Doodzonde

Hoofdstuk 16

Melody de Larera

Met een strakke blik blijft Nikki naar Daan kijken.
'Wat denk je?' Ik kijk haar aan.
'Heeft hij het gedaan?' Zegt ze emotieloos.
Ik haal mijn schouders op.
Daan neemt Angie haar jas aan en hangt hem over haar stoel heen. Hun drinken wordt gebracht en dat van ons gelijk erachter aan. Nikki neemt een slok van haar cola en schuift hem dan afkeurend voor haar uit. Ze pakt een krant die voor haar ligt, en legt hem open voor haar neus.
'Ja, hij moet niet denken dat ik hem bespioneer.' Zegt ze lachend.
Ik schud mijn hoofd en neem ook een slok van de cola.
Ik zie hoe Angie nerveus lacht.
'Als ze ons maar niet verraad met haar nerveuze gedrag.'
'Ik kan me best voorstellen dat ze het eng vindt.'
'Ja, ik ook. Maar als ze niet dood gemaakt wilt worden kan ze maar beter haar onzekere gedachten évén uitzetten.' Zeg in nadrukkelijk.
'Mel, hou je in.' Zegt Nikki koel. Ik werp haar een boze blik toe en neem een slok van de cola.
'Ze staan op.' Zegt Nikki ineens.
Ik draai mijn hoofd naar de twee en zie dat Angie haar jas van de stoel pakt en hem aantrekt. Daan pakt haar hand en Angie lijkt niet tegen te stribbelen. Nikki giet haar cola naar achteren en trekt haar jas aan. Ik trek mijn jas aan maar drink niet mijn cola op.
Hand in hand lopen de twee het café uit en lopen in de richting van mijn flat. Vol verbazing loop ik er achteraan.
'Heb jij gezegd dat ze naar mijn appartement moesten gaan?' Vraag ik boos.
'Waar moeten we anders heen?' Zegt ze geïrriteerd.
'Mijn appartement is nou niet de slimste plek aangezien ik overal buren heb Nik.'
'Zeik niet zo.' Zegt ze terwijl ze gehaast achter de twee aan loopt.
'Zal ik dat ook zeggen als je straks loopt te klagen over je "te harde" gevangenismatras?'
Boos werpt ze me een dodende blik toe. Maar ze weet dat het geen indruk maakt.
'Ja kijk straks maar zo naar je cel maatjes. Zullen ze vast waarderen.' Zeg ik boos en ik loop voor Nikki uit. We gaan tenslotte naar míjn flat en Angie komt daar niet in zonder míjn sleutels. Ik loop niets vermoedend voor de twee uit en Nikki besluit zo te zien achter ze te blijven lopen. Ik open mijn flat deur en hou als een vriendelijk persoon de deur open voor de twee.
'Buurvrouw.' Zeg ik kort tegen Angie.
Angie haar ogen worden groot maar ze besluit maar gewoon te antwoorden.
'Hoi.' Zegt ze zachtjes. Samen met Daan en Angie sta ik in de lift. Wachtend op de goede etage. De lift deuren gaan open en voorzichtig wijs ik Angie naar de bloempot om mijn reserve sleutel te lenen.
'Sleutels vergeten.' Zegt ze ongemakkelijk tegen Daan.
Ik rol met mijn ogen en besluit op de etage te wachten op Nikki zodat we samen naar binnen kunnen gaan.
'Waar bleef je nou? Jezus.' Zeg ik geïrriteerd.
'Nee we moeten lekker naast ze gaan lopen. Ik app Angie wel dat ze de keuken in moet gaan en moet zeggen dat haar vriendinnen komen. '
'Prima.' Zeg ik terwijl ik een zakmes uit mijn zak haal.
'Hooo... Wat ga je daarmee doen?' Vraagt ze gespannen.
'Je denkt toch niet dat hij naar ons luistert als je zegt "ga zitten"?'
Ze haalt haar schouders op.
'We kunnen naar binnen.' Zegt ze na een tijdje.
'Perfect.' Zeg ik terwijl ik mijn sleutel in het slot steek. Ik hou mijn mes in mijn rechter hand en de sleutels geef ik door aan Nikki als ik de deur heb geopend. Ik hou het mes nog even achter mijn rug.
'Hoi.' Zegt Angie weer als ze mij ziet.
Ik maak een knikkende beweging als bevestiging dat ze achter ons kan komen staan.
'Daan.' Zegt Nikki wat nerveus.
'Ehm, jij moet Melody zijn?' Vraagt Daan.
'Nikki.' Zegt Nikki beledigd.
'Ík ben Melody.' Zeg ik terwijl ik een stap naar voor doe.
Ik loop naar hem toe en geef hem een hand. Als hij hem aanpakt, draai ik zijn pols en ligt hij binnen vijf seconde kreunend op de grond.
'Linker la rechts Nik.' Zeg ik rustig.
Ze loopt naar de zwarte kast en haalt uit de linker la een touw.
'Ga maar even op je buik liggen.' Zeg ik koel.
'Wat denk je zelf meissie?' Vraagt hij terwijl hij lachend overeind probeert te komen.
Ik haal het mes achter mijn rug vandaan en richt hem naar de linkerkant van zijn borst. Ik beveel hem nogmaals op zijn buik te gaan liggen. Hij staat op en loopt met zijn handen boven zijn hoofd naar me toe.
'En waarom zijn jullie hier? Of kan ik beter vragen, waarom doe jij er niets aan Angie?' Vraagt Daan iets wat nerveus.
'Laat Angie hier maar even buiten.' Zegt Nikki gefrustreerd.
'Laatste keer Daan. Draai je maar even om en leg je handen maar op je rug.' Zeg ik nu boos.
Met een harde schop tussen zijn benen dwing in hem zich om te draaien. Nikki loopt naar hem toe en legt binnen no-time een knoop in het touw op zijn rug terwijl Angie een beetje toe kijkt. De woede en wraakgevoelens beginnen nu pas echt op te spelen. Hij heeft Megan zonder enige medelijden verkracht en vermoord. Daar moet hij verdomme zijn straf voor uitzitten. Nikki doet een stap dichterbij.
'Zo, nu mag je kiezen of je het zelf verteld, of dat ze je moet helpen.'

-De