Doodzonde

Hoofdstuk 26

Nikki Marshal

Dat heeft ze zojuist niet gedaan... Dat heeft ze níét gedaan. Woedend sta ik op en pak ik de, in tranen geschoten Angie, haar gezicht beet en zorg ik dat ze me aankijkt.
'We gaan hier weg. Het komt goed. Ik fix wel wat. Heb jij de sleutel van Daan zijn appartement nog?'
Ze knikt snikkend en ik trek haar tegen me aan.
'We gaan naar Café de Landura.' Zeg ik bevestigend en laat Angie versuft los.
Ze laat ons gewoon achter. Ze laat Angie gewoon zó achter! Trut. Ik grijp mijn laptop spullen bij één, moffel alles in een tas en trek de voordeur open. Angie loopt huilend de voordeur uit en ik volg na haar. Met een overdreven harde klap, gooi ik de deur dicht, alsof iemand dat kan horen. Ik loop Angie voorbij en storm de trap af. Mijn schouder beukt die van een jongen, maar ik negeer het. Waarna ik Angie haar excuses hoor aanbieden. De schuifdeuren gaan open en ik loop richting mijn auto. Als ik hem open, klinken er een paar hoge piepjes en dan stap ik in. Angie gaat zitten op de bijrijdersstoel en nog voor zij haar deur goed dicht getrokken heeft, rij ik al weg. Mijn knokkels worden wit van het knijpen in het stuur en ik rij net iets over het snelheidslimit naar cafe de Landura.
'Nikki... We kunnen dit oplossen toch?'
Ik schraap mijn keel en knik.
'Zij heeft je in de shit geworpen, ik trek je er wel uit.'
Ik staar naar voren en haal mijn neus op.
'Ik wil ook wel wat doe hoor.' Zegt Angie zacht.
Weer knik ik.
'Dat weet ik.'

'Een cappuccino.' Zeg ik terwijl ik mijn laptop open sla. 'En het wifi wachtwoord alsjeblieft.'
Het donkere meisje neemt mijn bestelling op en die van Angie, waarna ze wegloopt.
'Nikki... Bedrijven kunnen toch na kijken wat je opzoekt via hun wifi?'
Ik knik en laat haar meekijken op mijn scherm.
Klik hier om anoniem te gebruiken.
'Bijna niemand weet het... Maar iedereen kan het.' Angie knikt en haar koude arm legt ze op mijn pols.
'Ik weet niet wat je plan is, maar ik wil t heel graag weten.'
Ik knik en leg mijn andere hand op die van haar. De bestelling mét het wachtwoord wordt aan de andere kant van de tafel gelegd en ik gris het papiertje ervandaan zonder iets te zeggen. Angie bedankt het donkere meisje, waarna zij wegloopt. Netjes typ ik het wachtwoord over en start ik een van mn nieuwste downloads op.
'Angie? Kun jij Melody haar telefoonnummer even zoeken en doorgeven aan mij?'
Een groot grijs scherm neemt mijn hele beeldscherm in beslag en ik klik op het kleine invulbalkje rechtsboven. Ik kijk achter me en dus meteen naar buiten. Ik sta op en trek de gordijnen dicht.
'Zo.' Zeg ik tevreden als ik ga zitten. 'Nu kunnen we niet gesnapt worden.'
Ik neem een slok van mijn cappocinno en wil net vragen aan Angie waarom het zo lang duurt, als ze begint: '06...'
Nauwkeurig typ ik ieder cijfertje over. Ik druk op enter en het volgende scherm doemt op.
Voornaam: 'Melody'
Achternaam: 'de Larera'
Woonplaats: 'Ramona City'
Enter. Een hele rits aan informatie springt op in mijn beeldscherm en het blijft maar komen.
'Wat ga je doen Nik?'
'Zul je zo zien.'
Na een tijdje is mijn computer klaar met informatie ophalen en mijn cappuccino bijna op. Ik zet het kopje weg en scrol naar beneden. Allereerst zie ik alleen haar software codes maar daarna volgen alle apps die ze heeft gedownload.
'Zit je nu in haar telefoon?' Vraagt Angie vol ongeloof.
Ik knik en zeg vastberaden: 'Als zij haar eigen toekomst op het spel wilt zetten... Moet ze dat vooral doen, maar dan laat ze ons erbuiten.'
Ik kopieer de code van haar WhatsApp account en plak die in mijn normale hack progamma. Ook daarin rolt de informatie naar binnen en dan krijg ik de kans om het groepsgesprek én onze privégesprekken te lezen. Ik knik goedkeuren, druk ze in met mijn rechtermuisknop en... Delete. Ik verwijder de hele groep uit haar geschiedenis en wis alle sporen van onze gesprekken. Onmogelijk om dáárop nog gevonden te worden. Ik sluit het WhatsApp scherm af en ga weer terug naar het grijze venster. Ik scroll verder naar contacten en vind die van Angie en die van mij. Met één klik verwijder ik ze, waarna ik alle sporen nog een keer verwijder. Sms, facebook, noem het maar op.
'We zijn onvindbaar als contacten in haar telefoon.' Zeg ik zuchtend.
Ik scrol helemaal door naar beneden en zie het gene naar waar ik zocht.
Klik hier om de wijzigingen op de telefoon op te slaan. Let op: de telefoon zal hierbij opnieuw worden opgestart. Let op: Gegevens die zijn gewijzigd kunnen niet meer ongedaan gemaakt worden.
'Maar Nik... Wat als we ooit weer wél contact willen opnemen met Melody?'
'Dan geven we gewoon ons nummer en dan kan zij die in haar telefoon zetten. Nu bekijkt ze het maar gewoon met d'r zooitje.'
Angie neemt zwijgend een slok van haar koffie en knikt dan. Ik druk op de knop en mijn scherm sluit af. Niet veel later springt er een klein venstertje op.
Wijzingen voltooid.
'Oke...' Zegt Angie.
Ik knik en sluit het venster af, waarna ik stil voor me uit staar. We hebben Melody niet nodig... Ik kan best iemand slaan.
'Oh ja Nikki... Vanmiddag schoot me ineens een naam te binnen.'
Ik kijk haar aan en neem de laatste slok van mijn, bijna koude, cappuccino.
'Bram Frankenhof.'
Ik trek een wenkbrauw op en haar nietszeggend mijn schouders omhoog.
'De man die het in zijn email had over mij en het worden van een prostituee...'
Dan gaat het lampje branden.

- Na