de strijd zag ik allemaal langs komen. De angst van de mensen voor de monsters maar ook voor mij. Ik zag hoe ik de monsters had aangestuurd. Ik leek wel op een bezette enge heks zoal je wel een leest in verhalen. Hoe meer ik zag hoe meer pijn het deed. Op een gegeven moment deed het zoveel pijn dat ik het niet meer aankon. IK begon mij duizelig te voelen en de mensen om mij heen werden wazig. 

Weer het zwarte gat, weer een gat waar ik in val. Dit keer zie ik niet de ogen van het monster maar het meisje met haar lange nagels. Ze kijkt me krachtig bijna angstaanjagend aan.  ik kom steeds dichter bij maar wanneer ik bij haar ben word ik wakker. Dit keer niet in een bed maar in de zelfde kamer al waar ik eerst was. Iedereen kijkt geschrokken en het meisje dat net nog haar nagels in mijn hand had gezet was weg. Na een paar minuten stilte kwam Een van de mensen in de ruimte tot leven. Hij vertelde dat ik weg moest gaan en dat ik in het huis waar ik eerder was opgestaan moest blijven. Ik wist niet wat er verder met mij ging gebeuren en keek een beetje angstig om mij heen. Niemand reageerde verder dus ik verliet uit eigen kracht de kamer. Ik liep naar mijn huis terwijl ik diep in gedachten verzonken was. Naast mij liepen twee grote gespierde jongens die opgeroepen waren om met mij mee te lopen. Het was wel duidelijk dat ze mij als een bedreiging zagen wat de gespierde jongen hadden alle twee messen opzak. Eenmaal aangekomen in "mijn huis" bleven de jongens voor mijn deur staan. Waarschijnlijk bleven ze daar staan tot dat ze een ander bevel kregen. Mijn huis leek leeg maar toen ik de douche wou aanzetten om er onder te gaan kwam er een kleine gil uit. Finn had zich verstopt in de douche en was nu zeik nat. Ik hoorde de jongens voor de deur wat ongemakkelijk bewegen dus ik schreeuwde snel dat ik een spin had gezien. Nu hopen dat ze niet binnen kwamen. Finn keek mij lachen aan en wou mij een knuffel geven. Dit liet ik niet toe want hij was nog steeds zeik maar dat ook echt zeik nat. Ik liep naar mijn kast en pakte daar een joggingsbroek en een trui uit die voor mij veel te groot waren. Ik gaf ze aan Finn en liep de kamer uit. Ik zette ondertussen wat melk op het vuur zodat ik warme chocolade melk kon maken. Iets wat mij altijd hielp als ik stress had.  Finn kwam de badkamer uit met een broek die hoogwater zat en een trui tot zijn navel. Het zag er echt verschrikkelijk uit maar ik had niks anders. Lachend gaf ik hem ook een beker met warme chocolade melk. Ik wist dat na het drinken van de chocomelk ik een snor had. Dat gebeurde namelijk altijd. Dus ik nam snel een slok en gaf Finn een zoen op zijn wang. Zijn gezicht zag er zo perfect uit met een chocolade zoen op zijn wang. Ik zag hem in de spiegel kijken naar de chocolade zoen en hij kreeg een ondeugende lach. Hij liep naar mij toe, tilde mij op en zoende mij. Op deze manier had hij mij nog nooit gezoend maar het voelde goed en vertrouwd. Hij daalde met zijn mond af naar mijn nek en zette lieve kleine kusjes in mijn nek steeds meer naar beneden tot hij niet verder durfde. Ik zei dat hij door moest gaan omdat ik het prettig vond tot dat er hard op de deur gebonkt werd. En we weer terug in de realiteit werden geslingerd. Ik was de gene waar iedereen bang voor was en ik werd nu opgehaald...