Hoofdstuk 1

2.3K 105 5
                                    

Melody de Larera

Ik trek mijn jas uit en bestel een cappucino.
'Ik kom het zo brengen.' Zegt de vrouw. Ik knik en loop naar het lege tafeltje. Mijn jas hang ik over de stoel en mijn tas leg ik op tafel. Behendig haal ik er mijn laptop uit en gooi mijn tas op de grond. Ik klap mijn laptop open als mijn cappucino wordt gebracht.
'Dankje.' Zeg ik onhandig en ik pak de cappucino aan. Ik start de laptop op en gooi de krant die er onder ligt op mijn tas. Als de laptop helemaal opgestart is, valt hij weer uit.
Fack. Dat was dus de batterij. Boos sla ik de laptop weer dicht en neem ik een slok van de cappucino. De krant die op mijn tas lag, leg ik weer op tafel en mijn laptop schuif ik weer in de tas.
Ik laat me iets meer in de stoel zakken en kijk naar de krant. Ik lees een paar kopjes tot ik bij een kopje, links van de bladzijde, kom. De confronterende titel laat me bijna stikken in de koffie. Ik pak de krant en lees de titel wel acht keer voor.
"Nieuwe verdachten in de zaak van de overleden Megan Woods."
Tranen wellen op in mijn ogen maar ik knipper ze snel weg. Megan is, was mijn beste vriendin. Ze is overleden... Een of andere klootzak heeft haar verkracht en vermoord. De ouders van Megan vertelde het aan ons. Beelden van mijn, toen, beste vriendinnen schieten door mijn hoofd. Nikki, Angie, Megan en ik waren onafscheidelijk. We deden alles met z'n vieren maar na de dood van Megan verwaterde het contact tussen mij en de andere twee. We hadden alle drie een totaal andere manier van rouwen. Nikki besloot te gaan roadtrippen om er even tussen uit te zijn. Angie vond steun bij andere meiden en ik kon op geen enkele manier mijn gevoel kwijt. Pas na twee maanden na de dood van Megan, hoorde ik via via dat Nikki terug was. Over Angie hoorde ik niets. Ik zag haar wel vaak, maar ik sloot me af en ontweek de twee. Achteraf was dat een hele stomme fout want we hadden elkaar juist toen nodig. Ik zucht een neem nog een slok van de, koud wordende koffie. Misschien moet ik ze is opzoeken en kunnen we weer een keertje afspreken. Ik lees het stukje uit de krant, maar voor mij is er geen nieuws. Zo lang ze de naam van de verdachte niet zeggen, kan ik niets. Ik trek mijn jas aan, pak mijn tas en leg op de tafel wat losgeld neer. Ik stap naar buiten en zoek mijn fiets. Een koude wind komt me tegemoed als ik snel door de straten van Ramona City rij. Na een kleine tien minuten fietsen, ben ik aangekomen bij mijn flat. Ik zet mijn fiets in de schuur en neem de lift naar boven. Ik loop door de koude gangen en open de deur van mijn woninkje. Mijn laptop leg ik aan de oplader en de tas gooi in onder de kapstok waar ik ook meteen mijn jas op hang. Ik trek een joggingbroek aan met een zwart shirtje en mijn schoenen schop ik onder de tafel. Ik pak mijn laptop inclusief oplader en plug de oplader in in het stopcontact naast de bank. De laptop start ik opnieuw weer op en ondertussen pak ik een flesje Jilz uit de koelkast. Ik plof neer op de bank en start het internet op.
"Nikki Marshal" typ ik in. Ik schrijf het nummer wat er bij staat op en ga dan verder met Angie.
"Angie Dawson" ook dat nummer schrijf ik op.
Ik ontgrendel mijn mobiel en zet de nummers er in. Ik open whatsapp en kijk naar de profielfoto van de meiden.
Nikki... Nog steeds haar volle bos blonde krullen zoals toen en die diepe bruine ogen laten nog steeds een glimlach op mijn gezicht verschijnen.
En Angie, ze had altijd mooie, lange blonde lokken maar ik ze heeft het waarschijnlijk geknipt want het haalt nu niet eens meer haar borst. Haar ogen zijn net als de eerste keer wat me aanspreekt. Haar mooie donker bruine ogen...
Ik besluit eerst Nikki te whatsappen.

'Lieve Nikki,
Ik las een kopje in de krant over Megan, het is vandaag precies een jaar geleden en het brengt heel wat herrineringen met zich mee. Jij, Angie en ik rouwde alle drie op een andere manier. Doordat ik me afsloot en geen contact meer zocht ben ik jullie verloren. Ik heb jouw nummer op internet gevonden en dacht dat het misschien wel leuk zou zijn als we weer een keer met z'n drieën zouden afspreken... Ik mis je en hoop snel wat van je te horen.
Liefs,
Melody.'

Ik verstuur hem meteen zodat ik mezelf niet langer gek maak of nog kan twijfelen. Ik stuur hetzelfde naar Angie alleen verander ik de naam. Nu maar afwachten.
Ik klap mijn laptop weer dicht, drink mijn Jilz op, poets mijn tanden en kruip mijn bed in.

-De

DoodzondeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu